بریده‌هایی از کتاب رولت روسی و هشت داستان دیگر

ولی گوشی خاموش، مثل تخم‌مرغ شانسی، چشمک می‌زند. مثل پشهٔ مزاحمی توی ذهنم مدام وزوز می‌کرد.

بعضی وقت‌ها غمِ آدم‌ها منتقل می‌شود.

ناگهان روبه‌روی خودم قرار گرفته بودم و تصویر موردانتظارم را نمی‌دیدم. به این نتیجه رسیدم که من به اصرار رؤیا نیاز داشته‌ام. به این‌که او را نادیده بگیرم تا نشان دهم چیزی برایم فرقی نمی‌کند.

اما این‌بار واقعاً فرق می‌کرد. با خودم درگیر شده بودم که مهربانی با ضعف فرق دارد. همین که می‌دانستم رؤیا بر نقطه‌ضعفم دست گذاشته، نمی‌گذاشت مهربان باشم و دلم می‌خواست هر طور که هست مقاومت کنم.