بریده‌هایی از کتاب کوروش شاهنشاه آنشان

کوروش بزرگ بر کتیبه قبرش نوشته: ای آنکه خواهی آمد زیرا می‌دانم که خواهی آمد من کوروش هستم که برای پارسی‌ها این حکومت بی کران را بنیاد نهادم. به‌این مشتی خاک که مرا پوشانده رشک مبر.

تاریخ افسانه نیست، داستان نیست، رویا هم نیست

نداشت همانند پدران و نیاکان خود زیردست پادشاهان عظیم دیگری باشد. او می‌خواست فرمانروای مطلق جهان گردد و نه یک برده و نه یک زیردست. او هدفش را می‌شناخت و‌اشتیاق به خواسته‌اش او را قوی و قدرتمند

یک ستمگر برای‌این‌که مردم را اسیر خود کند از دو چیز آن‌ها استفاده می‌نماید. از ترس‌شان و همچنین از راحت طلبی آنها.

تمام شاهانی را که در قصرهایشان زندگی می‌کنند در تمامی ‌چهارگوشه جهان از مقیمان دریای بالایی (دریای سیاه / مدیترانه) گرفته تا دریای زیرین (خلیج فارس) تمام شاهان سرزمین‌های غربی که در چادرهایشان زندگی می‌کنند (منظور چادر نشین‌های عربستان) برای من خراجی گران آوردند و در بابل بر پاهای من بوسه زدند.

کوروش بزرگ: "من هرگز از مردمانی که در بازار دور هم جمع می‌شوند و با قسم دروغ همدیگر را فریب می‌دهند نترسیدم و اگر قسمت شد که سلامتی‌ام را از دست ندهم‌این شوربختی‌ایوانه‌ای نخواهد بود که دغدغه اسپارت‌ها می‌شود بلکه بدبختی خود آن‌ها خواهد بود"

کوروش بزرگ هنگامی‌که با مردم پارس گفتگو می‌کرد گفت: " آسایش و راحتی‌امروز حاصل رنج و زحمت دیروز است. "

کوروش بزرگ گوید: "دو گناه بزرگ است. یکی‌این‌که کشاورزی که از خاک غذا بیرون می‌کشد خود گرسنه بماند. دیگر آنکه توانگران خود کار نکنند و دارایی ناتوانان ‌را تصرف کنند. من با آن دو گناه مبارزه می‌کنم. "

کوروش بزرگ: "پس از مرگم، بدنم را طلاکاری یا نقره کاری نکنید یا در تابوت یا چیزی همانند‌این مگذارید. زودتر آن‌را در آغوش خاک بسپارید. آیا جایی فرخنده تر از خاک برای آرمیدن است؟! خاک مادر زیبایی‌هاست و دایه نیکی‌ها. در سراسر زندگی دوستدار مردمان بوده‌ام؛ شاد خواهم شد که دوباره بخشی از آن چیزی بشوم که برای مردمان خوبی فراوان ببار می آورد. "

کوروش بزرگ: "فرمان دادم تا بدنم را بدون تابوت و مومیایی به خاک بسپارند تا اجزاء بدنم ذرات خاک‌ایران ‌را تشکیل دهد".

کوروش بهترین و زیباترین لباس‌هایش را به سران مادی و پارسی عطا فرمود و باقی لباس‌هایش را نیز بین دیگر فرماندهان خود پخش کرد و از آن‌ها خواست که دوستان و همراهانشان ‌را زینت بخشند. همان‌گونه که من زینت بخشیدم. یکی از فرماندهان کوروش از وی پرسید: اعلی حضرتا پس کی شما خودتان ‌را زینت می‌بخشید؟ کوروش در جواب سؤال فرمانده خود پاسخ داد آیا زینت بخشیدن شما زینت بخشیدن خود من نیست؟ اگر من بتوانم تمام تلاشم را بکنم و به دوستانم و نزدیکانم خوبی کنم همچنان زیبا و باشکوه خواهم بود بدون‌این‌که مهم باشد چه لباسی بر تن داشته باشم.

مرگ کوروش: آلبرت شاندور گوید: "چگونگی سال‌های آخر سلطنت کوروش مشخص نیست و ما هرگز به طور دقیق نخواهیم دانست که آن پادشاه بزرگ هخامنشی چگونه و به چه شکلی از دنیا رفته است. مرگ او نیز همچون تولدش به تاریخ تعلق ندارد. "

کوروش بزرگ: "پس از مرگم، بدنم را طلاکاری یا نقره کاری نکنید یا در تابوت یا چیزی همانند‌این مگذارید. زودتر آن‌را در آغوش خاک بسپارید. آیا جایی فرخنده تر از خاک برای آرمیدن است؟! خاک مادر زیبایی‌هاست و دایه نیکی‌ها. در سراسر زندگی دوستدار مردمان بوده‌ام؛ شاد خواهم شد که دوباره بخشی از آن چیزی بشوم که برای مردمان خوبی فراوان ببار می آورد. " کوروش نامه گزنفون

کوروش بزرگ: "پس از مرگم، بدنم را طلاکاری یا نقره کاری نکنید یا در تابوت یا چیزی همانند‌این مگذارید. زودتر آن‌را در آغوش خاک بسپارید. آیا جایی فرخنده تر از خاک برای آرمیدن است؟! خاک مادر زیبایی‌هاست و دایه نیکی‌ها. در سراسر زندگی دوستدار مردمان بوده‌ام؛ شاد خواهم شد که دوباره بخشی از آن چیزی بشوم که برای مردمان خوبی فراوان ببار می آورد. "

"پس از مرگم، بدنم را طلاکاری یا نقره کاری نکنید یا در تابوت یا چیزی همانند‌این مگذارید. زودتر آن‌را در آغوش خاک بسپارید. آیا جایی فرخنده تر از خاک برای آرمیدن است؟! خاک مادر زیبایی‌هاست و دایه نیکی‌ها. در سراسر زندگی دوستدار مردمان بوده‌ام؛ شاد خواهم شد که دوباره بخشی از آن چیزی بشوم که برای مردمان خوبی فراوان ببار می آورد. " کوروش نامه گزنفون

اهورامزدا نام خدای یکتا در مزد یسنا (آیین زرتشتی) می‌باشد. دیگر گویش‌های‌این واژه اورمزد، اَهُرمرد، هورمَزد، هُرمِزد، هُرمُزد، اهوره مزدا می‌باشد. واژه اهورامزدا به صورت (مزدا اهورا) ۱۵۵ بار در گات‌ها آمده است. اهورا مزدا به معنی دانای هستی بخش معنی می‌دهد. بر اساس کتاب بندهشن نیروی ضد اهورامزدا و زاینده بدی‌ها را اهریمن معرفی می‌کند. همچنین در دین زرتشتی اهریمن توان مقابله با قدرت اهورامزدا را ندارد بلکه اهریمن همان‌اندیشه زرتشت و بد یا آَنگره مینیو می‌باشد. نماد اهورا مزدا با دو بال بالای سر شاه کنده شده‌است.

خاک مادر زیبایی‌هاست و دایه نیکی‌ها. در سراسر زندگی دوستدار مردمان بوده‌ام؛ شاد خواهم شد که دوباره بخشی از آن چیزی بشوم که برای مردمان خوبی فراوان ببار می آورد.

هم اکنون در می‌یابم که جان از پیکرم می‌گسلد... اگر از میان شما کسی می‌خواهد دست مرا بگیرد یا به چشمانم بنگرد، تا هنوز جان دارم نزدیک شود و هنگامی‌که روی خود را پوشاندم، از شما خواستارم که پیکرم را کسی نبیند، حتی شما فرزندانم. پس از مرگ پیکرم را مومیایی نکنید و در طلا و زیورآلات و یا ‌امثال آن نپوشانید. زودتر آن‌را در آغوش خاک پاک‌ایران قرار دهید تا ذره ذره ‌های بدنم خاک‌ایران را تشکیل دهد. چه افتخاری برای انسان بالاتر از‌این که پیکرش در خاکی مانند‌ایران دفن شود. از همه پارسیان و هم پیما نان بخواهید تا بر آرامگاه من حاضر گردند و مرا از‌این که دیگر ازهیچ گونه بدی رنج نخواهم برد، شاد باش گویند. و به واپسین پند من گوش فرا دارید: اگر می‌خواهید دشمنان خود را تنبیه کنید به دوستان خود نیکی کنید...

کوروش گوید: آفتاب به گیاهی حرارت می‌دهد که سر از خاک بیرون آورده باشد. اگر بخاطر ترس همیشه در پیله تنهایی خود بمانید، اگر با ترس مقابله نکنید هیچ‌گاه قدرتمند نخواهید شد و هیچ‌گاه به اهدافتان نخواهید رسید. ترس را در وجودتان بکشید و به همان چیزی بیاندیشید که خواسته شما می‌باشد.

کوروش بزرگ گوید: "دو گناه بزرگ است. یکی‌این‌که کشاورزی که از خاک غذا بیرون می‌کشد خود گرسنه بماند. دیگر آنکه توانگران خود کار نکنند و دارایی ناتوانان ‌را تصرف کنند. من با آن دو گناه مبارزه می‌کنم. "