بریده‌هایی از کتاب بصیرت حضرت فاطمه (س)

حضرت نمی‌خواهند بگویند كه شما بیایید و فدك را پس بگیرید و به من برگردانید. بلكه می‌فرمایند: فدك نمونه خوبی است برای این‌كه شما بلند شوید و اعتراض كنید و در نتیجه جبهه حق و باطل روشن می‌شود.

حساب هر چیزی را كرده بودند و نقشه مناسب مقابله با آن را هم از قبل تهیه نموده بودند، ولی اصلاً تصوّر نهضت فاطمی را نمی‌كردند، زهرایی كه تا حال گوش نامحرمی صدای او را نشنیده بود، حالا سردار نهضتی شده كه دل شیران را آب می‌كند و لذاست كه اوّل باید از او انتقام گرفت كه چهره انحراف را آشكار نمود

گفتم پس چرا او را بر سر منابر سبّ و لعن می‌كنید؟ گفت چون حكومت بدون سبّ علی برای ما باقی و پایدار نمی‌ماند

حرفشان این بود كه قبول داریم حاكمیت، حق علی(ع) است، ولی ما داریم شرایط را آماده می‌كنیم، فاطمه‌زهرا(س) دارند جواب این حرف را می‌دهند كه شما در این حرف نقشه دارید، به بهانه گرفتن كف از روی شیر، قصدتان خوردن خود شیر است، یعنی اصل حكومت بر مسلمین و گرفتن جای پیامبر(ص) مقصد و مقصود شماست كه موجب محرومیت بزرگی برای جهان اسلام خواهد شد و مردم از بركات اسلام واقعی محروم می‌شوند

پیامبری كه خودش فرموده: «هر كس امام زمان خودش را نشناسد، با عقیده جاهلیت مرده است» حال امكان دارد كه امام زمان مسلمین را تعیین نكند و این مسئله بزرگ را به‌عهده امّت بگذارد و بعد هم امّت گرفتار چنین اختلافی شوند؟ سوز و ناله فاطمه‌زهرا(س) از این جسارت به پیامبر اكرم(ص) كه او را نسبت به آینده امّت بی‌تفاوت نشان دهند بیشتر است از آن‌همه بی‌حرمتی كه به خود فاطمه(س)شده

«وقتی فاطمه‌زهرا(س) در مسجد مدینه در مقابل ابابكر و اطرافیانش صحبت می‌كردند، با یك آرامش خاصِّ روحانی، حرف‌های پرشور و شعور خود را با آن همه بلاغت و زیبایی اداء می‌كردند و این عجیب است كه چگونه در كلمات حضرت، بلاغت و فصاحت و شور و انتقاد جمع شده است؛ آری سقیفه‌سازان، این فاطمه را با چنین هیبتی پیش‌بینی نكرده بودند و لذا با نهایت خصومت و انتقام با آن حضرت برخورد كردند

از یك طرف هیچ كدام از این سه خلیفه نمی‌گویند ما معصوم هستیم، از طرف دیگر؛ خدا در آیه فوق می‌فرماید علاوه بر اطاعت از خدا، از رسول و از «اولی‌الامر» اطاعت كنید و اولی‌الامر هم كه باید معصوم باشد و مسلّم مصداق اولی‌الامر، آن سه خلیفه نیستند

شیعه به جهان اسلام فكر می‌كند و سایر مسلمانان را هم پاره تن اسلام می‌داند و سنگینی مسؤلیت وحدت جهان اسلام را بر دوش خود حسّ می‌كند.

«زبیربن‌عوّام» در جنگ اُحد در دفاع از پیامبر(ص) بدنش ۲۵ زخم برداشت، یعنی جلوی دشمن ایستاد و در دفاع از پیامبر(ص) شكمش پاره شد، با یك دست شكمش را گرفته بود كه روده‌هایش بیرون نریزد و با دست دیگر از حضرت دفاع می‌كرد. ولی این آقا چندین سال بعد از رحلت رسول‌خدا(ص) كارش به جایی رسید كه وقتی مُرد، به اندازه‌ای طلا داشت كه تبر آوردند و طلاهایش را تقسیم كردند، او ۵۰ هزار دینار و ۱۰۰۰ اسب و ۷۰۰ شتر و حدود ۱۰۰۰ برده داشت و در مصر و بصره و كوفه املاك زیادی در اختیار داشت

خودتان به فتنه افتادید. خودتان عامل فتنه شده‌اید، بعد می‌گویید كه از فتنه می‌ترسید

می‌گفتند چون اوس و خزرج رفتند در سقیفه و می‌خواهند خلیفه تعیین بكنند، عمر و ابابكر رفتند تا مانع شوند. اولاً: همه‌ انصار كه نرفته بودند، چهار تا آدم سیاسی از انصار رفته بودند. ثانیاً: اگر شما وسوسه نشده بودید و قریشیان دنبالتان نیامده بودند و دستپاچه نشده بودید آن‌ها چیزی نبودند، بعد هم مردم به‌راحتی آن‌ها را كنار می‌زدند. این‌ها بهانه است و خودتان می‌خواستید كار را در دست بگیرید، و لذا دنبال زمینه بودید

بنا به نقل ابن‌اسحاق، عامه مهاجران و تمام انصار هیچ تردیدی نداشتند كه پس از رحلت پیامبر(ص) علی(ع) صاحب امر خواهد بود

ما مسلمانان هم كه الگوی خودمان را از صدر اسلام خانه‌نشین كردیم . الگویی كه می‌توانست به جای حاكمیت انسانی بر انسان‌ها عامل حاكمیت خدا بر انسان‌ها شود. به این روز افتاده‌ایم كه می‌بینید.

چرا خلیفه می‌خواهد رضایت فاطمه(س)را به دست آورد؟ چون فضا برای حكومتش سنگین و سخت شده است. همه می‌دانستند خشم و خشنودی فاطمه(س)ملاك خشم و خشنودی خدا است، حالا خلیفه می‌خواهد با ملاقات با فاطمه(س)خود را از زیر غضب فاطمه(س)بیرون آورد و از سنگینی جوّ عمومی بكاهد كه البته موفق نشد.

در ابتدای امر حبّ دنیا به كلی از قلب انسان ریشه‌كن نمی‌شود، طول می‌كشد، نباید هم نگران بود، خطر موقعی است كه فكر و فرهنگی بر سر كار بیاید كه جنبه‌هایی از حبّ دنیای باقی‌مانده در قلبِ ما را تحریك كند، در آن حالت است كه یك نحوه هم‌سنخی با دشمنان اسلام در ما ایجاد می‌شود و از این طریق پذیرای دشمن اسلام می‌شویم.

شرك نورزیدن و آرام‌آرام از چنگال شرك‌‌های جلی و خفی آزاد شدن، ما را به اخلاص می‌رساند.

اخلاص یك مقام بسیار نفیس و ارزش‌‌‌مندی است كه برای به دست ‌آوردنِ آن، جا دارد انسان همه چیزش را خرج كند.

با رحلت پیامبراكرم(ص) عده‌ای گفتند: اسلام هم رفت پس ما زكات نمی‌دهیم. عده‌ای هم گفتند: ما زكات را باید به اهل‌البیت و جانشینان واقعی پیامبر بدهیم نه به ابابكر. حالا ابابكر با هر دو گروه به اسم خروج از دین جنگید، گروه دوم را هم به اسم این‌كه از دین خارج شده‌اند كشتند

تفسیر«اَقِمِ الصَّلوهَ لِذِكْری» همین است. وقتی می‌توانی یادخدا باشی كه یاد خود نباشی، یعنی خودت برای خودت مهم نباشی. خودبینی وخودخواهی و خودپسندی ریشه همه انحراف‌های از حق است، و نماز آمد تا كبر را یعنی همه آن نگاه‌های بر خود را به سوی خدا و بندگی خدا بكشاند

پذیرفتن ولایت اهل‌البیت به گریه و محبّت صِرف نیست، ولایت اهل‌البیت؛ یعنی پذیرفتن مدیریت حكم خداوند از طریق فرهنگ معصوم در تمام ابعاد زندگی، اعم از فردی و اجتماعی