بریده‌هایی از کتاب کاش وقتی بیست ساله بودم می دانستم

«هرچی سخت‌تر کار کنی، خوش‌شانس‌تر می‌شی.»

داشتنِ شکستی افتضاح بهتر از موفقیتی میانه‌حال است.

«اگر بنزین را روی هیزم بریزی، تنها چیزی که گیرت می‌آید هیزم خیس است؛ اما اگر آن رو روی شعله‌ای کوچیک بریزی، آتشی شعله‌ور خواهی داشت.»

گاهی اوقات فرصت‌ها را می‌توان درست آن‌طرف خیابان پیدا کرد؛ فقط باید از میزت بالا را نگاه کنی تا آن‌ها را ببینی.

به‌جای این‌که منتظر دیگران باشید تا فرصت به شما بدهند، خودتان از فرصت‌ها نهایت استفاده را ببرید.

اگر حقیقتاً بخواهید کاری انجام دهید، راهی برای آن پیدا می‌کنید.

داستانِ کایل مک‌دونالد الهام‌بخشِ این پروژه بود که با یک گیرهٔ کاغذِ قرمز شروع کرد و آن‌قدر دادوستد کرد تا یک خانه خرید. (۳) او وب‌نوشتی راه انداخت تا پیشرفتش را ثبت و برای تجارتش بازاریابی کند. یک سال طول کشید؛ اما قدم‌به‌قدم به هدفش رسید. او گیرهٔ کاغذِ قرمز را با یک خودکارِ ماهی‌شکل معامله کرد. سپس این خودکار را با دستگیرهٔ در و دستگیرهٔ در را با یک اجاق‌گازِ سفَریِ کلمن و همین‌طور تا آخر معاوضه کرد. ارزش این اقلام، طی یک سال، آرام اما پیوسته بالا رفت؛ تا این‌که خانهٔ رؤیایی‌اش را به دست آورد.

چیزهای جالب غالباً زمانی رخ می‌دهند که مسیری غیرمنتظره را در پیش می‌گیرید و چیز متفاوتی را امتحان می‌کنید. این همان زمانی است که می‌خواهید قوانینی را که دیگران برای شما ساخته‌اند، زیر سؤال ببرید

مهم این است که به یاد داشته باشید غالباً راه‌های خلاقانه‌ای برای دورزدن قوانین وجود دارد تا بتوانید از روی موانع مرسوم بپرید و با درپیش‌گرفتن مسیری فرعی به هدف‌تان برسید

طوفان فکری یعنی کنارگذاشتن رویکردهای متعارف حل مسئله.

باید این فرض را کنار بگذارید که ایده‌ها باید شدنی باشند تا ارزش داشته باشند. با تشویق افراد به مطرح‌کردنِ ایده‌های خام و نه‌چندان دقیق، این تمایل را در دیگران کم‌رنگ می‌کنید که قبل از درمیان‌گذاشتن ایده‌های‌شان، بخواهند آن‌ها را تصحیح کنند.

به خودتان اجازه دهید فرضیات را به چالش بکشید، با دیدی تازه به دنیا نگاه کنید، تجربه کنید، شکست بخورید، برنامهٔ خود را ترسیم کنید و حدوحدودِ توانایی‌های خودتان را بسنجید. درواقع، این دقیقاً همان چیزی است که کاش وقتی بیست سالم بود، سی سال و چهل سالم بود، می‌دانستم، و همان چیزی است که دائماً در شصت‌سالگی به خودم یادآوری می‌کنم.

برای انجام‌ندادن یک تکلیف، ردشدن در یک آزمون، وقت‌نگذاشتن با خانواده، زنگ‌نزدن به نامزدتان و الی آخر، هیچ عذری موجه نیست. شما می‌توانید بهانه‌ای بیاورید که ازنظر اجتماعی پذیرفتنی باشد، مثل کار زیاد یا مریضی؛ اما اگر حقیقتاً بخواهید کاری انجام دهید، راهی برای آن پیدا می‌کنید.

نگرش شما بزرگ‌ترین عامل تعیین‌کننده است برای این‌که چه‌کاری را می‌توانید به انجام برسانید، و شما به‌تنهایی نگرش خود را کنترل می‌کنید. نوآوران حقیقی حتی در شرایط بسیار دشوار راه‌حل خودشان را پیدا می‌کنند.

هیچ‌یک از ما با اولین تلاش نتوانسته راه برود یا دوچرخه‌ای براند. چرا از دانش‌آموزان و بزرگ‌سالان انتظار داریم در اولین تلاش، وظایف پیچیده را به انجام برسانند؟ کلید موفقیت تواناییِ گرفتن درس‌هایی از متن هریک از این تجارب و پیشرفت با آن اطلاعات و دانش جدید است.

درواقع، شکست بخش مهمی از فرایند یادگیری زندگی است.

زندگیِ حقیقی، یک امتحانِ کتاب‌باز نهایی است.

کارآفرین کسی است که همیشه در جست‌وجوی مشکلاتی است که می‌توانند تبدیل به فرصت شوند و روش‌های خلاقانه را برای بهره‌برداری از منابعِ محدود در رسیدن به اهدافش استفاده می‌کند.

این ایده که باید بااستعدادترین شخصی را که می‌توانید، انتخاب کنید، یعنی همان تیر، سپس شغل، یعنی همان هدف، را پیرامون چیزی که او به‌نحو احسن انجام می‌دهد، ترسیم کنید.

از آن زمان به‌بعد یاد گرفته‌ام که تفاوت بزرگی میان قدردانی و سپاسگزاری وجود دارد: قدردانی، داشتن حالت تشکر است و سپاسگزاری، ابراز قدردانی است