بریده‌هایی از کتاب تبصره ۲۲

ممکنه برای آدمِ اشتباهی گریه کنی.

دنیایی که هرگز گرما و غذا و عدالت کافی برای همه فراهم نکرده است، جز برای مشتی آدمی زرنگ و بی‌همه‌چیز. عجب دنیای نکبتی!

«هر چیزی که ارزش داشته باشه براش زندگی کنی ارزش مُردن هم داره.»

همه همیشه با او خیلی صمیمانه رفتار می‌کردند ولی هیچ‌کس واقعاً با او خوب نبود؛ همه با او حرف می‌زدند و هیچ‌کس به او چیزی نمی‌گفت

«هیچ‌وقت تابه‌حال تو موقعیتی قرار گرفتهٔ که فکر کنی قبلاً هم توش بودهٔ، با این‌که می‌دونی اولین‌باره که تو اون موقعیتی؟»

فخر فروختن و بالیدن به چیزی که باید ازش خجالت بکشیم. این ترفند همیشه جواب داده

نمی‌توانست به‌شان بفهماند که یه پیر هاف‌هافوی امّل بیست و هشت‌ساله است

«باهام ازدواج نمی‌کنی چون من دیوونه‌م و می‌گی دیوونه‌م چون می‌خوام با تو ازدواج کنم. درسته؟»

این روزها هر احمقی می‌تونه پول دربیاره و اغلب‌شون هم درمی‌آرن. ولی آدم‌های بااستعداد و باشعور چی؟ مثلاً یک شاعر رو اسم ببرید که پول دربیاره.»

سرهنگ کارگیل در یکی از یادداشت‌های اندرزگونه‌اش که با امضای ژنرال پکم تکثیر شده بود، چنین نوشت؛ «برای پول درنیاوردن باید کلی فکر کنی. این روزها هر احمقی می‌تونه پول دربیاره و اغلب‌شون هم درمی‌آرن. ولی آدم‌های بااستعداد و باشعور چی؟ مثلاً یک شاعر رو اسم ببرید که پول دربیاره.»

سرتاسر دنیا، پسران تمام طرف‌های درگیر بر سر چیزی جان می‌دادند که به آن‌ها گفته شده بود وطن‌شان است، و به‌نظر نمی‌رسید که برای کسی هم مهم باشد، دست‌کم برای خود این پسرانی که جان جوان‌شان را از کف می‌دادند.

این‌همه نبردی که کردم واسه حفظ کشورم بوده. حالا می‌خوام یه‌کم برای حفظ خودم بجنگم. کشور دیگه در خطر نیست، ولی من هستم.

فخر فروختن و بالیدن به چیزی که باید ازش خجالت بکشیم. این ترفند همیشه جواب داده.»

این دنیا با یه‌کم روغن‌کاریه که داره می‌چرخه. یه دست، دستِ دیگه رو می‌شوره. می‌گیری منظورمو؟ تو پشت منو می‌خارونی و من پشت تو رو.»

توی هواپیما هیچ جای دیگری در جهان نبود که بشود رفت آن‌جا مگر قسمت دیگری از هواپیما.

می‌دانست که هیچ راهی برای فهم واقعی هیچ‌چیز وجود ندارد، حتا راهی برای فهم این نکته که هیچ راهی برای فهم واقعی هیچ‌چیز وجود ندارد.

معمولاً تعداد مریض‌های بیمارستان به اندازهٔ مریض‌هایی نبود که یوساریان خارج از بیمارستان می‌دید، و تعداد کسانی که در بیمارستان واقعاً مریض بودند هم معمولاً خیلی کمتر بود.

برای کسی که مُرده کوچیک‌ترین فرقی نداره که کی جنگ رو می‌بره

این‌که انسان‌ها می‌میرند ناگزیر است، اما این‌که کدام انسان‌ها بمیرند نتیجهٔ موقعیت است، و یوساریان حاضر بود قربانی هر چیزی باشد الّا موقعیت.

وقتی به اون بالا نگاه می‌کنم آدم‌هایی رو می‌بینم که دارن منفعت می‌برن. نه بهشتی می‌بینم و نه فرشته و قدیسی. آدم‌هایی رو می‌بینم که از هر اقدام خیرخواهانه و هر تراژدی انسانی‌ای پول درمی‌آرن.