بریده‌هایی از کتاب مصیبت‌های شاغل بودن

باید هوشمندانه بپذیریم که اندوه و پریشانی در رابطه شغل وجود دارد، بر پایه این درک که این اندوه حاصل شده فقط برای ما نیست و این که این رنج و درد ما در میان عموم بشریت مشترک است. این مسئله نباید ما را مأیوس و ناامید کند، بلکه باعث گذشت بیشتر در برابر شکست‌های خود و مهربان‌تر در برابر شکست‌های دیگران باشیم و تا آن زمان که خود را از دست نداده‌ایم توانایی‌مان را برای تمرکز روی چیزی که واقعاً مهم است، افزایش دهیم.

در عشق و شغل، زندگی ما را ملزم می‌کند که تخصص داشته باشیم، گرچه طبیعت ما با بازهٔ وسیعی از اکتشافات تناسب دارد.

به‌طور ذاتی ناسپاس هستیم، و تنها زمانی احساس سرزندگی می‌کنیم که نبردی را برگزیده باشیم و شانس خوبی برای شکست خوردن و تحقیر شدن خود داشته باشیم.