بریده‌هایی از کتاب تنهایی دو نفره

بغضی‌ست که هر لحظه گلوگیرتر است اشکی‌ست که دم به دم سرازیرتر است با اینکه شناسنامه‌ای هم سالیم تنهایی‌ام از خودم کمی پیرتر است

نفرین به سفر که از غم دوری تو حتی کمر نماز هم می‌شکند

یک روز تو اتفاق خواهی افتاد

حالا که تمام روزهایم تار است تنهایی عنکبوت را می‌فهمم

سخت است در ازدحام‌ها "خود" باشی در خویش مدام در تردد باشی

شب فرزند نامشروع روز است

فریادیم و همیشه لب دوخته‌ایم

می‌ترسم ازآنروزکه حاشابشود بی‌معنایی برهمه معنابشود می‌ترسم ازآنکه پوچ باشدآخر آن لحظه که مشت زندگی وابشود

لبخند گریخته ست از لب‌هامان هر روز به اسم زندگی می‌میریم

کندوی عسل از دهنت می‌ریزد نازاست که از آمدنت می‌ریزد شب آمده،دکمه دکمه دکمه واکن صبح است که از پیرهنت می‌ریزد