بریده‌هایی از کتاب کاش وقتی بیست ساله بودم می دانستم

کل صنعت سرمایه‌گذاریِ مخاطره‌آمیز اساساً روی شکست‌ها سرمایه‌گذاری می‌کند؛ زیرا اکثرِ شرکت‌هایی که منابع مالی در اختیارشان قرار می‌گیرد، درنهایت غرق می‌شوند. سایر صنایع، نرخ موفقیت یکسانی دارند، ازجمله صنعت اسباب‌بازی، کسب‌وکار فیلم‌سازی و صنعت نشر. انتشار کتاب را در نظر بگیرید: تقریباً یک‌میلیون کتاب هرساله در ایالات متحده چاپ می‌شود که حدود نیمی از آن‌ها به‌صورت ناشرمؤلف انتشار می‌یابد. میانگین فروش کتاب در ایالات متحده کم‌تر از ۲۵۰ نسخه در سال و کم‌تر از ۳۰۰۰ نسخه در طول عمر آن کتاب است. (۶) تنها بخش کوچکی از آن‌ها بیش‌ترین فروش را خواهند داشت، و پیش‌بینی این‌که کدام یک از آن‌ها به این رکورد می‌رسد تقریباً نشدنی است. درنتیجه، ناشران با این امید که هرکدام از کتاب‌ها موفق خواهند بود، به تولیدِ انواع بسیار متفاوتِ کتاب ادامه می‌دهند؛ اما می‌دانند که تنها درصد بسیار کمی از آن‌ها در فهرست پرفروش‌ترین‌ها قرار خواهند گرفت. ناشران، تولیدکنندگان اسباب‌بازی، تولیدکنندگان فیلم و سرمایه‌گذاران خطرپذیر، درک می‌کنند که مسیر موفقیت پر از ناکامی و شکست است.

درست است که خانواده، دوستان و آموزگاران خوشحال می‌شوند که دربارهٔ انجام کارهایی پند و اندرز بدهند؛ اما اساساً این مسئولیت خود ماست که مسیر خودمان را انتخاب کنیم. مجبور هم نیستم که دفعهٔ اول در مسیر درست باشیم.

چرا بیش‌تر ما مشکلات را به‌شکل فرصت‌هایی در زندگیِ روزمرهٔ خود نمی‌بینیم؟

به‌مرورِ زمان به‌تدریج این واقعیت را درک کردم که دنیا به دو دسته آدم تقسیم می‌شود: یکی آن‌هایی که منتظرند دیگران به آن‌ها جوازِ انجام کارهایی را که دوست دارند بدهند و دیگری آدم‌هایی که خودشان این جواز را به خود می‌دهند. برخی انگیزه را درونِ خود جست‌وجو می‌کنند و بقیه منتظر می‌مانند تا نیروهای بیرونی آن‌ها را به جلو هل بدهند.

امیدوارم به خودتان اجازه دهید به باورِ همگانی شک کنید و در قواعد پیرامونِ خود تجدیدنظر کنید. همیشه در هر تغییر جهت، تردید وجود دارد؛ اما وقتی مجهز به سلاح اعتمادبه‌نفس هستید، اعتمادبه‌نفسی که وقتی ایجاد می‌شود که می‌بینید چطور دیگران از عهدهٔ ابهامات مشابه برآمده‌اند، این تنش در زندگی شما به هیجان تغییر خواهد یافت و چالش‌هایی که با آن‌ها مواجهید تبدیل به فرصت خواهند شد.

اگر هر روز را به‌چشم فرصتی برای کسب مجموعه‌ای از تجربه‌ها ببینید به داده‌های جالب فراوانی می‌رسید که می‌توانید از آن‌ها برای کسب بینش‌های ارزشمند استفاده کنید.

یعنی بسیار مهم است بدانید که آیا دارید انرژیِ خودتان را صرف چیزی می‌کنید که احتمال کامیابی دارد یا خیر. این یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های زندگی است. ما غالباً بیش از اندازه در کوره‌راه‌هایِ بن‌بست معطل می‌مانیم؛ زمانی این اتفاق می‌افتد که شرکت‌ها به محصول یا پروژه‌ای متعهدند یا وقتی اشخاص در مشاغل یا روابطی می‌مانند که آن‌ها را بدبخت می‌کند، به‌امید این‌که وضعیت بهبود می‌یابد.

ما تصور می‌کنیم ترک‌کردن نشانهٔ ضعف است؛ بااین‌که در بسیاری از اوقات، درست برعکسِ این است. گاهی ترک‌کردن شجاعانه‌ترین راه چاره است؛ چون لازم است با شکست‌های خود رودررو شوید و آن‌ها را علناً اعلام کنید. خبر خوش این است که ترک‌کردن به شما اجازه می‌دهد همه‌چیز را پاک کنید و ازنو آغاز کنید. همچنین اگر برای ارزیابیِ اتفاقی که افتاده است، زمان صرف کنید، ترک‌کردن می‌تواند تجربهٔ یادگیری بسیار ارزشمندی باشد.

او پروژه‌هایی را که احتمال موفقیت کمی دارند، بی‌رحمانه هرس می‌کند و انرژی بیش‌تر را روی پروژه‌هایی می‌گذارد که احتمال موفقیت زیادی دارند. وی در مراحل اولیه و پیش از راه‌اندازی سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیزِ جدید، بسیار تحلیل می‌کند و سخت می‌گیرد، تا احتمالی را که در طولانی‌مدت شکوفا خواهد شد، افزایش دهد.

. رندی کومیسار متذکر می‌شود که توانایی دیدن شکست به‌چشم یک دارایی، مشخصهٔ محیطی کارآفرینانه است. او همچنین می‌گوید زمانی که مردمی را می‌بیند که هیچ‌وقت هیچ شکستی نداشته‌اند، تعجب می‌کند که پس این‌ها چه‌چیزی از تجارب خود یاد گرفته‌اند. البته هیچ‌کس نمی‌خواهد شکست بخورد. بااین‌حال، در ابتدایی‌ترین سطح، تمام یادگیری‌ها از شکست به دست می‌آید.