بریده‌هایی از کتاب هربار که معنی زندگی را فهمیدم، عوضش کردند: زیست با استفاده از خرد فلاسفه‌ی بزرگ

در دنیایی که آدم‌های بدکار اداره‌اش می‌کنند، غیرقابل‌تصور است که حاکمِ واقعاً درست‌کار برای مدت زیادی دوام بیاورد. نیکولو ماکیاولی؛ فیلسوف و سیاستمدار

خوب عرفان دقیقاً چیست؟ لودویگ ویتگنشتاین به‌زیبایی آن را این‌گونه توصیف کرده: «عرفان در پی این نیست که بگوید جهان چگونه هست و چگونه باید باشد، بلکه در پی آن است که بگوید جهان همین است که هست.»

«ما همیشه در حال آماده کردن خودمان برای زندگی کردن هستیم اما هیچ‌وقت زندگی نمی‌کنیم.»

«زندگی چیزی است که در مورد شما اتفاق می‌افتد درست در همان زمان که درگیر نقشه‌های دیگری هستید.»

«مراقب باش که آرزوی چه را داری چون ممکن است آرزوی تو محقق شود.»

ما انسان‌ها... آیا واقعاً قدرت انتخابی داریم؟

لذت چیزی را که در اختیار داری، با آرزو و میل چیزی که نداری ضایع نکن. به خاطر داشته باش چیزی که اکنون داری، چیزی بوده که زمانی آرزوی داشتنش را داشتی.

انسان هر چه بیشتر از اجتماع دوری کند سعادتمندتر و راضی‌تر است

وقتی از برتولت برشتِ نمایش‌نامه‌نویس، پرسیدند که نظرش در مورد اخلاق چیست پاسخ داد: اول غذا بعد اخلاق.

من هم از آدم‌هایی که دربارهٔ بی‌عدالتی‌های دنیا گله و شکایت می‌کنند درحالی‌که حاضر نیستند از روی صندلی‌های گرم‌ونرم‌شان برخیزند و کاری انجام دهند بیزارم.

این‌که می‌بینم فلاسفهٔ بزرگ چگونه تنها با چند کلمه ذهن را درگیر بزرگ‌ترین چالش‌های فکری می‌کردند برایم تحسین‌برانگیز است.

«برای داشتن یک رابطهٔ طولانی و پایدار باید کسی را پیدا کنید که بتوانید در کنارش خودتان باشید و او هم بتواند در کنار شما خودش باشد و این خودتان بودن و خودش بودن منتهی شود به مجاورت و نزدیکی سالم و سازنده.»

زندگی شاید آن جشنی نباشد که فکرش را می‌کردیم اما حالا که به آن دعوت شده‌ایم بگذار تا می‌توانیم برقصیم.

شما از موادی ساخته شده‌اید که عمری به قدمت این سیاره و به قدمت یک‌سوم عمر کهکشان دارند. گرچه این نخستین‌بار است که این اتم‌ها به شکلی کنار هم جمع شده‌اند که شما را تشکیل دهند.

به‌نظر فرانکل آن‌چه انسان‌ها را از پا درمی‌آورد، رنج و مشکلات نامطلوب نیست، بلکه بی‌معنا شدن زندگی است. او معتقد است که فقط در شادی و لذت نمی‌توان معنایی یافت. بلکه در رنج و مرگ هم می‌شد این معنا را یافت.

درجات خیر و نیکی به این شکل از پایین‌ترین درجه به بالاترین، رده‌بندی شده: ۱. بخشش و نیکی با حسرت و بی‌میلی؛ ۲. بخشش و نیکی کمتر از آن‌چه که در توان داری اما با رضایت قلبی؛ ۳. بخشش و نیکی پس از درخواست نیازمند؛ ۴. بخشش و نیکی پیش از درخواست نیازمند؛ ۵. بخشش و نیکی در شرایطی که فرد محتاج را نمی‌شناسی اما فرد محتاج تو را می‌شناسد؛ ۶. بخشش و نیکی در شرایطی که فرد محتاج را می‌شناسی اما فرد محتاج تو را نمی‌شناسد؛ ۷. بخشش و نیکی در شرایطی که هیچ‌یک از طرفین یکدیگر را نمی‌شناسند؛ ۸. کمک غیرمستقیم به فرد نیازمند به شکلی که روی پای خودش بایستد.

هربار که معنی زندگی را فهمیدم، عوضش کردند.

یکی از خوبی‌های رفقای قدیمی و صمیمی این است که شما می‌توانید پیش آن‌ها، خودِ خرتان باشید.

به آن لحظات معدود زندگی فکر کن که با کسانی که دوست‌شان داری دور یک میز نشستی و فارغ از هر کس و هر چیزی مشغول خوردن و نوشیدن و گپ زدنی. احساس می‌کنی در آن لحظات بی‌دغدغه خدا واقعاً کنارت نشسته و هوایت را دارد

در آن زمان با یک جوان ثروتمند ایرانی به نام حبیب دوست شدم که در پاریس بزرگ شده بود. حبیب پسر عزیزدردانهٔ پدرشْ و بسیار خوش‌گذران بود. از آن جوان‌های عشرت‌طلبی که خوب پول خرج کردن را خوب بلد بود و پدرش پس از این‌که متوجه شده بود قادر به کنترل او نیست مقدار هنگفتی پول به او داده بود تا هر جا که خواست برود و هر طور که دلش خواست خرج کند. حبیب پولِ زیاد و وقتِ فراوان داشت. ضمن این‌که خوش‌تیپ و جذاب هم بود و همین‌ها باعث می‌شد که هر کاری می‌خواست، در هر جایی که دوست داشت انجام دهد. به‌علاوه با اصول اخلاقی و عرف جامعه نیز هیچ کاری نداشت. به هیچ اصل اخلاقی‌ای پای‌بند نبود، به هیچ‌کس و هیچ‌چیز متعهد نبود و هیچ‌چیزی مانع خوش‌گذرانی‌اش نمی‌شد.