بریده‌هایی از کتاب دایی جان ناپلئون

حتی یک لحظه از یاد چشم‌های لیلی و نگاه او نمی‌توانستم فارغ شوم و به هر طرف می‌غلتیدم و به هر چیزی سعی می‌کردم فکر کنم، چشم‌های سیاه او را روشن‌تر از آنکه واقعاً در برابرم باشد می‌دیدم.

از کیف مادرم یک سکه یک قرانی دزدیدم و به بهانه خرید کتابچه زیر بازارچه رفتم. شمع خریدم و در سقاخانه زیر بازارچه روشن کردم: ــ خدایا! اولاً مرا ببخش که با پول دزدی شمع روشن می‌کنم. ثانیاً یا به من کمک کن که این اختلاف بین آقاجان و دایی‌جان را حل کنم یا خودت حلش کن.

آه! خفه بشوی مرد! پس اصلاً موضوع سانفرانسیسکو نیست؟ لوس‌آنجلس هم همان پشت است. اگر موضوع آن هم باشد بد نیست.

یک چیزی که توی کلّه مردم رفت دیگر مشکل است درآورد.

در اینجا اتفاقی افتاد. (از ذکر آن شرمنده‌ام ولی امیدوارم لزوم رعایت صحت و اصالت عذرخواه این بی‌پردگی باشد) سیامک از ترس در لباس خود ادرار کرد

صدای دوازده ضربه زنگ ساعت دیواری زیرزمین را شنیدم. خدایا نصف شب شده بود و من هنوز نخوابیده بودم. این ساعت تا یادم می‌آمد در خانه ما بود و اوّلین‌بار بود که صدای زنگ ساعت ۱۲ شب را می‌شنیدم.

مگر ممکن است آدم اینطور بدون مقدمه عاشق بشود؟

. ممکن است آدم از یک فکر احمقانه خنده‌اش نگیرد ولی دلیل نمی‌شود که احمقانه نباشد.

بعد از سال‌های طولانی در حالی که همچنان آوار عشق ناکامم را به دوش می‌کشیدم به تهران برگشتم.

سانفرانسیسکو بهترین دوای امراض روحی است!

واللّه، بابام‌جان ... دروغ چرا؟ ... اونکه ما دیدیم این‌جوری است که وقتی خاطر یکی را می‌خواهی.. آن وقتی که نمی‌بینیش توی دلت پنداری یخ می‌بنده ... وقتی می‌بینیش یک هُرمی توی این دلت بلند می‌شه، پنداری تنور نانوایی را روشن کردند ...

خدایا! اولاً مرا ببخش که با پول دزدی شمع روشن می‌کنم. ثانیاً یا به من کمک کن که این اختلاف بین آقاجان و دایی‌جان را حل کنم یا خودت حلش کن. ولی اطمینان داشتم که خدا بین این دو راه‌حل اگر بخواهد کمکی بکند دومی را انتخاب می‌کند. این را می‌دانستم فقط راه حل اول را برای تعارف گفته بودم

وقتی خاطرخواهی همه چیز دنیا را، همه مال ومنال دنیا را برای او می‌خواهی

باباجان، زیاد غصه نخور! با همه اینها، باز برنده هستی که عشق را شناختی. سعادتی بردی که در عمر کوتاه آدم نصیب همه کس نمی‌شود»

اگر توی اقیانوس غرق شده باشی و در آخرین لحظه که دارد جانت با زجر و شکنجه از بدنت درمی‌رود یک نهنگ هم نجاتت بدهد به چشمت شکل ژانت مک‌دونالد می‌شود

می‌دانی این عشق‌های بچگی و جوانی دست خود آدم نیست. باباننه‌ها بچه‌هاشان را عاشق هم می‌کنند. از روز اول همینطور شوخی‌شوخی عروس من و داماد من توی گوش بچه‌ها می‌کنند. تا یک روز که به سن عاشق شدن می‌رسی می‌بینی عاشق همان عروس بابات شدی!

جسم آدم توی کارخانه ننه آدم درست می‌شود امّا روح آدم توی کارخانه دنیا ...

خیلی‌ها هستند که براشان رفتن به امامزاده عبداللّه آسان‌تر از رفتن به سانفرانسیسکوست. خوب، طبیعت آدم‌هاست

اولین بار بود که زشتی جنگ و اِشغال مملکت را حس می‌کردم. بیست روز بود که متفقین به مملکت سرازیر شده بودند.

به قول ناپلئون مردان بزرگ فرزندان خطر هستند.