بریده‌هایی از کتاب مصلوب

زنان بی‌اندازه بدجنس‌تر از مردانند، باهوش‌تر هم هستند. خوبی در زن نشانهٔ تباهی و انحطاط است.

آن کس که می‌داند چگونه هوای نوشته‌های مرا تنفس کند، می‌داند که هوای بلنداهاست، هوایی فرح‌بخش.

زمان من هنوز فرانرسیده است، عده‌ای پس از مرگ‌شان زاده می‌شوند

تنها در میان تباه شدگان است که دلسوزی فضیلت نامیده می‌شود.

هنوز به جست‌وجوی خویش برنخاسته بودید که مرا یافتید. همهٔ باورمندان چنین می‌کنند؛ از این روست که باورها به پیشیزی نمی‌ارزند.

چیرگی بر دلسوزی را من از فضیلت‌های شریف می‌پندارم

تنها چیزی که همیشه از آن رنج برده‌ام، «جمع» بوده است.

تمامی کوته‌اندیشی‌ها و تعصبات از روده‌ها سرچشمه می‌گیرند.

نمی‌توانیم به وضعیتی تن دهیم که در آن کوته‌فکری نالان زمام امور را به دست بگیرد. برایم یک ذره هم مهم نیست که این کوته‌فکر نالان امروز با رنگ‌های دیگری بازی کند، لباس ارغوانی بپوشد یا یونیفورم هوسار به تن کند.

زیرا آنچه تاکنون در اصل ممنوع شده است، هرگز چیزی جز راستی‌ودرستی نبوده است.