بریده‌هایی از کتاب فقر احمق می کند

اگر ردپای کمیابی را دنبال کنید، درنهایت به فراوانی خواهید رسید

دیدن موضوعات آشنا از منظری جدید می‌تواند به مشاهداتی غیرمنتظره، گاهی در جاهایی غیرمنتظره، ختم شود.

به همان نسبت که جزیرهٔ دانشمان بزرگ می‌شود، ساحل غفلتمان نیز وسعت می‌یابد. جان ای. ویلر

در دنیای کمیابی، ضرب‌الأجل‌های طولانی تضمینی است برای ایجاد مشکل. فراوانی اولیه باعث اسراف می‌شود و، زمانی‌که ضرب‌الأجل فرا می‌رسد، سروکلهٔ تونل‌زنی و غفلت پیدا خواهد شد. تقسیم‌کردن ضرب‌الأجل دور به قسمت‌های نزدیک‌تر می‌تواند در رفع این مسئله راهگشا باشد.

به خاطر داشته باشیم که کمیابی معمولاً با فراوانی آغاز می‌شود. شرایط پرفشاری که درست قبل از یک ضرب‌الأجل به وجود می‌آید معمولاً برآمده از زمان زیادی است که در هفته‌های پیش‌ازآن به شکلی ناکارا صرف شده است.

اگر فربگی را بیش‌ازاندازه از بین ببرید، یا جای خالی را بیش‌ازحد کم کنید، مدیرانی خواهید داشت که آینده را گرو می‌گذارند تا از پس امروز برآیند.

دام کمیابی با مقابله با مشکلات مالی کوچک و با تونل‌زنی آغاز می‌شود، انجام کارهایی که هزینهٔ زیادی دارند خارج از تونل می‌ماند. تغییر این شرایط می‌تواند منجر به تغییر اصل منطق فقر شود.

اولین شرط برای موفقیت یک مشوق این است که جلوی چشم افراد باشد.

ضرب‌الأجل‌های متعدد طی یک دوره تأثیر بیشتری از یک ضرب‌الأجل دور و دراز در انتهای دوره دارند.

ضرب‌الأجل‌ها زمانی مفید واقع می‌شوند که در اوج فشار و در صدر ذهن جای می‌گیرند. یک محدودیت بلندمدت، مثل یک ضرب‌الأجل دور و دراز، تنها زمانی مورد توجه قرار می‌گیرد که به انتهایش نزدیک شود.