بریده‌هایی از کتاب قرعه‌ی زندگی

ما سوگوار چه چیز هستیم؟ زمان.

در کنار ساحل روا قدم می‌زدم که دو سگ را در حال دویدن در کنار ساحل دیدم که داشتند در امواج آن بازی می‌کردند. در همین موقع از خود پرسیدم: آیا تا به حال به اندازهٔ این‌ها شاد بودی؟ آیا می‌توانی این قدر شاد باشی؟ آیا ارزشش را دارد؟

آدم‌های خوشبخت هیچ چیزی را اختراع نکرده‌اند، دنیای آنها دنیایی است؛ بدون هنر، موسیقی و آسمان خراش‌ها، هیچگونه آیین نو و نوآوری در آن وجود ندارد. همهٔ رهبرانت، همهٔ قهرمانانت همواره انسان‌های جان شیفته‌ای بوده‌اند. درحالیکه انسان‌های خوشبخت هیچ وقت جان شیفته نیستند، آن‌ها عمرشان را صرف درمان یک بیماری یا بر افراشتن یک هواپیما از روی زمین نمی‌نمایند. افراد خوشبخت چیزی از خودشان برجای نمی‌گذارند. آن‌ها زندگی می‌کنند تا زنده بمانند و در روی زمین تنها مصرف‌کننده هستند. من این چنین نیستم.

تنها چیز با ارزش روی کره زمین، وقت است. یک ثانیه هم برای خودش یک ثانیه است و جای بحثی در این خصوص وجود ندارد.

زادبوم، جایی است که هیچ وقت نمی‌شود از آن فرار کرد و نیز هیچ وقت نمی‌شود در آن باقی ماند. چون دیگر شاید خانه‌ات در آنجا نیست.

هیچ وقت آن مقدار که به فرزندت توجه داری، فرزندت به تو توجه ندارد. از فرزندانت می‌خواهی که خوب باشند، ولی آنها حتی به حرف‌هایت گوش نمی‌دهند، و این زمان می‌گذرد و دیگر هم باز نخواهد گشت

شاید به یادت نیاید که چه زمانی مرا ترک کرد، تو هنوز خیلی کوچک بودی، ولی در واقع، برایم اصلاً مهم نبود. پس از اینکه از یک سفر به خانه برگشتم، دو روز طول کشید که فهمیدم هیچ کدام تان در آنجا نیستید.

زادبوم، جایی است که هیچ وقت نمی‌شود از آن فرار کرد و نیز هیچ وقت نمی‌شود در آن باقی ماند. چون دیگر شاید خانه‌ات در آنجا نیست.

زادبوم، جایی است که هیچ وقت نمی‌شود از آن فرار کرد و نیز هیچ وقت نمی‌شود در آن باقی ماند. چون دیگر شاید خانه‌ات در آنجا نیست.

یک ثانیه، هم برای خودش یک ثانیه است، و این همان چیز باارزش واقعی است که در زمین از آن برخورداریم. در هر وقت از زمان، همهٔ آدم‌ها، در حال چانه زدن هستند. شما هر روز دارید با زندگی‌تان معامله می‌کنید.

شما آدم‌ها همیشه فکر می‌کنید برای تقدیم کردن جانتان آمادگی دارید ولی این تنها تا زمانی ست که بفهمید واقعاً پای چه چیزی را به میان می‌کشد. شما مدام به ارث و میراثتان فکر می‌کنید، مگر نه؟ نمی‌توانید مرگ و فراموش شدن را تحمل کنید

خوشبختی در ارتباط با خردسالان و حیوانات مطرح می‌شود و اصلاً کارکرد زیستی دیگری را در بر ندارد. آدم‌های خوشبخت هیچ چیزی را اختراع نکرده‌اند، دنیای آنها دنیایی است؛ بدون هنر، موسیقی و آسمان خراش‌ها، هیچگونه آیین نو و نوآوری در آن وجود ندارد. همهٔ رهبرانت، همهٔ قهرمانانت همواره انسان‌های جان شیفته‌ای بوده‌اند. درحالیکه انسان‌های خوشبخت هیچ وقت جان شیفته نیستند، آن‌ها عمرشان را صرف درمان یک بیماری یا بر افراشتن یک هواپیما از روی زمین نمی‌نمایند. افراد خوشبخت چیزی از خودشان برجای نمی‌گذارند. آن‌ها زندگی می‌کنند تا زنده بمانند و در روی زمین تنها مصرف‌کننده هستند.

گفت: «تو هم شجاعی؟» گفتم: «چی؟». گفت: «همه همیشه میگن که من خیلی شجاعم». پلک‌هایش به هم خورد. از این روی، صادقانه در جواب گفتم: «شجاع نباش. اگر ترسو هستی، پس بترس چون همه آدمایی که از مرگ جان سالم به در می‌برند، می‌ترسند.» «تو هم از آن خانمی که پوشه در دست می‌گیرد می‌ترسی؟» پک آرامی از سیگارم گرفتم و بعد آهسته سرم را به نشانه موافقت تکان دادم. دختر گفت: «منم همین‌طور».

در هر وقت از زمان، همهٔ آدم‌ها، در حال چانه زدن هستند. شما هر روز دارید با زندگی‌تان معامله می‌کنید.

ما خیلی کم صحبت کردیم، چون حرف‌های بسیاری بود که می‌خواستم آنها را بگویم. همیشه وقتی ساکت می‌شویم این اتفاق می افتد.

شاید همهٔ مردم همین حس را در برداشته باشند که زادبوم، جایی است که هیچ وقت نمی‌شود از آن فرار کرد و نیز هیچ وقت نمی‌شود در آن باقی ماند.

تو هیچ وقت سعی نداشتی زندگی را پیدا کنی، تو از اول تا به حال در همین جای درست خودت بودی.

یک ثانیه، هم برای خودش یک ثانیه است، و این همان چیز باارزش واقعی است که در زمین از آن برخورداریم.

هیچ وقت آن مقدار که به فرزندت توجه داری، فرزندت به تو توجه ندارد. از فرزندانت می‌خواهی که خوب باشند، ولی آنها حتی به حرف‌هایت گوش نمی‌دهند، و این زمان می‌گذرد و دیگر هم باز نخواهد گشت.

تنها چیز با ارزش روی کره زمین، وقت است. یک ثانیه هم برای خودش یک ثانیه است و جای بحثی در این خصوص وجود ندارد.