بریده‌هایی از کتاب قهرمانان تاریخ

تمدن یعنی تغییرات فرهنگی که بر اثر ترویج نظم اجتماعی پدید می‌آید.

غرایز دوران شکارگری انسان، نیمی از طریق قانون و پلیس و نیمی از طریق توافقنامه‌ای مقدس و کلی به نام «اخلاقیات» کنترل شد.

با گذشت قرن‌ها، مرد خود را با خانه و زندگی یکجانشینی وفق داد. زن، گوسفند، سگ، الاغ و خوک را رام ساخته بود، و حال، مرد را رام می‌نمود. مرد آخرین حیوان رام‌شدهٔ زن است که فقط تا قسمتی - و ناخواسته - متمدن گشته است

احتمالاً این زن بود که کشاورزی را به‌وجود آورد و با این کار خشت اول تمدن را بنا نهاد. او جوانه زدن دانه‌هایی را که از میوه‌ها و درخت‌ها بر زمین می‌افتادند، دیده بود، پس به‌طور آزمایشی و با صبر بسیار، هنگامی که مرد برای شکار بیرون رفته بود، دانه‌ها را در اطراف غار یا کلبه کاشت. زمانی که آزمایش او پاسخ مثبت داد، مرد نتیجه گرفت که اگر او و دیگر مردان متحد شوند و به‌طور گروهی از حمله‌های بیرونی ایمن گردند

سقراط: پیش‌رفتنِ افراطی در یک جهت معمولاً واکنشی معکوس خواهد داشت... آزادی افراطی در حکومت و زندگی فردی اغلب به بردگی ختم می‌شود...

عقاید و مباحثی که یک نسل در تفکر (نظر) یا میدان تجربه می‌آزماید و به اثبات می‌رساند، دستمایهٔ تئاتر، داستان و اشعار نسل بعد می‌شود.

با استقرار آرامش در تمام قلمرو امپراتوری روم، کالاها و ایده‌ها صادر و اعتقادات و مذاهب وارد می‌شدند. در این دوره، یونان، خاور نزدیک و مصر، این خالقان و وارثان ثروت و فرهنگ‌های متفاوت، می‌توانستند نظم و نثرشان، باورها و شک‌هایشان، علم و فلسفه و هنرشان را به روم ـ که تشنهٔ دانستن و آمادهٔ پذیرش مذاهب، تجربیات سیاسی و سبک‌های معماری تازه بود ـ بیاورند.

زمانی که آنچه را باید برای رضایت هنر انجام بدهم تمام کرده باشم

باروری انسان‌های بی‌خاصیت باعث رشد قاعدهٔ هرم انسانی شده و ناباروری اندیشمندان، به خشکیدن ردهٔ بالایی هرم انسانی می‌انجامد.

تمدن یعنی تغییرات فرهنگی که بر اثر ترویج نظم اجتماعی پدید می‌آید.

تنها زمانی که از بیرون احساس امنیت داشته باشیم، می‌توانیم به نیازهای درونی‌مان بپردازیم و برای ایجاد کشورهایی مرفه و برآوردن خواسته‌های جامعه -که همگام با پیشرفت تمدن گسترش یافته است - بکوشیم.

گفته شده است که صلیب در «سومین ساعت» یا همان ۹ صبح برپا شد. مرقس می‌گوید، دو دزد همراه با عیسی به صلیب کشیده شدند و «به او ناسزا می‌گفتند.» لوقا می‌گوید، یکی از آنان به درگاه او دعا می‌کرد. تنها یکی از حواریون، یوحنا، آنجا حضور داشت. سه مریم نیز حاضر بودند؛ مریم مادر مسیح، خواهرش مریم و مریم مجدلیه، و «زنان دیگر با فاصله تماشا می‌کردند.» طبق رسم رومی‌ها، سربازان می‌خواستند لباس‌هایش را میان خود تقسیم کنند و چون عیسی تنها یکی دربر داشت، سکه انداختند تا برنده مشخص شود. حال بخشی از مزامیر را به یاد می‌آوریم (باب ۲۲، آیهٔ ۱۸): «آنان جامهٔ مرا میان خود تقسیم می‌کنند و برای آن سکه می‌اندازند.»

او به چه چیز لبخند می‌زند؟ تلاش‌های موسیقیدانان برای سرگرم‌کردنش؟ تلاش‌های آرام هنرمندی که در طول هزار روز سعی در کشیدن او دارد و هیچ‌گاه کارش به اتمام نمی‌رسد؟ یا این تنها مونالیزا نیست که لبخند می‌زند، بلکه نمادی از تمام زنان است که خطاب به تمام مردان می‌گوید: «عشاق بیچاره و بی‌احساس ما! طبیعت ناآگاهانه اعصابتان را به آتش می‌کشد و عطشی پوچ برای تصاحب جسم ما دارید؛ ذهنتان را با بزرگنمایی جذابیت‌های ما نرم می‌کند، شما را به شوقی می‌کشد که چون به نتیجه می‌رسید، فروکش می‌کند و تمام آنچه می‌کنید منتج به داشتن فرزند می‌شود! آیا می‌توان مسخره‌تر از این چیزی یافت؟ اما ما نیز به تله می‌افتیم، ما زنان بهای سنگین‌تری برای شیفتگی شما می‌پردازیم. با این‌حال، ای نادان‌های دوست‌داشتنی، لذتبخش است که دوست داشته شوی و آن‌گاه که کسی به ما عشق می‌ورزد زندگی زیباتر می‌شود.»

دورانت با نیچه هم‌عقیده بود که «فلسفه به‌طورکل همان تاریخ تحریف‌یافته است.» دورانت بهترین راه برای فهم مشکلات امروز را مطالعهٔ گذشته می‌دانست، زیرا جایی است که می‌توان حقیقتاً طبیعت وجود انسان را دریافت.

قانون‌گذاران و حافظان اخلاق برای محافظت از خانواده، خدایانی را ورای آنان ساختند که به شکل هیکل بشری نبودند، بلکه ارواحی بودند دارای نیروهای خارق‌العاده‌ای برای ادارهٔ همهٔ اشیا، حالات و ادوار زندگی. بنابراین ونوس الههٔ زندگی و تداوم خانواده بود و آتشِ اجاق نماد آن، که نباید هرگز خاموش می‌شد و مقداری از هر وعدهٔ غذایی را دریافت می‌کرد. بر بالای اجاق، نمادهای کوچکی قرار داشتند که خدایان خانواده را نشان می‌دادند: لارس محافظ بنا و زمین‌ها و پناتس یا خدای فضای داخلی که از ذخایر خانواده در کمدها، انباری‌ها و انبار غله و علوفه پاسداری می‌کرد.

ما که هستیم؟ بیش از ذراتی در غبار، که بخواهیم جهان را درک کنیم؟ فلسفه مطالعهٔ اجزاء در نور کلیت است و اولین درسی که می‌دهد این است که ما جزئی بسیاری کوچک از کلی بسیار عظیم هستیم. هماهنگی جزء با کل شاید بهترین تعریف از تندرستی، زیبایی، حقیقت، خرد، اخلاقیات و شادی باشد.

دورانت با نیچه هم‌عقیده بود که «فلسفه به‌طورکل همان تاریخ تحریف‌یافته است.»

تاریخ بیش از ۱۱۰ قرن