بریده‌هایی از کتاب قصر آبی

چرا بعضی از دخترها باید همه چیز گیرشان می‌آمد و بعضی دیگر هیچی؟ عادلانه نبود.

لحظه‌ای که یک زن متوجه می‌شود هیچ دلیلی برای زندگی‌کردن ندارد، نه عشق، نه وظیفه، نه هدف و نه امید، لحظه‌ای به تلخی مرگ است.

«یک بشقاب سیب، آتش شومینه و یک کتاب خوب برای خواندن جایگزین خوبی برای بهشت است.»

«"اگر مرگی در کار نبود، چه کسی می‌توانست زندگی را تحمل کند؟"»

هرکسی ممکن بود این را بگوید، اما بارنی اسنیث جوری حرف می‌زد که جملات جان می‌گرفتند. وقتی می‌گفت "عصربه‌خیر"، احساس می‌کردی که واقعاً عصر دل‌نشینی است و بخشی از دل‌نشین بودنش هم به‌خاطر حضور اوست. به علاوه احساس می‌کردی خودت هم در دل‌نشین شدن آن عصر نقش داری. ولنسی تمام اینها را به طرز مبهمی احساس کرد، اما اصلاً نمی‌دانست چرا دارد از سر تا پا می‌لرزد. مطمئناً به‌خاطر قلبش بود، فقط ای‌کاش او متوجهش نمی‌شد!

«بیشتر چیزها مقدر شده، اما بعضی‌هاشان از سر خوش‌شانسی محض‌اند.»

"و مجبورم به زندگی ادامه بدهم، چون نمی‌توانم از آن دست بکشم. شاید مجبور بشوم هشتاد سال زندگی کنم. خیلی وحشتناک است که مجبوریم این‌قدر زندگی کنیم! فکرش حالم را به هم می‌زند."

در زندگی هر زن ساعت مخصوصی وجود دارد که اگر پیدایش کند، تا آخر عمر خوشحال خواهد بود.

«ترس گناه اصلی است. تقریبا تمام شرهای دنیا ریشه در این دارند که یک نفر از چیزی می‌ترسد. ترس یک افعی لغزان سرد است که به دور آدم چمبره می‌زند. زندگی با ترس وحشتناک و مهم‌تر از همه، خفت‌بار است.»

«"اگر مرگی در کار نبود، چه کسی می‌توانست زندگی را تحمل کند؟"»

گفت: «بیشتر چیزها مقدر شده، اما بعضی‌هاشان از سر خوش‌شانسی محض‌اند.»

جان فاستر نوشته بود: «ترس گناه اصلی است. تقریبا تمام شرهای دنیا ریشه در این دارند که یک نفر از چیزی می‌ترسد. ترس یک افعی لغزان سرد است که به دور آدم چمبره می‌زند. زندگی با ترس وحشتناک و مهم‌تر از همه، خفت‌بار است.»

همیشه برایم عجیب بود که چرا مردم این‌قدر دوست دارند برای کسی که مطلقاً هیچی راجع به او نمی‌دانند، حرف دربیاورند

«هیچ آزادی مطلقی روی زمین وجود ندارد. فقط نوع محدودیت‌هاست که متفاوت و نسبی هستند

«"اگر مرگی در کار نبود، چه کسی می‌توانست زندگی را تحمل کند؟"

چیزهای مختلف فقط وقتی ممنوع می‌شوند، جذاب می‌شوند.»

«توی دنیا تنها چیز قابل‌اطمینان جدول ضرب است.»

لحظه‌ای که یک زن متوجه می‌شود هیچ دلیلی برای زندگی‌کردن ندارد، نه عشق، نه وظیفه، نه هدف و نه امید، لحظه‌ای به تلخی مرگ است.

همیشه برایم سخت بوده که مسائلم را تعریف کنم، ولنسی، خصوصاً چیزهایی که برایم شخصی بودند. و برای من اکثر مسائلم شخصی بودند

فکر کردی جای خدا نشسته‌ای که آمده‌ای اینجا و می‌خواهی دنیا را به مسیر درستش برگردانی؟»