بریده‌هایی از کتاب کاش وقتی بیست‌ساله بودم می‌دانستم

وقتی عمیقاً می‌دانید که وقت ندارید، بگویید نه. مهم نیست فرصتی که به شما پیشنهاد شده چقدر جذاب است. در این مواقع یادداشتی را با عبارات زیر می‌نویسم: «به‌خاطر این فرصت فوق‌العاده بسیار ممنونم. کاش وقت مشارکت داشتم. لطفاً وقت‌نداشتن من را به پای علاقه‌نداشتنم نگذارید.» این پیام کوتاه نشان می‌دهد که چقدر از این دعوت سپاسگزارم و درها را برای فرصت‌های احتمالی بعدی باز می‌گذارم

پایان هر روز، تقویمم را مرور می‌کنم و یک ایمیل تشکر به هرکسی که کاری سودمند انجام داده است می‌فرستم، مانند ملاقات با من برای بحث دربارهٔ یک پروژ یا دعوت از من برای ناهار.

ایده‌های خوب معمولاً قابل‌پیش‌بینی و تدریجی هستند؛ اما ایده‌های بد در را به‌روی برخی راه‌حل‌های واقعاً منحصربه‌فرد باز می‌کنند. از همه مهم‌تر این‌که این نشان می‌دهد با چهارچوب ذهنیِ درست، می‌توانید به بیش‌تر ایده‌ها و وضعیت‌ها توجه کنید و چیزی ارزشمند در آن‌ها پیدا کنید.

بیش‌تر اوقات داشتن اهداف بزرگ، آسان‌تر از داشتن اهداف کوچک است. برای رسیدن به اهداف کوچک، راه‌های خیلی مشخصی وجود دارد و بسیاری از راه‌ها ممکن است به خطا بروند؛ اما معمولاً با داشتن اهداف بزرگ، منابع بیش‌تری در اختیار دارید و برای دستیابی به آن‌ها راه‌های بیش‌تری وجود دارد

کلید کشفِ نیاز، شناسایی و پرکردن شکاف‌هاست

. بسیاری از آن‌ها، بعداً گفتند که هرگز بهانه‌ای برای بی‌پولی ندارند؛ چون همیشه مشکلی دم‌دست است که التماس می‌کند حلش کنی.

کارآفرین کسی است که همیشه در جست‌وجوی مشکلاتی است که می‌توانند تبدیل به فرصت شوند و روش‌های خلاقانه را برای بهره‌برداری از منابعِ محدود در رسیدن به اهدافش استفاده می‌کند.

«نه هرچیز شمردنی‌ای مهم است و نه هرچیز مهمی شمردنی است.»

شناسایی مشکلات پیرامون خود و سپس تلاشِ مداوم برای حل آن‌ها فواید بسیار زیادی دارد.

نمونهٔ موردعلاقهٔ من، زن جوانی است که می‌خواست از آپارتمانی به آپارتمان دیگری نقل‌مکان کند. او مجبور بود بعضی از اثاثیهٔ بزرگش را با خود ببرد و اصلاً نمی‌دانست چطور این کار را انجام دهد. اگر نمی‌توانست این مبلمان را تکان دهد، باید آن‌ها را در آپارتمانِ قدیمی باقی می‌گذاشت. وی داخل آپارتمانش را گشت و جعبهٔ مشروبی دید که از مهمانیِ چند هفته پیش آن‌جا مانده بود. آهان! به کریگزلیست، تابلوی اعلانات مجازیِ آنلاین رفت و آن‌را دراِزای حمل مبلمانش به آن‌طرف پل خلیج سانفرانسیسکو به معاوضه گذاشت. طی چند ساعت، تمام مبلمانش منتقل شد. جعبهٔ مشروب باقی‌مانده که داشت گوشه‌ای خاک می‌خورد، تبدیل به پولِ باارزش شد. این تکلیف به این دانشجو توانایی و انگیزه داد که مشکل خود را حل‌شدنی ببیند.