بریده‌هایی از کتاب شهر خرس ها

هیچ برنده‌ای بدون بازنده وجود ندارد، هیچ ستاره‌ای متولد نمی‌شود مگر جمعی دیگر فداکاری کنند.

اگر تمایل به برد قوی‌تر از ترس از شکست باشد، در این صورت شانس داری. هیچ‌کس برنده نخواهد شد، اگر بترسد.

پیر شدن، پذیرفتن اشتباهاتی است که برای تصحیح، دیگر دیر شده. بدترین چیز در مورد داشتن قدرت بر دیگران این است که گاهی اوقات ممکن است اشتباه کنی.

برای یک کودک آسان است تا عاشق چیزی بشود، اگر به او بگویند که می‌تواند در آن بهترین باشد

ما شهری تو وسط جنگلیم. نه گردشگر داریم، نه معدن و نه صنعت با فنّاوری بالا. ما تاریکی، سرما و بیکاری داریم.

برای مهاجم، تجاوز فقط چند دقیقه طول می‌کشد. برای قربانی، هرگز متوقف نمی‌شود.

ممکن است کارش خیلی انرژی بخواهد و طاقت‌فرسا باشد اما صریح و منطقی است؛ اما مادر بودن هرگز شبیه آن نیست. اگر همه‌چیز را در سر کار درست انجام دهد، کارها معمولاً طبق برنامه پیش می‌روند، اما مهم نیست که همه‌چیز را کاملاً درست انجام بدهد، به‌عنوان یک مادر: بدترین چیزها هنوز هم می‌توانند رخ بدهند.

پس از بچه‌دارشدن، یک ثانیه هم احساس اینکه مادر بدی برای کودکانش است را از سر بیرون نکرده. برای همه‌چیز. برای عدم درک، برای کم‌صبری، برای ندانستن همه‌چیز، درست نکردن ناهار بهتر، برای خواستن چیزهایی بیشتر از مادر شدن در زندگی.

. وقتی کلمات محلی به درون نصایح مادرش می‌لغزند، از تخت‌خواب بلند می‌شود چون در آن موقع قضیه جدی است. مادرش و سه خواهر بزرگ‌ترش تنها وقتی‌کهمی‌خواهند خشم شدید یا عشق ابدی خود را نشان بدهند از زبان قدیمی‌شان استفاده می‌کنند؛

یه نگاه به دوروبرت بنداز: شغلا دارن می‌رن، شورا دارههمه‌چیزرو کاهش می‌ده. مردمی که اینجا زندگی می‌کنن سرسختن، ما تو وجودمون خرس داریم اما خیلی وقته که پشت سر هم داریم زخم می‌خوریم. این شهر نیاز داره تا توی یه چیزی پیروز بشه. باید حتی یک‌بار هم که شده احساس کنیم بهترین هستیم. می‌دونم که هاکی فقط یه بازیه؛ اما فقط همین نیست.