بریده‌هایی از کتاب کاش وقتی بیست‌ساله بودم می‌دانستم

کسانی که می‌خواهند مرزهای مهارت‌های فعلی خود را گسترش دهند و خطر امتحان چیزی جدید را بپذیرند، به‌احتمال زیاد موفق‌تر از کسانی می‌شوند که باور دارند مجموعهٔ مهارت‌های‌شان ثابت است و توانایی‌هایی ذاتی دارند؛ باوری که باعث می‌شود در نقش‌های خاصی گیر کنند

این تمرین‌ها چندین نکتهٔ خلافِ انتظار را روشن می‌سازد. اول، فرصت‌ها فراوان‌اند. در هر مکان و زمان، می‌توانید به دوروبَر خود نگاه کنید و مشکلاتی را که نیاز به حل‌شدن دارند، شناسایی کنید. برخی پیش‌پاافتاده‌اند، مانند رزرو میز در رستورانی محبوب یا بادزدن لاستیک‌های دوچرخه. بسیاری از آن‌ها خیلی بزرگ‌ترند و هرچه مشکل بزرگ‌تر، فرصت بزرگ‌تر. (۶)

کارآفرین کسی است که همیشه در جست‌وجوی مشکلاتی است که می‌توانند تبدیل به فرصت شوند و روش‌های خلاقانه را برای بهره‌برداری از منابعِ محدود در رسیدن به اهدافش استفاده می‌کند.

آلبرت اینشتین: «اگر یک ساعت وقت برای حل مسئله‌ای داشتم و زندگی‌ام به آن راه‌حل وابسته بود، پنجاه‌وپنج دقیقهٔ اول را صرف تعیین سؤال درست می‌کردم؛ چون به‌محض این‌که سؤال درست را بدانم، می‌توانم مسئله را در کم‌تر از پنج دقیقه حل کنم.»

«همیشه به‌اندازهٔ یک تصمیم از زندگی‌ای کاملاً متفاوت جدا هستید.» (۲)

این دانشجوها برآورد کردند که ارزشمندترین دارایی‌ای که دارند، نه پنج دلار و نه دو ساعت وقت است. درعوض، بینشِ آن‌ها این بود که گران‌بهاترین منبع، سه دقیقه زمانِ ارائهٔ روز دوشنبه است. آن‌ها تصمیم گرفتند این زمان را به شرکتی بفروشند که می‌خواست دانشجوهای این کلاس را استخدام کند.

بیش‌تر مردم طوری به مشکلات نزدیک می‌شوند که انگار نمی‌توانند آن‌ها را حل کنند.