بریده‌هایی از کتاب حواس‌پرتی مرگبار

«حافظه نوعی ماشین است، ماشینی که بی‌نقص نیست. ذهنِ خودآگاه ما کارها را بر اساس اهمیتْ اولویت‌بندی می‌کند، اما حافظهٔ ما این کار را در سطح سلولی انجام نمی‌دهد. اگر قابلیت فراموش‌کردنِ گوشی‌تان را دارید، پس احتمالاً قابلیت فراموش‌کردن کودکتان را نیز دارید».

هر سه به‌طور اتفاقی کودک خود را به روشی مشابه، مدرن و باورناپذیر کشته بودند.

لین می‌گوید: «مسئله این است که در اولویت‌ها دچار اشتباه می‌شویم». اگر نتوانیم در زندگی خود وقت بگذاریم برای گوش‌دادن به یکی از بهترین نوازندگان روی زمین که چند تا از بهترین قطعه‌های ساخته‌شده را می‌نوازد، اگر جریان خروشان زندگی مدرن آن‌چنان بر ما استیلا یابد که چشم و گوشمان به چیزی مثل این بسته شود، آنگاه چه چیز دیگری را هم از دست می‌دهیم؟

«حقیقت این است که درد هرگز کم نمی‌شود. هیچ وقت از شدت آن کاسته نمی‌شود. فقط برای مدتی آن را کنار می‌گذارم، تا وقتی که خلوتی پیدا کنم».

بل در مقابل سران کشورهای اروپایی نوازندگی کرده است، ولی چرا باید در متروی واشنگتن اضطراب داشته باشد؟ توضیح می‌دهد: «وقتی برای کسانی که بلیت خریده‌اند اجرا می‌کنید، درواقع از قبل ارزیابی شده‌اید. آنجا در این فکر نیستم که نیاز به پذیرفته‌شدن دارم، بلکه پیشاپیش پذیرفته شده‌ام. اما اینجا این فکر ذهنم را مشغول کرده بود: اگر کارم را نپسندند چه؟ اگر حضورم باعث ناراحتی آن‌ها شود چه؟...» به بیان ساده، او یک اثر هنری بی‌قاب بود.

در آن روز جمعه، ۱۲ ژانویه، مردمی که در صف بخت‌آزمایی منتظر شانس نامحتمل خود بودند شانس بهره‌مندی از یک تفریح ویژه را داشتند -بلیتی رایگان برای تماشای کنسرت یکی از مشهورترین نوازندگان دنیا از نمای نزدیک- اما فقط در صورتی که می‌خواستند به اطرافشان توجه کنند.

بیلی کالینز، شاعر آمریکایی، یک جا گفته است که همهٔ بچه‌ها با دانش شعر به دنیا می‌آیند، چون ضربان قلب مادر صدایی موزون دارد

بیلی کالینز، شاعر آمریکایی، یک جا گفته است که همهٔ بچه‌ها با دانش شعر به دنیا می‌آیند، چون ضربان قلب مادر صدایی موزون دارد

«ما آسیب‌پذیریم، اما لازم نیست کسی این را به ما یادآوری کند. باید باور کنیم که دنیا قابل درک و کنترل‌پذیر است و تهدیدگر نیست و اگر از قواعد آن پیروی کنیم، اتفاقی نخواهد افتاد. بنابراین، وقتی چنین حادثه‌ای برای دیگران رخ می‌دهد، احساس می‌کنیم باید آن‌ها را در گروهی متفاوت از خود قرار دهیم. ما نمی‌خواهیم شبیه آن‌ها باشیم و نمی‌توانیم با این واقعیت دهشتناک کنار بیاییم که ممکن است ما هم مثل آن‌ها باشیم. پس آن‌ها باید افرادی بدذات باشند».

سرعت زندگی مدرن دارد ما را از پا می‌اندازد و توانایی‌ها و فرصت‌های زیست انسانی را از ما می‌گیرد.