کتاب حواس‌پرتی مرگبار

حال اگر نوازنده‌ای بزرگ آهنگی بزرگ بنوازد اما شنونده‌ای نداشته باشد... آیا واقعاً می‌توان گفت خوب می‌نوازد؟ این یک بحث معرفت‌شناختی قدیمی است،

آیا به‌خاطر اوضاع موجود پشیمان است؟ در پاسخ می‌گوید: «نه، اگر عاشق چیزی هستید اما تصمیم می‌گیرید که به‌صورت حرفه‌ای آن را دنبال نکنید، ضرر نخواهید کرد. چون می‌دانید هنوز آن را دارید و همیشه خواهید داشت».

سرعت زندگی مدرن دارد ما را از پا می‌اندازد و توانایی‌ها و فرصت‌های زیست انسانی را از ما می‌گیرد.

بازیگران جستارهای واینگارتن انسان‌های معمولی‌ای هستند که زیر فشار کار فرسوده شده‌اند، شلوغیِ شتابناک شهرها پریشان و سرآسیمه‌شان کرده است و به‌دنبال لحظه‌ای آرامش و رضایت، در تلاش و عجله‌ای بی‌پایان، به سر می‌برند

حال اگر نوازنده‌ای بزرگ آهنگی بزرگ بنوازد اما شنونده‌ای نداشته باشد... آیا واقعاً می‌توان گفت خوب می‌نوازد؟

بالفور معتقد است خداوند ما را بی‌قیدوشرط دوست دارد و مستقیماً در زندگی ما دخالت می‌کند. این باور آرامش می‌آورد، اما تردید نیز دارد.

می‌گویند ساز ویولن به صدای انسان شباهت زیادی دارد، و در دستان استادانهٔ نوازندهٔ ما مثل انسان گریه می‌کرد، خنده سر می‌داد و آواز می‌خواند

وقتی پدر مایکل توقف کرده بود تا درختی را که وسط جاده افتاده بود از میان بردارد، درخت دیگری رویش افتاد و کشته شد. هریسون نمی‌دانست با این قضیه چه کار کند. هیچ چیز دیگر کاملاً پابرجا نبود، جز زندگی زناشویی‌اش که مایهٔ شگفتی‌اش بود.

«دختربچه‌ای بود که پیش از آنکه بمیرد همهٔ موهایش را کنده بود».

مسئله به همین سادگی است: مردم فکر می‌کنند هرگز چنین اتفاقی برایشان نمی‌افتد.