کتاب زندگی نه چندان عالی من

«چون این طبیعت انسان است که منتظر اتفاقات غیرممکن باشد.»

پدرم همیشه می‌گوید: اگه خربزه بخوری پای لرزش هم باید بنشینی. و من می‌خواهم این خربزه را بخورم. به‌خاطر همین است که اینجا هستم.

فکر کنم بالأخره کشف کردم چگونه احساس خوبی نسبت به زندگی داشته باشم. هر بار که می‌بینی کسی خوش‌وخرم است، یادت باشد که مسلماً در زندگی او هم واقعیت‌های مزخرفی هست.

اگر من کشور را اداره می‌کردم، از دانش‌آموزان یک آزمون از چیزهایی که قرار است در تمام زندگی از آنها استفاده کنند، برای ارائهٔ «گواهی عمومی پایان آموزش متوسطه» می‌گرفتم. مثلاً: چطور خط چشم بکشیم. چطور اظهارنامهٔ مالیاتی پر کنیم. وقتی چاه دستشویی می‌گیرد و پدرمان گوشی‌اش را جواب نمی‌دهد و باید سریع آماده شویم و به مهمانی برویم، چه کار کنیم.)

هر بار که می‌بینی کسی خوش‌وخرم است، یادت باشد که مسلماً در زندگی او هم واقعیت‌های مزخرفی هست

«آینده‌ات را در دست بگیر. به واقعیت تبدیلش کن. زندگی مثل کتاب رنگ‌آمیزی است، اما تویی که باید با مدادرنگی‌هایت رنگش کنی.»

«دیمیتر، باید بجنگی! وقتی همه منتظرند تو تسلیم شوی، نباید کوتاه بیایی و باید سرعتت را دوبرابر کنی.»

فکر کنم بالأخره کشف کردم چگونه احساس خوبی نسبت به زندگی داشته باشم. هر بار که می‌بینی کسی خوش‌وخرم است، یادت باشد که مسلماً در زندگی او هم واقعیت‌های مزخرفی هست. و هر بار که واقعیت‌های مزخرف زندگی خودت را می‌بینی و با احساس ناامیدی با خودت فکر می‌کنی: این است زندگی من...؟ باید یادت باشد که: این‌طور نیست. هرکسی برای خودش روزهای خوش‌وخرمی دارد، فقط گاهی درک کردنش کمی سخت است.

یک چیزهایی دربارهٔ قیمت‌گذاری پرستیژی می‌دانم – وقتی از مشتری پول بیشتری می‌گیری و آنها فکر می‌کنند که: باید چیز خوبی باشد، و مقدار زیادی از آن را می‌خرند.

یک لپ‌تاپ خراب برایم مثل طوفان اقتصادی می‌ماند.