بریده‌هایی از کتاب هربار که معنی زندگی را فهمیدم، عوضش کردند: زیست با استفاده از خرد فلاسفه‌ی بزرگ

در زبان ما به‌زیبایی و ظرافت دو وجه تنها بودن در نظر گرفته شده: از لغت انزوا برای بیان درد تنها بودن و از لغت خلوتْ برای بیان شکوه تنها بودن استفاده می‌شود. پل تلیش؛ استاد الهیات (۱۹۶۵ ـ ۱۸۸۶)

خدای خوشبختی خدای خوشی‌های کوچک است

«زندگی‌ای که در آن از اندیشیدن خبری نباشد ارزش زیستن ندارد.»

«مراقب باش که آرزوی چه را داری چون ممکن است آرزوی تو محقق شود.»

«مراقب باش که آرزوی چه را داری چون ممکن است آرزوی تو محقق شود.»

بسیاری از متفکران اگزیستانسیالیست معتقدند که مواجههٔ مستقیم با مرگ تنها راه مطمئن زیستن در اکنون است

معتقدم که حتا اگر یک نفر نیهیلیست است همچنان می‌تواند لذت‌گرایی را پیشه کند، یک زندگی لذت‌بخش ضرورتاً نیازی ندارد که معنی فلسفی داشته باشد، به قول معروف اتلاف وقت، وقتی که لذت‌بخش باشد دیگر اتلاف وقت نیست.

یکی دیگر از آثار سینمایی مهمی که در آن به پارادایمِ بی‌اهمیتی زندگی افرادِ هیوم پرداخته شده فانی و الکساندر، آخرین ساختهٔ سینمایی کارگردان مؤلف سوئدی اینگمار برگمان است. برگمان در این فیلم این ایده را مطرح می‌کند که اطلاع از بی‌اهمیتی و کوچک بودن زندگی فرد فردمان به ما آسایش خیال را اعطا می‌کند. چرا؟ چون هر زندگی کوچکی می‌تواند برای خودش دنیایی باشد. ما همه بازیگران اصلی این دنیای کوچک درون‌مان هستیم.

هنری دیوید تورو گفته: در زمان حال زندگی کن. با هر موجی درگیر شو. ابدیت خود را در تک‌تک لحظات جست‌وجو کن. ابلهان بی‌توجه در جزیرهٔ فرصت‌های خود ایستاده‌اند و چشم به سرزمین دیگری دارند، سرزمین دیگری در کار نیست زندگیِ دیگری جز این در کار نیست. نوع بشر به طور واضح و آشکار با زندگی کردن در زمان حال مشکل دارند اگر جز این بودند فیلسوفان متعدد این پیام یکسان را تکرار نمی‌کردند. به‌ظاهر زندگی در زمان حال ــ در این‌جا و اکنون ــ نباید کار دشواری باشد دقت کنید: درست جلو ماست درست همین حالا زندگی ما در جریان است. پس مشکل کجاست؟

وقتی ترکیب خاص اتم‌ها که من را تشکیل داده از بین برود، (و من بمیرم) اتم‌های مجزا و به‌هم‌ریخته‌ای که روزی من را تشکیل می‌دادند هیچ اطلاعی ندارند روزی من بودند. اما آن اتم‌های مجزا که روزگاری من را تشکیل می‌دادند آن بیرون تا ابد باقی می‌ماند و ایدهٔ عرفان شرقی یکی شدن با جهان را به خاطرم می‌آورد.

«اگه نمی‌تونی متقاعد کنی گیج کن»

«همهٔ ما در ته چاه فاضلاب‌ایم اما شماری از ما به ستارگان خیره شده‌ایم.»

پرسش‌هایی که پاسخ به آن‌ها مقدور و میسر است در حوزهٔ دانش قرار می‌گیرند اما پرسش‌های حیاتی که پاسخ به آن‌ها مقدور نیست و تنها با تفکر درباره‌شان می‌توان به پاسخ‌های شخصی رسد در حوزهٔ فلسفه قرار دارند.

«مراقب باش که آرزوی چه را داری چون ممکن است آرزوی تو محقق شود.»

معنی زندگی، چیزی نیست که بتوانیم جست‌وجو و کشفش کنیم چیزی است که شخصاً بایستی خلقش کنیم.

هر صبح زیبایی یک جوانیِ کوچک است. هر استراحت و آرمیدنی یک مرگ کوچک است

خوبی کردن نه‌تنها اتلاف وقت و منابع است بلکه در رسیدن به هدف‌مان وقفه ایجاد می‌کند و حتا به رقبای ما این فرصت را می‌دهد که ما را مغلوب کنند. از این موضوع اطمینان داشته باشید اگر از فرصتی که برای از پشت خنجر زدن به آن‌ها دارید استفاده نکنید آن‌ها برمی‌گردند و در استفاده از خنجرشان درنگ نمی‌کنند.

مرگ مثل سایه است هر چه‌قدر از آن دور شوید بزرگ‌تر و مهیب‌تر می‌شود و هر چه‌قدر به آن نزدیک شوید از شما دورتر می‌شود.

هوشیاری و فهم انسانی ارزشمندتر و مهم‌تر از این است که فدای لذات حیوانی شود.

یک مورد مشترک مذاهب جهان این است که زندگی روی زمین را یک مرحلهٔ کم‌ارزش در مسیر زندگی راستین یا زندگی پس از مرگ یا حیات ابدی می‌دانند. مأموریت ما روی زمین تنها این است که نشان دهیم لیاقت حیات بهشتی را داریم.