بریده‌هایی از کتاب رهبری

«آدم فقط به شش نفر برای حمل تابوت‌اش نیاز دارد،»

مسئول زمین خیلی بهتر از من در مورد تکنولوژی رسیدگی به خاک و آبیاری چمن می‌دانست. پزشکان در حوزه‌ای فعالیت داشتند که حتا از ساده‌ترین نکات آن هم سر درنمی‌آوردم. مسئول آکادمی جوانان بهتر از من استعداد و نقاط قوت ‌وضعف تک‌تک دانش‌آموزان گروه را می‌شناخت و کم‌کم فهمیدم که کار من چیز دیگری است. کار من تعیین استانداردهای نهایی بود، این‌که به همه کمک کنم تا خود را باور کنند و به جایی برسند که حتا برای خودشان هم قابل ‌تصور نبود. وظیفه‌ی من تعیین مسیری جدید و تجربه‌نشده بود. من باید به همه نشان می‌دادم که غیرممکن، غیرممکن نیست. فرق رهبری و مدیریت همین است.

وقتی فکر می‌کردم انتقاد باعث بهبود کار یک بازیکن می‌شود، از این کار ابایی نداشتم. بااین‌حال همیشه سعی می‌کردم این انتقاد را به‌شکل مثبت انجام دهم. مثلاً به بازیکن جوانی می‌گفتم که اگر بیش‌تر پاس دهد، بهتر است. این حرف را راحت‌تر می‌شود پذیرفت تا این‌که فریاد بکشم: «اگر همین‌طوری توپ را نگه داری، به هیچ جا نمی‌رسی.» بعد از هر بازی سعی می‌کردم حتماً از انتقاد خودداری کنم. بازیکن‌ها به اندازه‌ی کافی فشار تحمل می‌کردند و دیگر لازم نبود من هم جلوی جمع به آن فشار بیفزایم. بنابراین انتقاد را برای جلسات خصوصی و دور از چشم سایرین می‌گذاشتم. سعی می‌کردم انتقاد را از بازیکنی که با پاس اشتباه منجر به گل یا بازیکن دیگری که موقعیت خوبی را از دست داده بود، دفع کنم. همیشه می‌شد چیز دیگری به رسانه‌ها گفت.

در دوره‌ی بی‌کاری،هر کسی به توانایی‌های خود شک می‌کند

در دوره‌ی بی‌کاری،هر کسی به توانایی‌های خود شک می‌کند.

هیچ‌چیز بیش‌تر از حمایت مالک باشگاه، به مربی آسودگی‌خاطر نمی‌دهد. این مسئله هم برای یک فرد تازه‌وارد صادق است که در پایین‌ترین نقطه‌ی هرم سازمانی قرار گرفته و هم برای رهبری که می‌خواهد از حمایت هیئت‌مدیره اطمینان داشته باشد. کارفرما می‌تواند شما را به نقطه‌ی اوج یا حضیض برساند.

از دید من انگیزه ترکیبی از اشتیاق برای سخت‌کوشی، طاقت‌آوردن، قدرت عظیم تمرکز و عدم پذیرش شکست است.

افراد جوان همیشه می‌توانند به ناممکن‌ها دست یابند

بسیاری از پیروز‌های ما در دقایق آخر و وقتی تمام انرژی حریف را گرفته‌ بودیم به دست آمده‌اند. بازی‌ نیز مثل زندگی، تماماً عبارت است از در انتظار موقعیت نشستن و استفاده از موقعیت‌های به‌دست آمده.

بعداً وقتی تجربه‌ی بیش‌تری پیدا کردم، رویکردم را عوض کردم. انتقاد جلوی جمع هیچ فایده‌ای ندارد و نفعی به شما نمی‌رساند. بلکه فقط فرد را تحقیر می‌کند و دیگران را هم