بریده‌هایی از کتاب قهرمانان تاریخ

تنها زمانی که از بیرون احساس امنیت داشته باشیم، می‌توانیم به نیازهای درونی‌مان بپردازیم

زن، گوسفند، سگ، الاغ و خوک را رام ساخته بود، و حال، مرد را رام می‌نمود. مرد آخرین حیوان رام‌شدهٔ زن است که فقط تا قسمتی - و ناخواسته - متمدن گشته است.

با گذشت قرن‌ها، مرد خود را با خانه و زندگی یکجانشینی وفق داد. زن، گوسفند، سگ، الاغ و خوک را رام ساخته بود، و حال، مرد را رام می‌نمود. مرد آخرین حیوان رام‌شدهٔ زن است که فقط تا قسمتی - و ناخواسته - متمدن گشته است. او آرام‌آرام از زن، قابلیت‌های اجتماعی‌شدن از جمله: عشق به خانواده، مهربانی، وقار، همکاری، فعالیت مشترک، را یاد می‌گیرد. حال صفاتی برجا می‌مانند که به نفع کل گروه باشد.

تصمیم گرفتم تاریخ را بخوانم تا دریابم انسان چیست

فروریزی عقاید کهن میان قشر تحصیلکرده، پشتوانهٔ معنوی ازدواج، وفاداری و بچه‌داری را از بین برده بود؛ گذر از مزرعه به شهر، ارزش فرزند را به‌عنوان سرمایه تقلیل داده و آن را به مسئولیتی سنگین و اسباب‌بازی گران‌قیمتی بدل کرده بود؛ زنان ترجیح می‌دادند از لحاظ جنسی دلپذیر باشند تا اینکه به‌عنوان مادر مورد احترام قرار بگیرند؛ بسیاری از رومی‌های اصیل از قیدوبند ازدواج گریزان بودند، یا با استفاده از راه‌های پیشگیری از بارداری، سقط جنین یا کشتار نوزادان، خانواده‌های خود را کوچک کرده بودند. آگوستوس علت این پدیده‌ها را افول قدرت والدین، نظم اجتماعی و شخصیت رومی می‌دانست

او به‌تنهایی دارای همهٔ حقوق قانونی بود، حتی مهریهٔ همسرش به او تعلق داشت. اگر همسرش مرتکب جرمی می‌شد، وظیفهٔ او بود که دربارهٔ وی قضاوت و او را مجازات کند. می‌توانست به اتهام کفر یا حتی دزدیدن کلید کمد شراب، او را به مرگ محکوم کند. حق مرگ و زندگی فرزندان یا فروش آن‌ها به عنوان برده نیز بر عهدهٔ او بود، بر بردگانش هم همه حقی داشت. این حقوق برای بزرگ خانواده به‌تدریج توسط خرد جمعی، سنت، شورای قبیله و رشد امنیت و قانون می‌توانست کاسته شود، در غیر این‌صورت، تا زمان مرگ همراهش بود.

سیاستْ هنر سازش با طبقات متفاوتی است که جامعه را تشکیل می‌دهند. انسان‌ها برابر آفریده نشده‌اند، اگر برابری را به جامعه اجبار کنید، طبقهٔ بالاتر شورش می‌کند، همان‌طور که اگر نابرابری افراطی باشد، طبقات ضعیف یاغی می‌شوند. پس ارسطو یک شرف‌سالاری (تیموکراسی) را طراحی کرد که مابین دموکراسی و حکومت اشراف بود، در آن فقط مالکان حق رأی دارند و طبقهٔ متوسط محور و چرخ تعادل قدرت خواهند بود.

تمدن یعنی تغییرات فرهنگی که بر اثر ترویج نظم اجتماعی پدید می‌آید.

با رشد قدرت دریایی و رفاه تجاری، تجمل‌گرایی رشد کرد و اخلاقیات رنگ باخت. روسپیان فراوان بودند و مشتریان آن‌ها به‌ندرت از نگاه عموم نکوهش می‌شدند. آتن حتی این حرفه را رسمیت داد و قانونی کرد و برای عاملانش مالیات معین کرد. برخی از آنان آموزش موسیقی، رقص و دیگر اشکال سرگرمی دیده بودند. بالاترین طبقه میان آنان هتایرای یا همدم‌ها بودند که تحصیلات مطلوبی داشتند و مشتریان بافرهنگ را با صحبت دربارهٔ ادبیات، هنر یا فلسفه سرگرم می‌کردند. یکی از آنان معشوقهٔ سوفوکلس بود و دیگری ـ به نام آسپاسیا- با پریکلس ازدواج کرد. مشکل آن‌ها قانون نبود بلکه پسران بودند. تاجران پسران خوش‌تیپ را به بالاترین خریداران می‌فروختند و آن‌ها هم ابتدا این پسران نیک‌صورت را نخست به‌عنوان معشوق و سپس به‌عنوان برده به‌کار می‌کشیدند. قانون آتنی روابط با هر دو جنس را محکوم می‌کرد اما مردم آن را تحمل می‌کردند. وقتی افلاطون در کتاب فایدروس از عشق بشری سخن می‌گوید، از عشق همجنس حرف می‌زند و در مبحث ضیافت، آن را بالاتر از عشق مرد و زن می‌بیند.

به تمام آنان که می‌خواهند زندگی را از دورنمایی کامل ببینند، آنان که می‌خواهند از جزمیت مذهبی و تعصبات دوری کنند و آنان که به دنبال خرد برای فهم بیشتر و فهم برای بخشش هستند.