بریده‌هایی از کتاب فلسفه تنهایی

. تنهایی آنجا پدیدار می‌شود که انسان‌های منفرد حضور داشته باشند. وقتی آدم‌های منفرد هستند، هم میل به فرد و تک بودن هست (و آن اشتیاق همیشه‌حاضر آدمی به انزوا و تنهایی) و هم آن رنج و عذابِ ناشی از جدا بودن (و اشتیاق همیشگی به در آمدن از تنهایی). (۵۰) تناقضی ذاتی در درون وجود انسان نهفته است، هم دوست دارد او را در آرامش به حال خود بگذارند، و هم دلش می‌خواهد تعلق خاطری عمیق بین او و دیگران باشد.

بهتر آن است که هرکس بار زندگی‌اش را تنها به دوش بکشد نه آنکه تحملِ بارش را به گُردهٔ دوستانش بیفکند