بریده‌هایی از کتاب سوراخ دعا را گم کردن؛ چرا هر چیزی که درباره‌ی موفقیت می‌دانیم عمدتاً اشتباه است

مغز ما بسیار تلاش می‌کند تا منطق و استدلالی برای هر چیزی پیدا کند. معنا، بخشی از سیستم عامل ما است. نیاز داریم فکر کنیم که دنیا منطقی است و بر آن کنترل داریم. مغز تصادفی بودن را دوست ندارد.

«اگر آنچه درونتان وجود دارد را بروز دهید، آنچه بروز می‌دهید، شما را رستگار خواهد کرد. اگر آنچه درونتان است را بروز ندهید، آنچه بروز نداده‌اید، شما را نابود خواهد کرد.»

خوش‌بین‌ها خوش‌شانس‌تر هستند. مطالعات نشان می‌دهد که مثبت‌اندیشی، موجب استقامت افراد خوش‌بین می‌شود و در نهایت فرصت‌های بیشتری برای خودشان ایجاد می‌کنند. برای خوش‌بین‌ها، این بسیار دلگرم کننده است اما اگر بدبین باشید، چه طور؟ اگر همیشه بدبین بوده‌اید و احساس می‌کنید که به این شکل متولد شده‌اید، چه؟ تحقیق سلیگمن نشان داد که این نگرش ژنتیکی نیست؛ همه اینها از داستان‌هایی که در مورد جهان به خودتان می‌گویید ناشی می‌شود. و چیزی است که می‌توانید تغییرش دهید.

خوش‌بینی با سلامت بهتر و عمر طولانی‌تر همراه است. سطح خوش‌بینی حتی می‌تواند پیش‌بینی کند که کدام یک از افرادی که از بیماری‌های قلبی و عروقی نجات یافته‌اند، احتمالا حمله قلبی دیگری خواهند داشت.

در هر دقیقه در ذهنتان، بین سیصد تا هزار کلمه به خودتان می‌گویید. این کلمات می‌تواند مثبت باشد (می‌توانم آن را انجام دهم) یا منفی (خدای من، دیگر نمی‌توانم این را تحمل کنم). معلوم شده است که وقتی این کلمات مثبت هستند، تأثیر زیادی بر مقاومت ذهنی شما، و توانایی شما برای ادامه دادن دارند.

گاهی اوقات ترک کردن، هوشمندانه‌ترین انتخاب است. و منصرف شدن، زمانی که به درستی انجام شود، می‌تواند موفقیت بزرگی برایتان به همراه داشته باشد.

دیوید دی‌استنو، رئیس گروه احساسات اجتماعی در دانشگاه نورث ایسترن می‌گوید: «[مردم] همیشه تلاش می‌کنند تا دو چیز را تشخیص دهند: اینکه آیا یک شریک احتمالی، قابل اعتماد می‌باشد و اینکه آیا احتمال دارد که باز هم با او روبرو شوند. پاسخ به این دو سؤال، فراتر از هر چیز دیگری تعیین خواهد کرد که برای انجام چه کاری در آن لحظه تهییج خواهیم شد.»

این طبیعت انسان است که وقتی کسی بیش از حد لطف کند و هرگز دست از لطف کردن بر ندارد، لطفش را نمی‌بینند بنابراین اگر قدیس نیستید، خوب است؛ قدیس‌مآبانه رفتار کردن در واقع استراتژی بسیار ضعیفی برای پیشرفت کردن است.

مطالعه ترمن که بیش از هزار نفر را از جوانی تا زمان مرگ تحت نظر قرار داد، به این نتیجه رسید که افرادی که ما را احاطه می‌کنند اغلب تعیین می‌کنند که ما چه کسی خواهیم شد. وقتی می‌بینیم که آدم‌های اطرافمان اعمال نوع‌دوستانه انجام می‌دهند، احتمال اینکه ما هم ازخودگذشتگی کنیم زیاد می‌شود.

محیط‌های کاری بد می‌توانند شما را آدم بدی کنند و به فردی غیر خوشحال تبدیل کنند. تقلب، مسری است، همانطور که توسط تحقیق دن آریلی، «واگیری و تمایز در رفتار غیراخلاقی: تاثیر یک سیب گندیده بر روی همه سیب‌های جعبه» نشان داده شده است، هنگامی که تقلب‌های همکارانتان را می‌بینید، احتمال تقلب شما بیشتر می‌شود. و هنگامی که همکارانتان می‌بینند هرکس، دیگری را فریب می‌دهد، احتمال اینکه همه قوانین را زیر پا بگذارند بیشتر می‌شود.

افراد خلاق آسیب‌شناسی روانی بیشتری نسبت به افراد معمولی، و کمتری نسبت به بیماران روانی نشان می‌دهند. به نظر می‌رسد که آنها دقیقا مقدار مناسبی از عجیب و غریب بودن را دارند.»

افرادی که به دستاوردهای تحصیلی بالایی دست یافته‌اند، وقتی مسیر روشنی برای دنبال کردن وجود نداشته باشد، از کار می‌افتند.

در اغلب موارد، بهتر بودن بدین معنی است که بهترین نسخهٔ خودتان باشید. همانطور که جان استوارت میل می‌گوید، «اینکه در حال حاضر تعداد کمی از مردم جرأت می‌کنند که عجیب و بی‌قاعده باشند، خطر بزرگ زمان ما را نشان می‌دهد.»

در تحقیقاتی که در عرصه‌های کار، تیم‌های ورزشی، و اعضای خانواده انجام شده است، افراد چه صفتی در دیگران را به عنوان مطلوب‌ترین صفت نام برده‌اند؟ قابل اعتماد.

جان استوارت میل می‌گوید، «اینکه در حال حاضر تعداد کمی از مردم جرأت می‌کنند که عجیب و بی‌قاعده باشند، خطر بزرگ زمان ما را نشان می‌دهد.»

«وقتی که نابغه‌های خلاق آزمون‌های شخصیتی می‌دهند، امتیازهای آنها در گسترهٔ میانی مقیاس آسیب‌شناسی قرار می‌گیرد. افراد خلاق آسیب‌شناسی روانی بیشتری نسبت به افراد معمولی، و کمتری نسبت به بیماران روانی نشان می‌دهند. به نظر می‌رسد که آنها دقیقا مقدار مناسبی از عجیب و غریب بودن را دارند.»

پیروی از قوانین باعث ایجاد موفقیت نمی‌شود؛ بلکه فقط بهترین و بدترین حالت را از بین می‌برد. در حالی که معمولا خوبی‌هایی دارد، و ریسک‌هایی را از بین می‌برد، اما اغلب موفقیت‌های خیره کننده را نیز از بین می‌برد. مانند قرار دادن کنترلی در موتور است که نمی‌گذارد سرعت ماشینتان بالای ۹۰ برود؛ شما به احتمال زیاد دچار تصادف‌های مرگبار نمی‌شوید، اما هیچگونه رکورد سرعت نیز بر جای نخواهید گذاشت.

اما داشتن علاقه‌ای که دیگران درکش نمی‌کنند، نیز حس تنهایی می‌دهد.

وقتی می‌بینیم که دیگران فریب می‌دهند و قسر در می‌روند، این امر، فریبکاری را در همه جا و بین همه کس افزایش می‌دهد. ما شروع به پذیرش فریبکاری به عنوان یک هنجار اجتماعی می‌کنیم.

«درس‌هایی که از افرادی که شغلشان را حفظ می‌کنند و افرادی که آن را از دست می‌دهند می‌توان گرفت این است که تا وقتی رئیس یا کارفرمایتان را شاد نگه دارید، عملکرد واقعا اهمیتی ندارد و در مقابل، اگر آنها را ناراحت کنید، عملکردتان نجاتتان نخواهد داد.»