بریده‌هایی از کتاب همه‌ی نام‌ها

واقعیتی طعنه‌آمیز که در آن، یک دروغ بر اثر تکرار تبدیل به یک واقعیت می‌شود.

می‌بینم زندگی تمام آن‌ها مثل هم است. هیچ تغییری نمی‌کنند. آن‌ها پدیدار می‌شوند، حرف می‌زنند، خودنمایی می‌کنند، برای عکاسان لبخند می‌زنند و همیشه درحال رفت‌وآمد هستند. ــ همهٔ ما همین‌طوریم. ــ من این‌طور نیستم. ــ ما همه این‌طوریم. همه خودمان را در موقعیت‌های مختلف مطرح می‌کنیم، حرف می‌زنیم، خانه را ترک می‌کنیم و دوباره به خانه برمی‌گردیم، حتا بعضی وقت‌ها لبخند هم می‌زنیم. فقط تفاوت در این است که هیچ‌کس توجهی به ما نمی‌کند. ــ همه که نمی‌توانند مشهور باشند.

آن‌ها هم از آن دسته آدم‌هایی بودند که خودشان را با ظواهر راضی می‌کنند، در این مورد هم نمی‌توان کاری انجام داد.

همهٔ آن‌ها داستان مشابهی دارند؛ همه به دنیا آمدند و همه هم مردند. چه کسی علاقه‌مند است بداند که او که بوده؟

مردی که هرگز نتواند زنی را پیدا کند که آن زن آن‌قدر مرد را دوست داشته باشد که حاضر باشد زیر یک سقف با او زندگی کند، مرد بسیار بدبختی است.

«هرچه قرار باشد اتفاق بیفتد، اتفاق خواهد افتاد. ترس هیچ مشکلی را حل نمی‌کند.»

دست سرنوشت عجب بازی‌هایی دارد.

پشت یک عقیدهٔ پوچ و مزخرف، یک چیز کاملاً انقلابی و موثر وجود دارد.

زندگی بدون دروغ ممکن نیست.

خوشبختی و بدبختی درست مثل انسان‌های مشهور هستند. می‌آیند و می‌روند.

اگر یک ساعت دیواری عقب بماند یا جلو برود، نقص در چرخ‌دنده‌های دستگاه ساعت است، نه در زمان. شاید یکی از چرخ‌دنده‌های من هم خراب شده است.

دوست عزیز؛ تو باید یاد بگیری همان‌طور که می‌توانی با تاریکی درونت زندگی کنی، با تاریکی محیط بیرونت هم کنار بیایی.

هیچ‌کس از قلب انسان‌ها خبر ندارد.

شخصیت جدّی او طاقت بی‌نظمی‌های حاصل از بی‌مسؤولیتی‌های نسل جدید را نداشت.

من عادت به کنکاش در زندگی دیگران ندارم.

زمان برای همهٔ انسان‌ها یکسان نیست؛ اگرچه ساعت دیواری قصد دارد تا ما را متقاعد کند که یکسان است.

در زندگی هم بسیاری از چیزها قابل توضیح نیستند.

چه کسی خواهان طلاق بود؟ ــ دخترم. ــ آیا دلایل به‌خصوصی برای این خواسته‌اش داشت؟ ــ اگر هم داشت، من اطلاعی ندارم؛ اما انگار هر دو به پایان راه زندگی مشترک رسیده بودند. ــ شوهر سابقش چه‌طور مردی است؟ ــ مردی بسیار عادی و محجوب. او هرگز کاری نکرد که از او ناراضی باشیم. ــ آیا دخترتان را دوست داشت؟ ــ بله فکر می‌کنم داشت. ــ دخترتان چه‌طور؟ او هم شوهرش را دوست داشت؟ ــ بله، به‌نظر من او هم شوهرش را دوست داشت. ــ با این حال آن دو خوشبخت نبودند؟ ــ هرگز خوشبخت نبودند. ــ چه‌قدر عجیب! مرد گفت: «آیا زندگی عجیب است؟»

«هیچ‌کس تاکنون ندیده و در آینده هم نخواهد دید که در ماورای مرگ چه خبر است؟ از میان تمام کسانی که از این کوه بالا رفته‌اند، حتا یک نفر هم برنگشته است.»

زندگی مشترک مثل یک ذره‌بین است.