بریده‌هایی از کتاب تبصره ۲۲

سرتاسر دنیا، پسران تمام طرف‌های درگیر بر سر چیزی جان می‌دادند که به آن‌ها گفته شده بود وطن‌شان است، و به‌نظر نمی‌رسید که برای کسی هم مهم باشد، دست‌کم برای خود این پسرانی که جان جوان‌شان را از کف می‌دادند.

فخر فروختن و بالیدن به چیزی که باید ازش خجالت بکشیم. این ترفند همیشه جواب داده.»

این دنیا با یه‌کم روغن‌کاریه که داره می‌چرخه. یه دست، دستِ دیگه رو می‌شوره. می‌گیری منظورمو؟ تو پشت منو می‌خارونی و من پشت تو رو.»

توی هواپیما هیچ جای دیگری در جهان نبود که بشود رفت آن‌جا مگر قسمت دیگری از هواپیما.

می‌دانست که هیچ راهی برای فهم واقعی هیچ‌چیز وجود ندارد، حتا راهی برای فهم این نکته که هیچ راهی برای فهم واقعی هیچ‌چیز وجود ندارد.

معمولاً تعداد مریض‌های بیمارستان به اندازهٔ مریض‌هایی نبود که یوساریان خارج از بیمارستان می‌دید، و تعداد کسانی که در بیمارستان واقعاً مریض بودند هم معمولاً خیلی کمتر بود.

این‌همه نبردی که کردم واسه حفظ کشورم بوده. حالا می‌خوام یه‌کم برای حفظ خودم بجنگم. کشور دیگه در خطر نیست، ولی من هستم.

برای کسی که مُرده کوچیک‌ترین فرقی نداره که کی جنگ رو می‌بره

این‌که انسان‌ها می‌میرند ناگزیر است، اما این‌که کدام انسان‌ها بمیرند نتیجهٔ موقعیت است، و یوساریان حاضر بود قربانی هر چیزی باشد الّا موقعیت.

وقتی به اون بالا نگاه می‌کنم آدم‌هایی رو می‌بینم که دارن منفعت می‌برن. نه بهشتی می‌بینم و نه فرشته و قدیسی. آدم‌هایی رو می‌بینم که از هر اقدام خیرخواهانه و هر تراژدی انسانی‌ای پول درمی‌آرن.