بریده‌هایی از کتاب هربار که معنی زندگی را فهمیدم، عوضش کردند: زیست با استفاده از خرد فلاسفه‌ی بزرگ

نوع‌دوستی در سطح کمک به همسایه و همدلی با شهروند برای ما مسئلهٔ مقبول و پذیرفته‌ای است. هر دو آن‌ها به نوعی اعضای قبیلهٔ ما محسوب می‌شوند البته نباید این نکته را فراموش کرد که حتا درون قبیله هم درجات نوع دوستی متفاوت است.

«ما همیشه در حال آماده کردن خودمان برای زندگی کردن هستیم اما هیچ‌وقت زندگی نمی‌کنیم.»

هنر زندگی کام‌جویی در هر لحظه و هر مکان است و لذیذترین و ماندگارترین لذت‌ها نه ذهنی هستند و نه همیشه اخلاقی. آریستیپوس، فیلسوف یونانی لذت‌گرا (۳۵۶ ـ ۴۳۵ پیش از میلاد)

عده‌ای فکر می‌کنند که اخلاق، قابل‌استفاده در دنیای واقعی نیست، چون آن را سیستمی از دستورهای ساده و کوتاه می‌بینند مانند: «دروغ مگو»، «دزدی مکن» و «قتل مکن». وقتی عده‌ای چنین نگاهی به اخلاق دارند جای تعجب نیست که آن را با پیچیدگی‌های زندگی سازگار نمی‌بینند. در موقعیت‌های نامتعارف، قوانین ساده باهم تعارض پیدا می‌کنند و حتا اگر این‌طور نباشد، تبعیت از یک قانون ممکن است به فاجعه بینجامد. معمولاً دروغ گفتن بد است ولی اگر شما در دورهٔ آلمان نازی زندگی می‌کردید و گشتاپو در جست‌وجوی یهودی‌ها به در خانه‌تان می‌آمد، قطعاً کار درستی بود اگر وجود یهودی‌ها را در اتاق زیرشیروانی‌تان انکار می‌کردید.

اخلاقْ مجموعهٔ ممنوعیت‌های منحصر به عمل جنسی نیست. دوم این‌که اخلاق سیستم ایدئالی که در تئوری، اصیل و در عمل بی‌فایده باشد، نیست.

مردم به‌ندرت نیکی می‌کنند مگر این‌که نفعی برای‌شان داشته باشد

حقیقت این است که کسی که می‌خواهد به هر قیمتی اعمال فاضلانه انجام دهد، در میان جماعت بسیاری که فضیلتی ندارند، دچار رنج و اندوه می‌شود، در دنیایی که آدم‌های بدکار اداره‌اش می‌کنند، غیرقابل‌تصور است که حاکمِ واقعاً درست‌کار برای مدت زیادی دوام بیاورد. نیکولو ماکیاولی؛ فیلسوف و سیاستمدار ایتالیایی (۱۵۲۷ ـ ۱۴۶۹)

کدام‌یک برای انسان بهتر است؟ خوب بودن یا حال خوب داشتن؟

اصطلاح اختلال روانی یکشنبه ــ برای ما ایرانی‌ها با ترجمهٔ اختلال روانی عصر جمعه ملموس‌تر است ــ استفاده کرده. فرانکل اختلال روانی یکشنبه را نوعی افسردگی توصیف می‌کند که گریبان‌گیر افرادی می‌شود که متوجه فقدان معنا و هدف در زندگی‌شان می‌شوند، وقتی از روزهای کاری شلوغ هفته فاصله می‌گیرند و متوجه حفرهٔ خالی و سیاه درون‌شان به نام احساس پوچی و بی‌معنایی می‌شوند.

روزمرگی یک مفهوم کلیدی در اگزیستانسیالیسم است. این‌که چگونه و چه‌طور ما چنان در روتین‌ها، در تکرارشونده‌های زندگی، در نقش‌های اجتماعی‌مان غرق می‌شویم که هیچ‌گاه ادراک کامل از آن‌چه که هستیم و انتخاب‌هایی را که در دسترس‌مان هستند تجربه نمی‌کنیم.

در مورد مسئلهٔ انتخابْ یک مشکل بزرگ وجود دارد. با توجه به انتخاب‌های دلپذیری که می‌توانید داشته باشید هیچ انتخابی برای مدت طولانی نمی‌تواند انتخاب مطلوب‌تان باقی بماند. انتخاب‌های دیگر روزبه‌روز خواستنی‌تر و دلپذیرتر به‌نظر می‌آید و در نهایت به این نتیجه می‌رسید که انتخاب شما پست‌ترین و بدترین انتخاب بین موارد موجود بوده. جان بارت؛ رمان‌نویس اگزیستانسیالیست امریکایی (ـ ۱۹۳۰)

لذت چیزی را که در اختیار داری، با آرزو و میل چیزی که نداری ضایع نکن. به خاطر داشته باش چیزی که اکنون داری، چیزی بوده که زمانی آرزوی داشتنش را داشتی.

زندگیِ شما از مجموعه عادات شما تشکیل یافته است، هر چه عادت شما بهتر و نیکوتر باشد، زندگی شما هم عالی‌تر و زیباتر خواهد بود. بکوشید به عاداتی معتاد شوید که مایل‌اید بر زندگی شما فرمان‌روا باشد.

فلاسفهٔ آکادمیک معاصر، کلاً بحث چگونه زیستن را به تاک‌شوهای روتین و فله‌ای کانال‌های تلویزیونی و خوش‌پوشان خوش‌گفتار مباحث انگیزشی سپرده‌اند.

پیش‌فرض اکثر روان‌کاوها این است که هدف زندگی مثبت بودن و مثبت‌اندیشی و امیدواری است و لاغیر.

لذت چیزی را که در اختیار داری، با آرزو و میل چیزی که نداری ضایع نکن. به خاطر داشته باش چیزی که اکنون داری، چیزی بوده که زمانی آرزوی داشتنش را داشتی. اپیکور، فیلسوف یونانی

آریستیپوس انسان معمار کاخ لذت خویش است.

«ما همیشه در حال آماده کردن خودمان برای زندگی کردن هستیم اما هیچ‌وقت زندگی نمی‌کنیم.»

جوری زندگی کن که انگار بار دومی است که زندگی را تجربه می‌کنی و انگار بار اول اشتباه زندگی کرده‌ای. ویکتور فرانکل، روان‌کاو اگزیستانسیالیست اتریشی (۱۹۹۷ ـ ۱۹۰۵)

اکثر ما در اعماق وجودمان، واقعیت روزمره را به حقیقت مهندسی‌شده ترجیح می‌دهیم