بریده‌هایی از کتاب شازده کوچولو

«بله، وقتی پای خانه‌ای، یا ستاره‌هایی، یا بیابانی در میان است، آن‌چه قشنگ‌شان می‌کند، دیده نمی‌شود.»

حرف زدن سرچشمهٔ سوءتفاهم‌هاست...

گندم‌زارها هیچ خاطره‌ای را در من زنده نمی‌کنند. این موضوع خیلی غم‌انگیز است! اما رنگ موهای تو طلایی است. وقتی دست‌آموزم کنی خیلی جالب می‌شود. رنگ طلایی گندم مرا به یاد تو خواهد انداخت. آن‌وقت از صدای وزش باد در گندم‌زارها لذت خواهم برد.

آدم فقط با قلبش می‌تواند جوهر حقیقت را ببیند. چشم سر قادر به دیدنش نیست

به‌طور مثال اگر ساعت چهار بعدازظهر بیایی، من از ساعت سه به بعد قند توی دلم آب می‌شود

همهٔ بشریت را می‌توان در جزیرهٔ کوچکی در اقیانوس آرام گنجاند

چون برای آدم‌های خودشیفته، همهٔ آدم‌های دیگر تحسین‌کنندگان‌شان هستند.

قضاوت کردن دربارهٔ خود خیلی سخت‌تر از قضاوت دربارهٔ دیگران است

گل‌ها رفتارشان خیلی ضد و نقیض است، اما من هم خام‌تر از آن بودم که بدانم چه‌گونه دوستش داشته باشم.

قلمرو اشک‌ها واقعآ سرزمین اسرارآمیزی است.