بریده‌هایی از کتاب اوضاع خیلی خراب است

اگر در کشور شما احمقی به قدرت برسد که نمی‌توانید او را تحمل کنید، شاید از کشور و دولت خود و حتی سایر شهروندان، احساس بیزاری کنید. همچنین حس خواهید کرد که در اِزای تحملِ آن سیاست‌های وحشتناک، چیزی طلبکارید.

اگر صرفاً به‌خاطر زیستن محکوم به رنج‌کشیدن هستیم، شاید باید درست‌رنج‌کشیدن را هم یاد بگیریم.

اگر فقط یک چیز توی دانشگاه یاد گرفته باشم، این است که اصلِ اولِ سیاستِ جغرافیایی می‌گوید: وقتی دو تا آشغالِ به‌تمام‌معنا در همسایگیِ هم حکومت کنند، میلیون‌ها نفر از مردم به فنا می‌روند

بزرگسال‌بودن چقدر مصالحه‌ناپذیر و ناامیدکننده است

ما بدون انگیزه‌های سرکشانه‌مان، هیچ نیستیم

قهرمان‌بودن یعنی تواناییِ فراخواندن امید؛ آن‌هم در جایی‌که ذره‌ای امید وجود ندارد، مثل برافروختنِ کبریتی برای روشن‌کردنِ دنیایی تاریک.

من توی زندگی‌م چه غلطی کرده‌م؟!» این سؤالی‌ست که احتمالاً باید در این عصرِ طوفان‌های توییتری و القای نفرت از سمتِ به‌مبل‌لم‌دادگان دانای کل از خود بپرسیم

شما و تمام کسانی که دوست‌شان دارید، روزی خواهید مُرد. تنها بخش کوچکی از چیزهایی که گفته‌اید یا کارهایی که انجام داده‌اید برای تعداد کمی از مردم اهمیت خواهند داشت، آن‌هم صرفاً برای یک مدت کوتاه. این حقیقتِ ناخوشایندِ زندگی‌ست. تمام مسائلی که به آن‌ها فکر می‌کنید یا کارهایی که انجام می‌دهید، تنها گریزِ استادانه‌ای از این حقیقت‌اند. ما غبارهای کیهانیِ بی‌اهمیتی هستیم که در یک نقطهٔ آبی پرسه می‌زنیم و به هم برخورد می‌کنیم. عظمتی برای خودمان تجسم می‌کنیم و اهدافی برای خودمان می‌سازیم. اما راستش را بخواهید، ما هیچ نیستیم. پس از قهوهٔ لعنتی‌تان لذت ببرید!»

یادتان باشد برای این‌که امید را حس کنیم، باید احساس کنیم آیندهٔ بهتری در انتظارمان است

چیزی به‌اسم تروریسم و تیراندازی‌های کشتارجمعی وجود ندارد و چنین وقایعی تنها تلاش‌های به‌شدت برنامه‌ریزی‌شدهٔ دولت برای کنترل جمعیت است.

افلاطون گفت که دموکراسی‌ها به‌ناچار منجر به فساد اخلاقی می‌شوند، چون همان‌طور که در آزادیِ جعلی افراط می‌کنند، ارزش‌های مردم رو به زوال می‌روند و کودکانه‌تر و خودمحورتر می‌شوند، درنتیجه تمدن علیه نظام دموکراسی به پا می‌خیزد. وقتی ارزش‌های کودکانه روی کار می‌آیند، مردمْ دیگر خواهانِ مذاکره سرِ قدرت نیستند. آن‌ها نمی‌خواهند با گروه‌ها و آیین‌های دیگر معامله کنند، نمی‌خواهند به‌خاطر آزادی یا رفاهِ بیش‌تر رنجی را تحمل کنند. درعوض آن‌چه می‌خواهند رهبری قدرتمند است که در کسری از ثانیه همه‌چیز را سروسامان دهد. آن‌ها یک "مستبد" می‌خواهند

چون تنها چیزی‌که واقعاً می‌تواند رؤیایی را نابود کند، تحقق‌یافتنِ آن است.

شما و تمام کسانی که دوست‌شان دارید، روزی خواهید مُرد. تنها بخش کوچکی از چیزهایی که گفته‌اید یا کارهایی که انجام داده‌اید برای تعداد کمی از مردم اهمیت خواهند داشت، آن‌هم صرفاً برای یک مدت کوتاه. این حقیقتِ ناخوشایندِ زندگی‌ست.

قهرمان‌بودن یعنی تواناییِ فراخواندن امید؛ آن‌هم در جایی‌که ذره‌ای امید وجود ندارد، مثل برافروختنِ کبریتی برای روشن‌کردنِ دنیایی تاریک. یعنی نشان‌دادنِ احتمالِ وجودِ جهانی بهتر؛ نه آن جهانِ بهتری که می‌خواهیم وجود داشته باشد، بلکه آن جهانِ بهتری که اصلاً نمی‌دانستیم ممکن است وجود داشته باشد.

تفاوت بین کودک، نوجوان وبزرگسال این نیست که چند سال دارند یا چه کاری می‌کنند، بلکه این است که دلیل کارهاشان چیست

به‌بلوغ‌رسیدن یعنی دستیابی به تواناییِ انجامِ آن‌چه درست است، فقط به این دلیل که درست است

جعبه را باز کرد و از درون جعبه انواع پلیدی‌ها به جهانِ بیرون راه یافت: مرگ، بیماری، بیزاری، حسادت و توییتر!

جعبه را باز کرد و از درون جعبه انواع پلیدی‌ها به جهانِ بیرون راه یافت: مرگ، بیماری، بیزاری، حسادت و توییتر!

ما هدف‌مان را خودمان ابداع کردیم، و نه در گذشته و نه امروز، هیچ نیستیم. تمامِ این مدت، هیچ نبوده‌ایم. و شاید بعد از همهٔ این‌ها، تنها آن‌موقع، چرخهٔ ابدیِ امید و تخریب به پایان برسد. یا شاید...

شاید به‌دنبال یافتنِ نوعی امید و اطمینان از این‌که اوضاع بهتر می‌شود،‌ سراغ این کتاب آمده‌اید، مثلاً اگر این کار و آن کار و کارهای دیگری را انجام دهید، اوضاع بهتر خواهد شد. متأسفم. من چنین جوابی برای‌تان ندارم، هیچ‌کس ندارد؛ چون حتی اگر تمام مشکلات امروز به‌شکلی جادویی حل شوند، ذهنِ ما ـ ناگزیر ـ مشکلاتِ فردا را تجسم می‌کند. بنابراین خودتان را در جست‌وجوی امید خسته نکنید. درعوض، این کار را بکنید: امید نداشته باشید. ناامید هم نباشید. درواقع باور نکنید که چیزی می‌دانید. همین فرضیهٔ دانستن ـ آن‌هم با این اطمینانِ کور و احساسی و ملتهب ـ است که در وهلهٔ اول ما را در دام چنین دردسری می‌اندازد. به چیزهای بهتر امیدوار نباشید. خودتان بهتر باشید. چیزِ بهتری باشید: مهربان‌تر، انعطاف‌پذیرتر، فروتن‌تر، منظم‌تر.