بریده‌هایی از کتاب عقاید یک دلقک

ابله مانند تمام عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی که هزاران‌بار دست‌های‌شان را به گردن خود می‌برند، اما قادر نیستند نخ‌هایی را که به وسیلهٔ آن‌ها آویزان شده‌اند کشف کنند.

خیلی از انسان‌های زنده در واقع مُرده‌اند و آن‌ها که جان باخته‌اند زندگی می‌کنند.

خانم وینکن همیشه می‌گفت " کسی که آواز بخواند، هنور زنده است." و " به کسی که غذا مزه دهد، هنوز از دست نرفته است.

هر روز صبح، در هر ایستگاه بزرگ راه‌آهن، هزاران نفر که در شهر کار می‌کنند وارد می‌شوند و هزاران نفر دیگر از شهر خارج می‌شوند تا سر کارشان برسند. راستی چرا این دو گروه از مردم، محل‌های کارشان را با یکدیگر عوض نمی‌کنند؟ و یا صف طویل اتومبیل‌ها که به‌زحمت جلو می‌روند، و راه‌بندان‌های ناشی از آن در ساعت‌های پُررفت‌وآمد از روز. اگر این دو دسته از مردم محل کار و یا سکونت‌شان را با هم عوض کنند، می‌توان از تمام مسائلی چون آلودگی هوا، و یا حرکات مهیج دستان به مانند پا روی پلیس‌های راهنمایی اجتناب کرد: آن وقت سر چهارراه‌ها آن‌قدر خلوت و ساکت خواهند شد که می‌توان بر سر تقاطع‌ها نشست و منچ بازی کرد.

مطمئناً آن‌ها زمانی کاری را که خوب و درست است انجام می‌دهند که برای‌شان نفعی داشته باشد.

در زندگی‌ام پی بردم اشیایی که یک نفر بعد از مرگ و یا رفتنش برجای می‌گذارد چه‌قدر وحشتناک‌اند.

شما سال‌هاست که در امور شخصی من دخالت می‌کنید، ولی وقتی من موضوع کم‌اهمیتی را مطرح می‌سازم و شما را با حقیقت مواجه می‌کنم برای‌تان ناخوشایند جلوه می‌کند و از کوره درمی‌روید.

هر وقت از کاری لذت نبرم و برایم جالب نباشد، آن را خاتمه می‌دهم

بعضی از کورها، با این‌که واقعاً کورند، نقش نابینا را بازی می‌کنند

" هر کدام از ما مسائل را از دیدگاه خودش به شکلی متفاوت می‌بیند."