بریده‌هایی از کتاب برادران کارامازوف؛ جلد دوم

چه مرا ببخشی و چه نبخشی، برای تمام عمر همچون زخمی در روحم باقی می‌مانی و من در روح تو.

«چرا در عالم واقعیات زندگی کنم، در عالم خیال خیلی چیزهای قشنگ و دلپذیر می‌توان خلق کرد، حال آن‌که در زندگی واقعی همه‌چیز ملال‌آور و خسته‌کننده است.»

اگر سگ‌ها می‌توانستند تعقل و انتقاد کنند، بدون شک خیلی از کارها و روابط میان آدم‌ها به نظرشان مسخره می‌آمد. من به این علت این حرف را می‌زنم که ما آدم‌ها خیلی بیش‌تر از حیوان‌ها مرتکب کارهای احمقانه می‌شویم.

مردی که پول دارد، همه‌جا یک مرد است.

زندگی می‌کنند، زندگی واقعی، نه خیالی؛ چون زندگی یعنی رنج. بدون رنج، لذت چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟

«شما که قصد دارید مرا بفرستید بالای چوبهٔ دار، دیگر چرا باید به پرسش‌هاتان جواب بدهم؟»

خداحافظ به تویی که زندگی‌ات تباه شد بی‌آن‌که مقصر باشی.

«سرشت را اگر از خود برانید، چهارنعل‌به‌سوی‌تان باز می‌گردد»

در این شهر همهٔ مردم دربارهٔ مسایلی که مربوط به آن‌ها نیست حرف می‌زنند...

من شاید تنها موجودی در همهٔ عالمِ هستی باشم که حقیقت را دوست دارم و خوبی را از ته دل آرزو می‌کنم.

آه! البته که برای ما هم پیش می‌آید مردمان خوش‌قلب و کمال‌گرایی باشیم؛ ولی فقط موقعی که همه‌چیز بر وفق مرادمان است.

«این لب‌هایش بودند که آن حرف‌ها را ادا می‌کردند، نه قلبش

بدانید که در زندگی هیچ‌چیز گرامی‌تر، قوی‌تر، سالم‌تر و مفیدتر از خاطره‌ای خوش نیست، به‌خصوص اگر مربوط به دوران کودکی باشد و خانهٔ پدری.

به‌نظر من به‌هیچ‌وجه نیازی به خراب کردن نیست، کافی است فکر خدا را در ذهن انسان‌ها نابود کنند، این نقطه‌ای است که آن‌ها باید کارشان را از آن‌جا شروع کنند.

اندازه‌ها هرقدر کم‌تر باشند اثرشان بیش‌تر است

امروزه کم و بیش همهٔ آدم‌های باشعور و بااستعداد، از این‌که مورد تمسخر قرار گیرند به‌شدت وحشت دارند و همین موضوع هم باعث بدبختی‌شان می‌شود.

«اگر هم واقعاً خدایی وجود نداشت، باید بشر آن را ابداع می‌کرد؛ چون به‌وجودش نیاز دارد.»

«چرا در عالم واقعیات زندگی کنم، در عالم خیال خیلی چیزهای قشنگ و دلپذیر می‌توان خلق کرد، حال آن‌که در زندگی واقعی همه‌چیز ملال‌آور و خسته‌کننده است.»

من و تو کاتیا به دلایل زیادی از هم متنفریم؛ ولی قسم می‌خورم، حتی با متنفربودن از تو، هنوز دوستت داشتم؛ ولی تو مرا دوست نداشتی.

رها کردن ده مجرم بهتر از مجازات‌کردن یک بی‌گناه است.