بریده‌هایی از کتاب زنان پیشرو؛ داستان‌هایی برای دختران ایران

از بچگی دیده بودم که همه می‌گفتند دخترها نمی‌توانند هر کاری را انجام دهند. مثلاً نمی‌توانند ریاضی بخوانند. این حرف‌ها همیشه ناراحتم می‌کرد و می‌خواستم ثابت کنم که دختر یا پسربودن فرقی ندارد و اگر انسان استعداد و پشتکار کافی داشته باشد، از عهدهٔ هر کاری برمی‌آید و ثابت هم کردم.»

لاله می‌گوید: «من فکر می‌کنم هر کسی می‌تواند ایده‌هایش را اجرا کند، فقط باید خودش را باور کند، تا دیگران هم او را باور کنند.»

«ما تا زمانی زنده هستیم که تلاش می‌کنیم! بدون آن همه‌چیز راکد و بی‌معنی است.»

بدرالزمان تیمورتاش ۱۲۸۷ - ۱۳۷۴ / نردین سمنان اولین دندان‌پزشک زن ایران بدری سه‌ساله بود که با خانواده‌اش که از ملاکان بزرگ خراسان بودند، به تهران رفت. آن زمان اواخر دورهٔ قاجار بود و خیلی رسم نبود که دخترها برای ادامهٔ تحصیل به خارج از کشور بروند، اما بدری که دختر بااستعدادی بود با حمایت پدرش به فرانسه و سپس بلژیک رفت و دندان‌پزشکی خواند. برادر بدری، عبدالحسین، در سرنگونی قاجار نقش عمده‌ای داشت، اما بعد در حکومت پهلوی به‌خاطر اختلاف با رضاخان به زندان افتاد. در همین زمان بدری دوست داشت به آفریقا برود و در آنجا به مردم کمک کند، اما با اصرار مادر و پدرش به ایران برگشت. کمی بعد، خانوادهٔ بدری به کاشمر تبعید شدند و او پنج سال را با آن‌ها در تبعید سپری کرد. بعد از تمام‌شدن دورهٔ تبعید، بدری با مادرش به مشهد رفت و در آنجا مطب دندان‌پزشکی باز کرد.

«من اعتقاد داشتم بایستی کار کنیم، تلاش کنیم، باید که به نتیجه برسیم، در خودمان تحول ایجاد کنیم و در محیط زندگی‌مان اثرگذار باشیم.»

تفاوتی برای زن و مرد وجود ندارد و هرکس بخواهد با آگاهی، تلاش و ایمان به هدفش می‌تواند موفق شود.

مه‌لقا دربارهٔ تأسیس جمعیت زنان می‌گوید: «باور داشتم که زنان مربیان فطری در جوامع بشری هستند و کارهای بسیاری از آن‌ها ساخته است.»

«روزبه‌خیر، احمدی هستم، خلبان دوم پرواز.»

بدری زحمت بسیاری می‌کشید و درحالی‌که تدریس می‌کرد، باید هفته‌ای دوبار هم به تهران می‌رفت و با هیئت‌امنا صحبت می‌کرد. برای او خیلی مهم بود که شرایط برای دانشجویان فقیر و غنی برابر باشد و استعدادی تلف نشود. به همین دلیل سرویس رایگانی برای کسانی که نمی‌توانستند به‌خاطر دوری به دانشکده بروند، راه‌اندازی کرده بود و به دانشجویانی که توانایی مالی نداشتند و از شهرهای کوچک برای زندگی و تحصیل به مشهد آمده بودند، کمک می‌کرد. دانشجویان او را مثل مادر خود می‌دانستند و بعداً او به مادر دندان‌پزشکی ایران معروف شد و در دنیا اولین زنی بود که به ریاست یک دانشکدهٔ دندان‌پزشکی رسید.

موفقیت در هر زمینه‌ای به مطالعه و هدف و تلاش‌های مداوم احتیاج دارد.