بریده‌هایی از کتاب هربار که معنی زندگی را فهمیدم، عوضش کردند: زیست با استفاده از خرد فلاسفه‌ی بزرگ

«ما همیشه در حال آماده کردن خودمان برای زندگی کردن هستیم اما هیچ‌وقت زندگی نمی‌کنیم.»

راز کسب بیشترین ثمر و بیشترین لذت از زندگی، خطرناک زیستن است. فریدریش نیچه

کتاب ماکیاولی بر یک اصل بنیادی و اساسی استوار است: «حق با قدرت است.» کاری که باید انجام شود، کاری که باید انجام دهیم، باید انجام شود حتا اگر شده برای عملی شدنش متوسل به خدعه و نیرنگ شویم. انجام کار درست در همه‌حال و همه‌جا را فراموش کنید چون در خیلی جاها و خیلی احوال جز شکست و ناکامی برای‌تان ثمری ندارد. جنگ‌هایی هست که باید به هر قیمتی در آن پیروز شوید، ملت‌هایی که باید به هر قیمتی من‌کوب شوند و به زیر یوغ بروند، افرادی که باید بالای دار بروند پیش از این‌که شورشی و یاغی شوند. خوبی کردن نه‌تنها اتلاف وقت و منابع است بلکه در رسیدن به هدف‌مان وقفه ایجاد می‌کند و حتا به رقبای ما این فرصت را می‌دهد که ما را مغلوب کنند. از این موضوع اطمینان داشته باشید اگر از فرصتی که برای از پشت خنجر زدن به آن‌ها دارید استفاده نکنید آن‌ها برمی‌گردند و در استفاده از خنجرشان درنگ نمی‌کنند.

هنگامی که زندگی می‌کنیم، هیچ‌چیز رخ نمی‌دهد. صحنه‌ها عوض می‌شوند، آدم‌ها می‌آیند تو و می‌روند بیرون، همه‌اش همین. هرگز آغازی در بین نیست. روزها بی‌خود و بی‌جهت به روزهای دیگر افزوده می‌شوند، این افزایش، بی‌پایان و یکنواخت است. زندگی کردن همین است. ژان‌پل سارتر

یکی از خوبی‌های رفقای قدیمی و صمیمی این است که شما می‌توانید پیش آن‌ها، خودِ خرتان باشید. رالف والدو امرسن؛ فیلسوف امریکایی

لذات ذهن حداقل به اندازهٔ لذات جسم مهم هستند. برتراند راسل؛ فیلسوف انسانگرای بریتانیایی

راز کسب بیشترین ثمر و بیشترین لذت از زندگی، خطرناک زیستن است. فریدریش نیچه؛ فیلسوف آلمانی

آریستیپوس تنها یک قید را برای لذت بردن لازم می‌دانست و آن این‌که ما صاحب و کنترل‌کنندهٔ لذت باشیم نه لذتْ کنترل‌کننده و ارباب ما.

به زعم آریستیپوس انسان معمار کاخ لذت خویش است.

هنر زندگی کام‌جویی در هر لحظه و هر مکان است و لذیذترین و ماندگارترین لذت‌ها نه ذهنی هستند و نه همیشه اخلاقی. آریستیپوس، فیلسوف یونانی لذت‌گرا (۳۵۶ ـ ۴۳۵ پیش از میلاد)

هنگامی که ما درک کنیم که زندگی و زیستن محکوم به ناامیدی همیشگی است، می‌توانیم به آن بخندیم و در این زمان لذت واقعی به شیوه‌ای آیرونیک آغاز می‌شود. مشابه آن مثلی که می‌گوید زندگی شاید آن جشنی نباشد که فکرش را می‌کردیم اما حالا که به آن دعوت شده‌ایم بگذار تا می‌توانیم برقصیم.

تا زمانی که ما ــ افکار ما ــ محصول فرهنگ جامعهٔ پیرامون‌مان باشد نمی‌توانیم ارزش‌ها و باورهای آن را زیر سؤال ببریم.

هر کاری را طوری انجام بده که انگار قرار است آخرین کاری باشد که در زندگی‌ات انجام می‌دهی.

به‌نظر فرانکل آن‌چه انسان‌ها را از پا درمی‌آورد، رنج و مشکلات نامطلوب نیست، بلکه بی‌معنا شدن زندگی است. او معتقد است که فقط در شادی و لذت نمی‌توان معنایی یافت. بلکه در رنج و مرگ هم می‌شد این معنا را یافت. او با این گفتهٔ ژان‌پل سارتر مخالف است که انسان سازندهٔ محیط خویش است و طراح عنصر وجودی خود، فرانکل می‌گوید: انسان ماهیت خود را آن‌چنان که هست و آن‌چه که باید بشود، باید در وجود خود جست‌وجو کند و معتقد است که هستی، ساخته و پرداختهٔ خود ما نیست بلکه باید آن را کشف کنیم. او حرف نیچه را عنوان می‌کند که «کسی که چرایی زندگی را یافته با هر چگونگی‌اش خواهد ساخت.»

در نظر گرفتن عواقب و پیامدها، یک بخش اصلی و بنیادی مکتب لذت‌گرایی اپیکور در امکان تجربهٔ یک زندگیِ شاد است.

لذت چیزی را که در اختیار داری، با آرزو و میل چیزی که نداری ضایع نکن. به خاطر داشته باش چیزی که اکنون داری، چیزی بوده که زمانی آرزوی داشتنش را داشتی. اپیکور، فیلسوف یونانی لذت‌گرا (۲۷۰ ـ ۳۴۱ پیش از میلاد)

یک‌بار دیگر دفترچه‌ام را مطالعه کردم. این‌بار بدون تمسخر و تحقیر دوران خامی و جوانی‌ام. متوجه شدم پرسش چگونه زیستن هنوز هم دغدغهٔ ذهنی من است

جوری زندگی کن که انگار بار دومی است که زندگی را تجربه می‌کنی و انگار بار اول اشتباه زندگی کرده‌ای. ویکتور فرانکل، روان‌کاو اگزیستانسیالیست اتریشی (۱۹۹۷ ـ ۱۹۰۵)

حقیقت این است که کسی که می‌خواهد به هر قیمتی اعمال فاضلانه انجام دهد، در میان جماعت بسیاری که فضیلتی ندارند، دچار رنج و اندوه می‌شود، در دنیایی که آدم‌های بدکار اداره‌اش می‌کنند، غیرقابل‌تصور است که حاکمِ واقعاً درست‌کار برای مدت زیادی دوام بیاورد. نیکولو ماکیاولی؛ فیلسوف و سیاستمدار ایتالیایی (۱۵۲۷ ـ ۱۴۶۹)

ویکتور فرانکل، روان‌کاو اگزیستانسیالیست، به شکل واضح‌تر و قابل‌فهم‌تری به این موضوع پرداخته و از اصطلاح اختلال روانی یکشنبه ــ برای ما ایرانی‌ها با ترجمهٔ اختلال روانی عصر جمعه ملموس‌تر است ــ استفاده کرده. فرانکل اختلال روانی یکشنبه را نوعی افسردگی توصیف می‌کند که گریبان‌گیر افرادی می‌شود که متوجه فقدان معنا و هدف در زندگی‌شان می‌شوند، وقتی از روزهای کاری شلوغ هفته فاصله می‌گیرند و متوجه حفرهٔ خالی و سیاه درون‌شان به نام احساس پوچی و بی‌معنایی می‌شوند.