بریده‌هایی از کتاب پوست در بازی؛ عدم تقارن پنهان در زندگی روزمره

غالباً می‌شنویم «ابولا باعث مرگ کمتری نسبت به خفه شدن در وان حمام می‌شود» یا چیزی شبیه به این که برای آن «سند» هم می‌آورند. این هم دستهٔ دیگری از مشکلات است که باز هم مادربزرگتان می‌تواند متوجه شود، اما افراد شبه‌تحصیل‌کرده نمی‌توانند.

زندگی به معنای ایثار و ریسک‌پذیری است و هیچ‌چیزی که مقادیر متناسبی از ایثار برای برآورده کردن ریسک‌پذیری نداشته باشد، نمی‌تواند زندگی نامیده شود. اگر در یک ماجراجویی ریسک یک آسیب واقعی، قابل اصلاح یا حتی غیرقابل اصلاح را نپذیرید، چنین چیزی ماجراجویی نیست.

حتی امروزه نیز پادشاهان، مشروعیت خود را، از نوعی قرارداد اجتماعی دریافت می‌کنند که به ازای آن باید ریسک‌های فیزیکی را بپذیرند. خانوادهٔ سلطنتی انگلستان نشان داد که یکی از فرزندانش، پرنس اندرو، در طول جنگ فالکلند در سال ۱۹۸۲، ریسک بیشتری را از «انسان‌های معمولی» متحمل شده و هلیکوپترش در خط مقدم حضور داشته است. چرا؟ زیرا نجیب‌زادگی باید با تعهد همراه باشد؛ از دیرباز شأن نجیب‌زادگان از میزان محفاظتشان از دیگران می‌آمده، آن‌ها برای اعتبار خود خطرات شخصی را می‌پذیرفتند – به نظر هنوز هم چنین قراردادی را به یاد دارند. نمی‌توانید یک لرد باشید اگر یک لرد نیستید.

«آزمایشات روانشناسی بر روی افراد که نشان‌دهنده «سوگیری» رفتاری هستند، به ما اجازه نمی‌دهند رفتار جمعی یا گروهی را خودبه‌خود درک کنیم و حتی به ما چیزی در مورد رفتار گروه‌ها هم نمی‌گویند.»

«رفتار میانگین اعضای بازار به ما کمک نمی‌کند که رفتار کلی بازار را درک کنیم.»

«پوست در بازی، گستاخی انسان را تحت کنترل نگه می‌دارد.»

بسیاری از خلبان‌های بد هم‌اکنون در اعماق اقیانوس اطلس حضور دارند و بسیاری از رانندگان بدِ خطرناک هم در یک قبرستان محلی ساکت با پیاده‌روهایی که با درخت‌ها احاطه شده، دفن شده‌اند.

تکامل تنها زمانی اتفاق می‌افتد که خطر انقراض وجود داشته باشد.

«شما هیچ‌گاه نمی‌توانید کسی را کاملا قانع کنید که اشتباه می‌کند؛ تنها واقعیت می‌تواند او را قانع کند.»

«نفرین مدرنیته است که جمعیت ما روزبه‌روز پر می‌شود از افرادی که در توضیح دادن بهتر از فهمیدن هستند.»

متهم کردن افراد به جدایی طلبی به جای استفاده از این گرایش طبیعی، یکی از حماقت‌هایی است که مداخله‌جوها انجام می‌دهند.

بیش از ۹۰ درصد از روانشناسانی که با تصمیم‌گیری درگیرند (که محققان و ایجادکنندگان قوانین نظارتی نظیر کس سانستاین و ریچارد تیلر نیز در این دسته جای می‌گیرند) هیچ درکی از احتمالات ندارند و سعی می‌کنند پارانویاهای ارگانیک و بهینهٔ ما را دچار اختلال کنند.

‫«تمرکززدایی بر اساس یک ایدهٔ ساده است که می‌گوید چرندگویی در مقیاس بزرگ بسیار ساده‌تر از چرندگویی در مقیاس کوچک است.»

«هیچ‌گاه شک نکن که یک گروه کوچک از شهروندان باملاحظه می‌توانند دنیا را عوض کنند. این تنها چیزیست که همیشه اتفاق افتاده است.» جای بحث نیست که انقلاب‌ها همیشه توسط اقلیت دارای فکر قوی هدایت شده‌اند

«تمرکززدایی بر اساس یک ایدهٔ ساده است که می‌گوید چرندگویی در مقیاس بزرگ بسیار ساده‌تر از چرندگویی در مقیاس کوچک است.» «تمرکززدایی، عدم تقارن‌های ساختاری بزرگ را کاهش می‌دهد.»

در نتیجه طبقه‌ای که به آن اینتلیجنتسیا می‌گوییم پر می‌شود از افرادی متوهم، و به معنای دقیق کلمه با ذهنی آشفته، صرفا یه این خاطر که هیچ‌گاه مجبور نیستند بهای عواقب اقداماتشان را بپردازند و فقط شعارهای مدرنیزه و خالی از هر نوع عمقی را تکرار می‌کنند (به‌عنوان مثال دائماً از اصطلاح «دموکراسی» استفاده می‌کنند، درحالی‌که تروریست‌هایی که سر می‌بُرند را تقویت می‌نمایند

در کتاب پادشکننده نشان داده‌ام اکثر چیزهایی که فکر می‌کنیم دانشگاه‌ها آن‌ها را «اختراع» کرده‌اند، در واقع نتیجهٔ کنکاش روی آن موضوع بوده که بعدها به وسیلهٔ رسمی‌سازی توجیه شده‌اند. دانشی که از طریق ور رفتن، آزمون و خطا، تجربه و زمان گذاشتن، یا به‌عبارت‌دیگر تماس با زمین حاصل می‌شود، بسیار برتر از دانش حاصل شده از استدلال است، نکته‌ای که برخی نهادها برای منافع خودشان به شدت مشغول پنهان کردنش از ما بوده‌اند.

«یک فرد می‌تواند عاشق ریسک باشد اما کاملاً از ویرانی بگریزد.»

شجاعت خودخواهانه، شجاعت نیست. یک قمارباز احمق کار شجاعانه‌ای انجام نمی‌دهد، علی‌الخصوص اگر سرمایه‌های دیگران را تحت خطر بگذارد یا خانواده‌ای برای سیر کردن داشته باشد.

دوباره تکرار می‌کنم، تهدید شفاهی نباید باشد.