بریده‌هایی از کتاب جامعه‌شناسی روسپی‌گری؛ بررسی آسیب‌های اجتماعی

وی هم‌چنین ادعا می‌کند در تجارت جنسی، افراد بسیار زیادی خواستار رابطهٔ جنسی با کودکان هستند؛ به طوری که هر سال افرادی از سراسر دنیا جهت برقراری ارتباط جنسی با کودکان و تهیهٔ عکس و فیلم سکسی از آنها، به آسیا سفر می‌کنند (Antaseeda, ۱۹۹۸).

دو سوم از روسپیانی که در کودکی مورد سوءاستفاده قرار گرفته بودند، توسط پدران، ناپدری‌ها یا پدران رضاعی، آزار و اذیت شده بودند، و البته ۱۰ درصد آنها توسط افراد غریبه آزاردیده بودند. در این مطالعه، ۷۰ درصد روسپیان معتقد بودند که مورد سوءاستفادهٔ جنسی قرار گرفتن در کودکی، بر تصمیم آنها برای روسپی شدن اثرگذار بوده است. ۹۱ درصد از روسپیانی که مورد سوءاستفاده قرار گرفته بودند در این باره با هیچ‌کس گفتگو نکرده بودند و فقط یک درصد آنها بابت تأثیرات تجاوز، مشاوره دریافت کرده بودند

۶. ۸۹ درصد از زنان تمایل داشتند که حرفهٔ روسپیگری را ترک کنند. ۷. ۶۸ درصد زنان تن‌فروش دارای نشانه‌های اختلالات عصبی ناشی از روسپیگری بودند. شدت علایم اختلالات عصبی که در روسپیان این بررسی مشاهده شد درست به اندازهٔ اختلالات سربازان جنگی بود که تقاضای خدمات درمانی کرده بودند.

در تاریخ آل‌جلایر مواردی ذکر شده است که در عصر جلایری فحشا رواج داشته است و گاهی شخصیت‌های مهم در آن دست داشتند و در عواید آن شریک می‌شدند. به عنوان مثال، امیر کلاه‌دوز اردبیلی که در دورهٔ شیخ حسن بزرگ حکومت اردبیل را برعهده داشت، صاحب تعداد زیادی فاحشه‌خانه در اردبیل بود».

یکی از دلایل فحشا در این دوره، قوانین مردسالارانه بود از جمله در عهد ساسانی شوهران می‌توانستند یکی از زنان خود را به مردی دیگر بسپارند تا از خدمات جنسی او استفاده کند. در این حالت، رضایت زن اصلاً شرط نبود. علاوه بر این، در امپراتوری ساسانی، زن فاقد شخصیت حقوقی بود و صاحب حق به شمار نمی‌رفت. زنان از هر لحاظ تحت سرپرستی و قیمومیت رئیس خانوار که کدخدا نام داشت، قرار می‌گرفتند (بارتلمه، ۱۳۷۷).

تا پیش از رنسانس و در بسیاری جوامع تن فروشی و بازار آن ارتباط نزدیک و گاه تنگاتنگی با نهاد دین داشته و به این طریق از مشروعیت و حوزه امن نسبی برخوردار بوده است.

مردمان کلده مانند بابلیان معتقد بودند که رابطهٔ جنسی با یک کشیش موجب نزدیک شدن به خدا می‌شود. همان طور که در مورد زنان بابل گفته شد، طبق نوشتهٔ هرودوت این زنان باید یک بار به معبد زهره می‌رفتند و خود را مجاناً و بلاعوض در اختیار مردان بیگانه قرار می‌دادند و اگر کسی پول می‌داد باید آن را به خزانه‌دار معبد می‌سپردند تا به مصارف خیریه برساند. در نتیجه، فحشا امری مذهبی و الزامی و حتی مقدس بود (باستانی پاریزی، ۱۳۶۵)

ز آنجا که سلیمان نبی در این قبیل کارها سختگیری زیادی نمی‌کرد، تعداد این روسپیان در شهر اورشلیم رو به افزایش نهاد. گسترش این کار به جایی رسید که هیکل اورشلیم، در دورهٔ مکابیان، به صورت فاحشه‌خانه درآمد.

اهالی کورنت از این زنان با عنوان «بانوان مهمان‌نواز» قدردانی می‌کردند و به آنان به دیدهٔ خادمان ملت می‌نگریستند.

معمولاً دختران وزنانی که به هر دلیل و انگیزه با مردان متعدد رابطه برقرار می‌کنند، فاسد و فاحشه نامیده می‌شوند. اما اگر مردی با چندین زن و دختر رابطه برقرار کند به او هیچ لقب و عنوانی نمی‌دهند. فقط او را هوس‌ران و عاشق‌پیشه می‌شمارند. چنین مردانی می‌توانند مانند دیگر مردان زندگی کنند و در برابر وجدان اجتماعی چندان مؤاخذه نشوند و در جامعه، احساس انفعال و سرافکندگی نکنند و حتی با افتخار از هوس‌رانی خود سخن برانند.

فمینیست‌های رادیکال، توضیح می‌دهند مردان به صورتی اجتماعی می‌شوند که امیال و نیازهای جنسی معینی داشته باشند و احساس کنند به عنوان یک حق، استحقاق برآورده شدن این نیازها و امیال را دارند، و از سوی دیگر، به زنان نیز چنین القا می‌شود که مواظف‌اند به نیازها و امیال جنسی مردان پاسخ بدهند و احساس کنند به عنوان وظیفه، متعهد به برآوردن این نیازها و امیال هستند

روسپی‌گری در ایران کمتر از سایر تمدن‌های کهن رایج بوده است؛ زیرا دین زرتشتی قوانین سختی علیه گناهان جنسی وضع کرده بود؛ استمنا با شلاق زدن مجازات می‌شد و لواط و زنا، کیفری جز کشتن نداشت

قدیس آوگوستینوس می‌نویسد: «اگر زنان فاحشه را از میان بردارند، دنیا بر اثر شهوات متشنج خواهد شد»