بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

دوباره شمار زیادی از جوان‌های سنی بیکار شدند. سنی‌ها به‌جای آنکه پاداشی بگیرند، از سوی شبه نظامیان، تحت فشار و مورد پیگرد قرار گرفتند. غرب همه‌چیز را می‌دانست اما واکنشی نشان نداد.

به هرحال، نه حکومت آمریکا و نه دولت عراق، هیچ‌یک به قول‌های زیادی که به سنی‌ها داده بودند، وفادار نماندند.

اینجا و آنجا، در هیچ کجای سرزمین عراق، خبری از یافتن سلاح‌های کشتار جمعی نبود؛ همان چیزی که ظاهراً آمریکایی‌‌ها به‌خاطر آن به عراق حمله کرده بودند.

بن‌لادن و ظواهری – در روشی کاملاً متفاوت از زرقاوی- تلاش می‌کردند تا نوعی آشتی بین شیعیان و سنی‌ها برقرار کنند.

آن‌ها پس از سقوط صدام حسین، قدرت نامحدود و بی‌حد و حصری در عراق به دست آورده بودند و سنی‌هایی را که پیشتر پرنفوذ بودند، با روش‌های خشن از صحنه‌ی حیات سیاسی عراق بیرون راندند.

تعداد پیکارجویانی که موصل را تصرف کردند در مجموع بیشتر از ۳۰۰ نفر نبود. - چه تعداد؟ - ۳۰۰ نفر! شاید هم کمتر. و نیروهای عراقی یعنی دشمن‌تان چه تعداد بود؟ ۱۰۰۰۰، ۲۰۰۰۰، ۳۰۰۰۰؟ - تقریباً ۲۴ هزار نفر. - نظرتان چیست؟ چرا آن‌ها فرار کردند؟ چرا ۲۴۰۰۰ نفر در برابر ۳۰۰ نفر اقدام به فرار کردند؟ - چرا آن‌ها در مقابل ما فرار را بر قرار ترجیح دادند؟ خب، این به دلیل قدرت ایمان ماست. ما با قدرت سلاح‌مان پیشروی نمی‌کنیم. خداوند قدر قدرت است که پیروزی را به ما اعطا می‌کند. ما ضرب‌المثلی داریم: «خوف دشمن پیروزی سریع را ممکن می‌سازد.»

یورگن تودنهوفر: قضاوت شما بیشتر در چه حوزه‌هایی است؟ قاضی: حقوق کیفری، حقوق خانواده، امور دیون و ارث. آیا مراجعین زیادی دارید؟ بله. در حال حاضر ۳۰ تا۴۰ پرونده برای بررسی دارم. اگر نیاز باشد دادگاه دومی هم مجدد در کار است. شما کجا حقوق خوانده‌اید؟ در مساجد مختلف. در مساجد؟ بله، من پیش از آنکه داعش به اینجا بیاید در یک مسجد واعظ بودم. آیا قاضی‌هایی که پیش از حکم‌فرمایی داعش در اینجا قضاوت می‌کردند، هنوز اینجا کار می‌کنند؟ نه، همه کشته شده‌اند. آن‌ها قوانین انسانی را برتر از قوانین الهی قرار داده بودند.

ابوقتاده به طرز تحقیرآمیزی به من نگاه می‌کند. در آن لحظه در چشمش برق ایده‌ی یکتاپرستی را نمی‌بینم. او می‌گوید: «شما اشتباه می‌کنید. یک مسلمان بد که دروغ می‌گوید، فریب می‌دهد و می‌کشد، در نزد الله باز هم از غیرمسلمانی که تمام روز کار نیک انجام می‌دهد، عزیز‌تر است.»

بیشتر مسلمانانی که در آلمان با آن‌ها آشنا شده‌ام، مسلمانان بسیار متعهدی بوده‌اند. متعهد به چی؟ شاید به اسلام شما متعهد نباشند، اما به ایمان به خدای یگانه و اعتقاد به ضرورت انجام کار نیک و ممانعت از شر، تعهد دارند. به اینکه انسان مسلمان وظایف معینی دارد. افراد زیادی هستند که من ایمان عمیق‌شان را تحسین می‌کنم. اگر تلاش کسی بر این باشد که کار نیک انجام بدهد و مرتکب کار بدی نشود و همچنین ادعا کند که برای خدای یگانه کار می‌کند و غیره، اما دست آخر رأی بدهد یا دعوت به این کار بکند، در انتخابات دموکراتیک شرکت کند یا تابع دموکراسی باشد، در این صورت او مرتد است و به اسلام خیانت کرده است.

اما این سوال پیش می‌آید که آیا سردمداران پشت پرده‌ی جنگ‌های تهاجمی که خلاف حقوق بین‌المللی انجام شد و سربازان‌شان تروریست و قاتل نیستند؟ القاعده در سراسر دنیا، در آمریکا و اروپا در ۱۴ سال اخیر، بیش از ۳۳۰۰ نفر را کشته است، اما جرج بوش فقط در جنگ عراق و افغانستان دست‌کم ۶۰۰ هزار نفر را از میان برده است! همین جنگ عراق که در اصل برخلاف حقوق بین‌الملل و بیشتر بر اساس مستندات بی‌اساس صورت گرفت. آیا این تروریسم نیست؟ آیا حق با پیتر اوستینوفبریتانیایی نبود که جنگ‌های تهاجمی را "تروریسم ثروتمندان" نامید؟ برای یک کودک عراقی تفاوتی ندارد که یک ضارب انتحاری مسلمان تکه‌تکه‌اش کند یا یک بمب مسیحی. جنگ، ترورِ ثروتمندان و ترور، جنگِ فقراست. تا امروز کسی نتوانسته تفاوت کیفی بین این دو را نشان بدهد.