بریده‌هایی از کتاب نظم بیرونی، آرامش درونی

یکی از بزرگ‌ترین موارد اتلاف وقتْ درست انجام‌دادنِ کاری است که اصلاً نباید انجام می‌شد

در طولانی‌مدت، اگر چیزهای زیادی را «انبار» نکرده باشید، شادتر خواهید بود. پیش‌ازآن‌که چیزی را انبار کنید، از خودتان بپرسید: «چرا این‌رو نگه می‌دارم؟» واقع‌بین باشیم: آیا قصد دارید کتاب‌های درسی دانشگاه خود را مجدداً مطالعه کنید؟

بسیاری از وسایل یا بسیار استفاده می‌شوند، یا هرگز استفاده نمی‌شوند. یا اغلب از آن دستگاهِ تولید صدای سفید، آن ظرف پولِ خرد یا آن مسواک برقی استفاده می‌کنید، یا هرگز از آن‌ها استفاده نمی‌کنید. اگر از آن استفاده نمی‌کنید، آن‌را به دست کسی برسانید که حتماً از آن استفاده خواهد کرد.

یک بار پدرم به من گفت: «مردم برای تغییر خیلی بی‌میل‌ان؛ بنابراین وقتی به این نتیجه رسیدم که شاید زمان تغییر شغلم رسیده، می‌دونستم احتمالاً باید شش ماهِ پیش شغلم رو تغییر می‌دادم.» با همین استدلال می‌توان گفت افراد برای کنارگذاشتنِ اموال خود بی‌میل‌اند، بنابراین اگر تصور کنم زمان کنارگذاشتن وسیله‌ای فرارسیده است، احتمالاً باید قبلاً این کار را می‌کردم؛ مخصوصاً اگر این فکر بیش از یک بار به‌سراغم بیاید.

همیشه می‌گویند زمان همه‌چیز را عوض می‌کند، اما شمایید که باید چیزها را تغییر دهید. اندی وارهول

به‌جای تقلا برای رسیدن به سطح خاصی از مال و اموال، مینیمال یا به هر شکل دیگری، باید به خلاص‌شدن از چیزهایی فکر کنیم که زائدند. حتی افرادی که ترجیح می‌دهند وسایل زیادی داشته باشند، زمانی که از شر چیزهایی خلاص شوند که دوست ندارند یا نیاز ندارند یا استفاده نمی‌کنند، از محیط پیرامونِ خود لذتِ بیش‌تری می‌برند.

زمانی که باید درمورد سرنوشت یکی از وسایل‌تان تصمیم بگیرید، از خودتان بپرسید: «آیا به آن احتیاج دارم؟» «آیا آن‌را دوست دارم؟» «آیا از آن استفاده می‌کنم؟»

تصمیم‌گیری خسته‌کننده است؛ اما درهرحال، مرحلهٔ مهمِ اول در ایجاد نظم بیرونی تصمیم‌گیری دربارهٔ این است که چه‌چیز را نگه داریم و چه‌چیز را رها کنیم. زمانی که آشفتگیِ کم‌تری وجود داشته باشد، ایجاد نظم بیرونی آسان‌تر خواهد بود؛ بنابراین زحمت‌کشیدن برای مرتب‌کردنِ وسایل ارزشش را دارد. درعین‌حال، باید به خاطر داشت که نظم بیرونی تنها به‌معنی کم‌تر یا بیش‌ترداشتن نیست، بلکه به‌معنی خواستنِ چیزی است که داریم. تصمیم بگیرید.

درحقیقت، تنها در صورتی باید برای ساختن نظم بیرونی تلاش کنیم که ما را شادتر کند. مرتب‌کردنِ تختخواب، دسته‌بندی کاغذها یا خالی‌کردنِ هر شبِ صندوق پست اعمال جادویی نیستند. این تلاش‌ها تنها زمانی ارزشِ وقت‌گذاشتن دارند که ما را شادتر کنند. زمانی به سطح صحیحی از نظم رسیده‌ایم که بتوانیم اشیای موردنیازمان را پیدا کنیم، در محیط خودمان احساس خوبی داشته باشیم و احساس نکنیم وسیله‌ها دست‌وپای‌مان را بسته‌اند. شاید برای برخی افراد چیزی مناسب باشد که به‌نظر بی‌نظمی است.

هدیه‌دادن سنتی پسندیده است، اما ممکن است منجر به تبادل اموالی شود که کسی درحقیقت به آن‌ها نیاز ندارد. برای این‌که اطمینان داشته باشید که وسایلی را هدیه می‌دهید و هدیه می‌گیرید که واقعاً استفاده می‌شوند، فهرستی از هدایای پیشنهادی برای خود و دیگران درست کنید و همه را تشویق کنید از این فهرستِ آرزوها استفاده کنند. برخی افراد می‌پذیرند در سفر از یک قانون تبعیت کنند: چیزی که می‌خواهید، چیزی که نیاز دارید، چیزی برای پوشیدن، و چیزی برای خواندن. برخی افراد به جایی می‌رسند که دیگر «خرت‌وپرت» نمی‌خواهند. در این صورت، با بردنِ آن‌ها به رستوران، پختن غذا برای آن‌ها، بردن آن‌ها به اجرا یا نمایشی هنری، پرداختن هزینهٔ جلسات ورزشی آن‌ها، داوطلب‌شدن برای کمک به امور روزمرهٔ آن‌ها و کارهایی از این دست، به‌جای دارایی، تجربه را هدیه دهید.