بریده‌هایی از کتاب داستان های شکسپیر

در این امر دین و آیین، چه بسیار سیئات کبیره که چون با جبینی ریاکار ارتکاب می‌کنند، در شمار حسنات قرار می‌گیرد، ناراستی‌ها همه در زیر اندودی آراسته مستور می‌گردد.

خردمند آن است که در اندیشه چاره درد باشد و گره از کار فرو بسته خویش به دستیاری خرد صافی بگشاید.

هر طبعی با طبع مخالف خویش میلی دارد تا مگر این جمع اضداد از طغیان طبعیت بکاهد و روان را آسایش بخشد.

پادشاهان را حصنی حصین‌تر از پناهگاه عدالت نیست، و چون برایشان زمانی در رسد که از فرط ستمگری، کشوریان دست نفرین به آسمان دراز کنند و لشکریان در زمین دست از جنگ کوتاه سازند، در آن زمان کلاه سلطنت بر تارک ایشان دیر نپاید و قبای پادشاهی بر اندامشان راست نیاید!