بریده‌هایی از کتاب پاریس جشن بیکران

به لباس توجهی نکنید و به مد روز ابدآ اعتنایی نداشته باشید و لباس‌های راحت و بادوام بخرید

می‌گویند بذرهای آنچه خواهیم کرد در ما نهفته است؛ امّا همیشه به نظرم می‌رسیده در کسانی که زندگی را به مسخره می‌گیرند، بذرها زیر خاک بهتر و کودِ بارآورتری پنهان شده باشند.

رفاه مالی و تندرستی برای نوشتن ضروری‌اند؛ که یکی از عمده‌ترین دشواری‌ها، سازماندهی درست جمله‌هاست

وطن کجاست؟ جای دلچسبی به نظر می‌رسد.

«وقتی نوشتن به عادت اصلی و بالاترین لذتت بدل شود، فقط مرگ می‌تواند به آن پایان دهد.»

وقتی از کار مسابقه‌ها دست شستم خوشحال بودم، امّا خلئی به جا مانده بود. آن هنگام بود که پی بردم هرچیزی، چه خوب و چه بد، وقتی قطع شود خلئی باقی می‌گذارد. امّا اگر بد باشد خلأ به خودی خود پر می‌شود و اگر خوب باشد فقط می‌توان آن را با چیز بهتری پر کرد

امّا پاریس شهر بسیار پیری بود و ما جوان بودیم و آنجا هیچ چیز، ساده نبود؛ نه فقر، نه پول بادآورده، نه مهتاب، نه درست و غلط، و نه صدای تنفس کسی که زیر مهتاب در کنارت خوابیده بود.

امّا پاریس شهر بسیار پیری بود و ما جوان بودیم و آنجا هیچ چیز، ساده نبود؛ نه فقر، نه پول بادآورده، نه مهتاب، نه درست و غلط، و نه صدای تنفس کسی که زیر مهتاب در کنارت خوابیده بود.

امّا پاریس شهر بسیار پیری بود و ما جوان بودیم و آنجا هیچ چیز، ساده نبود؛ نه فقر، نه پول بادآورده، نه مهتاب، نه درست و غلط، و نه صدای تنفس کسی که زیر مهتاب در کنارت خوابیده بود.

اگر بخت یارت بوده باشد تا در جوانی در پاریس زندگی کنی، باقی عمرت را، هر جا که بگذرانی، با تو خواهد بود؛ چون پاریس، جشنی است بیکران.