بریده‌هایی از کتاب رهبری

هرگز اجازه ندهم قرارداد تمام بازیکن‌ها حول‌وحوش یک زمان خاص به پایان برسد، چون در این‌صورت می‌توانند علیه سرمربی و باشگاه با هم توطئه کنند.

پس از یک بازی مقابل لیدز یونایتد در سال ۱۹۹۲، با بازیکنان در حمام تیم بودم، ‌که خیلی کم چنین موقعیتی برای‌ام پیش می‌آید و داشتم به تحلیل آن‌ها از بازی گوش می‌کردم. استیو بروس و گری پالیستر داشتند درباره‌ی اریک کانتونا وراجی می‌کردند؛ مهاجم فرانسوی که تیم لیدز از باشگاه نیمس گرفته بود. استیو بروس که آن موقع کاپیتان منچستر یونایتد بود خیلی از توانایی‌های کانتونا تعریف می‌کرد. آن تعریف‌ها منجر به‌شکل‌گیری ایده‌ای در من شدند و خیلی زود بعد از آن کانتونا را خریدیم.

شاید مهم‌ترین بخش هر فعالیتی الهام‌بخشیدن به گروهی از افراد باشد به‌نحوی که بتوانند به بهترین وجه ممکن کار کنند. بهترین معلم‌ها قهرمان‌های گمنام تمام جوامع هستند

انگیزه ترکیبی از اشتیاق برای سخت‌کوشی، طاقت‌آوردن، قدرت عظیم تمرکز و عدم پذیرش شکست است.

«دقیقه‌ای که ما سخت‌تر از تیم دیگر کار نکنیم دیگر منچستر نخواهیم بود.»

اما همانطور که گفتم حلقه‌ی داخلی کسانی که به آنان اعتماد داشتم واقعاً کوچک بود. شاید دارا‌‌بودن دوستان نزدیک بیش‌تر کار سختی باشد زیرا این نوع دوستی‌ها در مدت زمانی طولانی و با تجربیاتی مشترک ساخته می‌شود. به‌قول پدرم که همیشه می‌گفت: «آدم فقط به شش نفر برای حمل تابوت‌اش نیاز دارد،» هرچه بزرگ‌تر شدم بیش‌تر متوجه‌ی منظور حرفش شدم.

ما قربانی‌های تصادفی دی‌ان‌ای والدین‌مان هستیم: قرعه‌ی شانس، شرایطی که در آن بزرگ می‌شویم و آموزشی که دریافت می‌کنیم، شخصیت ما را می‌سازند. اما همه‌ی ما دو مجموعه ابزار بسیار قدرت‌مند در‌اختیار داریم که کاملاً در کنترل ماست و عبارت‌اند از چشم‌ و گوش‌مان. نگریستن به دیگران و گوش‌سپردن به نصیحت‌های‌شان و نیز مطالعه درباره‌ی افراد، سه‌تا از بهترین کارهایی هستند که در تمام زندگی‌ام انجام داده‌ام.

بنابراین خیلی وقت‌ها نصیحت‌های خوب را زمانی دریافت می‌کنیم که اصلاً انتظارش را نداریم و گوش‌کردن که هیچ خرجی هم ندارد یکی از با‌ارزش‌ترین کارهایی است که می‌توان انجام داد.

اگر انسان نقش هدایت دیگران را داشته باشد بهتر است بداند که آن‌ها چه کسانی هستند، در چه شرایطی بزرگ شده‌اند، چه چیزهایی منجر به شکوفایی استعداد‌های‌شان و چه‌ شرایطی منجر به شکست‌شان می‌شود. تنها راه کشف این مسائل دو نوع فعالیت است که نادیده گرفته شده‌اند: شنیدن و دیدن.

وقتی شما یک‌قدم از همه‌چیز فاصله می‌گیرید، چیزهایی می‌بینید که غافل‌گیرتان می‌کند و عنصر غافل‌گیری بسیار مهم است. اگر درست وسط تمرین باشید و سوتی هم در دهان‌تان باشد، خودبه‌خود تمام تمرکزتان معطوف توپ می‌شود. وقتی از مرکز بازی فاصله گرفتم و از کنار زمین تماشا کردم، میدان دیدم گسترده‌تر شد و می‌توانستم کلیت تمرین و حالت‌های بازیکن‌ها را ببینم و انرژی‌ و عادت‌های‌شان را بشناسم.