بریده‌هایی از کتاب عقاید یک دلقک

اگر دوران ما شایستهٔ نامی باشد، باید آن را دوران فحشا نامید. مردم کم‌کم دارند به دایرهٔ واژگان فاحشه‌ها عادت می‌کنند.

. دست‌های یک زن می‌تواند خیلی حرف‌ها بزند یا به خیلی چیزها تظاهر کند، چنان‌که حس می‌کنم دست‌های مردان در قیاس با آن‌ها چوب خشکی بیش نیست

آن شب به یکی از بدترین شب‌های زندگی‌ام بدل شد. واقعآ باورم نمی‌شود که بحث‌های دینی می‌توانند تا این اندازه فرساینده باشند.

فکر می‌کنم هیچ‌کس در این جهان نمی‌تواند یک دلقک را درک کند، حتی یک دلقک دیگر

«شما می‌توانید بی‌آن‌که با زنی زندگی کنید، او را دوست داشته باشید.»

سنت شنیدن حقیقت از زبان ابلهان را زنده می‌کند و از این روست که اثرش عقاید یک دلقک نام دارد، یعنی حقایق از زبان مجانین.

تو همان چیزی را کم داری که مرد را مرد می‌کند: توان کنارآمدن با خود.»

البته به غیر از تسوپفنر که کل ماجرا چنان آزارش داده بود که از من سیگار خواست. این اولین بار در زندگی‌اش بود که داشت سیگار می‌کشید. دود را ناشیانه بیرون می‌داد. حواسم به او بود؛ دود غلیظ صورتش را می‌پوشاند و او کیف می‌کرد.

پولدارها خیلی بیش‌تر از فقرا هدیه می‌گیرند و وقتی هم می‌خواهند چیزی بخرند، فروشنده‌ها معمولا به آن‌ها بیش‌تر تخفیف می‌دهند

دست‌های یک زن می‌تواند خیلی حرف‌ها بزند یا به خیلی چیزها تظاهر کند، چنان‌که حس می‌کنم دست‌های مردان در قیاس با آن‌ها چوب خشکی بیش نیست.

شاید به همین علت دیگر چشم دیدنش را نداشتم، چون هیچ شبیه کسی نبود که من تصور کرده بودم.

در لحظات حساس، همیشه باید بَدَوی و بربرانه عمل کرد.

بلکه چنان‌که مکتوب است «آنانی که خبر او را نیافتند، خواهند دید و کسانی که نشنیدند، خواهند فهمید» پولس رسول، رساله به رومیان، باب پانزدهم، آیهٔ ۲۱

گفت: «من دارم می‌روم سفر، به مدت دو هفته.» پرسیدم: «کجا می‌روید؟» گفت: «به کنج عزلت.

صبح‌ها در هر ایستگاه بزرگی هزاران نفر برای کار به شهر می‌آیند و هزاران نفر هم برای کار از شهر خارج می‌شوند. واقعآ چرا این آدم‌ها محل کارشان را با هم عوض نمی‌کنند؟

(یک چیز روشن است: کلکسیونر آثار هنری خودش هنرمند نیست).

آه ای میمِ مالکیت کوچک و فراموش‌شده و فروخورده

گاهی به سینما هم می‌روم. فکرش را که می‌کنم، می‌بینم زیاد به سینما می‌روم، آن هم فقط برای دیدن فیلم‌هایی که برای کودکان شش ساله هم آزاد باشد. ماری هرگز نتوانست این موضوع را درک کند. بخش عمدهٔ تربیت کاتولیکی او ــ و حتی شاید کل آن ــ از اطلاعات روانشناختی و نوعی خردگرایی در لفافهٔ عرفان تشکیل شده بود، چیزی در مایه‌های همان جملهٔ مشهور: «بگذار فوتبال بازی کنند تا به فکر دخترها نیفتند.»

گاه متأسف می‌شوم که در این دوره وزمانه دیگر نمی‌شود دوئل کرد. تنها دوئل می‌توانست تکلیف جدال من و تسوپفنر بر سر ماری را روشن کند. اما آن‌ها با بحث بر سر اصول، تعهدات کتبی و نیز مذاکرات پنهانی چندساعته در هتلی در هانوفر سروته قضیه را هم آورده بودند. نفرت‌انگیز بود.

کمدی یعنی نمایش آدم‌ها در شکل انتزاعی موقعیت‌هایی برگرفته از زندگی واقعی خودشان و نه بیگانه با آن.