بریده‌هایی از کتاب زندگی نه چندان عالی من

(یک آخر هفتهٔ تمام مشغول یادگیری کشیدن خط چشم منحنی بودم. واقعاً یک نوع مهارت است، مثل یاد گرفتن مثلثات – با خودم فکر می‌کنم که چرا این چیزها را در مدرسه یاد نمی‌دهند؟

فرض کن یک روز یک بانکی آن همه وام به من بدهد – که هیچ‌وقت نمی‌دهد – با حقوقی که الان می‌گیرم تا ۱۹۳ سال و نیم باید قسط‌های آن را بدهم (و زندگی هم بکنم). وقتی این عدد را روی ماشین‌حساب دیدم، از هیجان زیاد بلندبلند می‌خندیدم. همه می‌گویند شکاف نسل‌ها. بیشتر شبیه ژرفنای نسل‌ها است.

قیافهٔ مردم در قطار کاملاً با زمانی که روی سکو بودند فرق دارد – خصوصاً کسانی که موفق شده‌اند روی صندلی بنشینند. آنها همان کسانی هستند که گویی کوه‌های آلپ را فتح کرده‌اند.

لازم به ذکر است که تعدادی غلط املایی در مکالمه‌های داخل گیومه‌ها وجود دارد که لحن حرف زدن یا سواد یا ویژگی‌های دیگری را در گوینده نشان می‌دهد و عمداً غلط نوشته شده است.

«قیمت‌گذاری پرستیژی.» من یک چیزهایی دربارهٔ قیمت‌گذاری پرستیژی می‌دانم – وقتی از مشتری پول بیشتری می‌گیری و آنها فکر می‌کنند که: باید چیز خوبی باشد، و مقدار زیادی از آن را می‌خرند.

«زندگی هیچ‌کس نمی‌تواند بی‌نقص باشد.»