بریده‌هایی از کتاب نظم بیرونی، آرامش درونی

تصمیم‌گیری خسته‌کننده است؛ اما درهرحال، مرحلهٔ مهمِ اول در ایجاد نظم بیرونی تصمیم‌گیری دربارهٔ این است که چه‌چیز را نگه داریم و چه‌چیز را رها کنیم. زمانی که آشفتگیِ کم‌تری وجود داشته باشد، ایجاد نظم بیرونی آسان‌تر خواهد بود؛ بنابراین زحمت‌کشیدن برای مرتب‌کردنِ وسایل ارزشش را دارد. درعین‌حال، باید به خاطر داشت که نظم بیرونی تنها به‌معنی کم‌تر یا بیش‌ترداشتن نیست، بلکه به‌معنی خواستنِ چیزی است که داریم. تصمیم بگیرید.

درحقیقت، تنها در صورتی باید برای ساختن نظم بیرونی تلاش کنیم که ما را شادتر کند. مرتب‌کردنِ تختخواب، دسته‌بندی کاغذها یا خالی‌کردنِ هر شبِ صندوق پست اعمال جادویی نیستند. این تلاش‌ها تنها زمانی ارزشِ وقت‌گذاشتن دارند که ما را شادتر کنند. زمانی به سطح صحیحی از نظم رسیده‌ایم که بتوانیم اشیای موردنیازمان را پیدا کنیم، در محیط خودمان احساس خوبی داشته باشیم و احساس نکنیم وسیله‌ها دست‌وپای‌مان را بسته‌اند. شاید برای برخی افراد چیزی مناسب باشد که به‌نظر بی‌نظمی است.

هدیه‌دادن سنتی پسندیده است، اما ممکن است منجر به تبادل اموالی شود که کسی درحقیقت به آن‌ها نیاز ندارد. برای این‌که اطمینان داشته باشید که وسایلی را هدیه می‌دهید و هدیه می‌گیرید که واقعاً استفاده می‌شوند، فهرستی از هدایای پیشنهادی برای خود و دیگران درست کنید و همه را تشویق کنید از این فهرستِ آرزوها استفاده کنند. برخی افراد می‌پذیرند در سفر از یک قانون تبعیت کنند: چیزی که می‌خواهید، چیزی که نیاز دارید، چیزی برای پوشیدن، و چیزی برای خواندن. برخی افراد به جایی می‌رسند که دیگر «خرت‌وپرت» نمی‌خواهند. در این صورت، با بردنِ آن‌ها به رستوران، پختن غذا برای آن‌ها، بردن آن‌ها به اجرا یا نمایشی هنری، پرداختن هزینهٔ جلسات ورزشی آن‌ها، داوطلب‌شدن برای کمک به امور روزمرهٔ آن‌ها و کارهایی از این دست، به‌جای دارایی، تجربه را هدیه دهید.

روزی را روز عفو به‌هم‌ریختگی اعلام کنید عموماً از صرف پول زیاد برای خرید وسایلی که واقعاً به آن‌ها نیاز نداریم احساس عذاب‌وجدان می‌کنیم. برای خرید وسایلی که هرگز استفاده نکرده‌ایم هم، احساس گناه می‌کنیم. برای اضافه‌کردنِ آن داراییِ متروکه به زباله‌های دنیا شرمنده می‌شویم. به‌خاطر آن عذاب‌وجدان، وسایلی را نگه می‌داریم که نمی‌خواهیم، دوست نداریم یا استفاده نمی‌کنیم. روزی را روز عفو به‌هم‌ریختگی اعلام کنید. عذاب‌وجدان عفو می‌شود. اشتباهات بخشیده می‌شوند. خرت‌وپرت‌ها را مرتب کنید. دررابطه‌با گذشته کاری از دست شما ساخته نیست. تمام مجلات و مقاله‌های خوانده‌نشده را به بازیافت بسپارید. لباس‌های پوشیده‌نشده، ظروف خاک‌گرفته و تجهیزات رهاشده را هدیه دهید. پایان پروژه‌های انجام‌نشده را اعلام کنید. آن یک لنگه دستکش را دور بیندازید. سپس ازنو آغاز کنید.

افراد برای کنارگذاشتنِ اموال خود بی‌میل‌اند، بنابراین اگر تصور کنم زمان کنارگذاشتن وسیله‌ای فرارسیده است، احتمالاً باید قبلاً این کار را می‌کردم؛ مخصوصاً اگر این فکر بیش از یک بار به‌سراغم بیاید. اکنون، اگر فکرِ «فکر کنم باید بندازمش دور» سه بار به‌سراغم بیاید، آن وسیله را دور می‌اندازم.

زمانی که باید درمورد سرنوشت یکی از وسایل‌تان تصمیم بگیرید، از خودتان بپرسید: «آیا به آن احتیاج دارم؟» «آیا آن‌را دوست دارم؟» «آیا از آن استفاده می‌کنم؟» گاهی از چیزی استفاده می‌کنید که دوست ندارید، یا به چیزی نیاز دارید که فقط یک بار در هر پنج سال از آن استفاده می‌کنید، یا شاید چیزی را دوست داشته باشید که هرگز از آن استفاده نمی‌کنید. اشکالی ندارد، فقط به‌خاطر این‌که چیزی استفاده نمی‌شود، به این معنی نیست که بی‌استفاده است. اما اگر به آن نیاز ندارید، آن‌را دوست ندارید یا از آن استفاده نمی‌کنید، احتمالاً باید از شر آن خلاص شوید.

از دیگران انتظار نداشته باشید مطابق میل شما واکنش نشان دهند. افراد عموماً در گفتنِ «متشکرم» مشکل دارند. حتی در متوجه‌شدن نیز مشکل دارند.

اگر با این انتظار که دیگران از تلاش شما تقدیر کنند جایی را مرتب می‌کنید، شاید درنهایت ناامید شوید.

نظم بیرونی چیزی است که باید تنها در صورتی دنبال شود که شما یا شخصی دیگر را شاد کند؛ نه‌فقط صرفاً به این خاطر که آن کار را انجام داده باشید.