بریده‌هایی از کتاب ماه عسل آفتابی: مجموعه داستان

«آنچه را که بزرگان می‌گویند کورکورانه نپذیرید. آنچه را که به صورت سنن تغییرناپذیر درآمده است قبول نکنید. آنچه را که در کتب نوشته شده به صورت کتابت باور ندارید و آنچه را که از معلمان خویش می‌شنوید، چون استادان شما هستند، به یقین نپذیرید. همه امور را به محک عقل سلیم خویش بسنجید و با تجربه خود بیازمایید. بودا راهی به شما نشان نمی‌دهد، خودتان راه خویش را بجویید».

«تولّد، رنج است. پیروزی رنج است. مرگ، رنج است.» «آنچه ما داریم و نمی‌خواهیم، رنج است. اما آنچه می‌خواهیم و نداریم نیز، رنج است.» و علت رنج درخواست‌های نفس آدمی است.

عمر آدمی هم چون ژاله صبحگاهی یا بسان جهش برق درگذر است.

شجاع‌ترین زن‌ها هم بدون سلاح بی‌دفاع است

گاهی مردم را می‌کشید و وانمود می‌کنید که این کشتار به صلاحشان است. راست است که از زخمشان خون نمی‌آید و ظاهرا در عین عافیت هستند. اما با این‌حال شما با پنبه سرشان را بریده‌اید. مشکل بتوان گفت کدام یک از ما گناهکارتریم. (خنده‌ای تمسخرآمیز)

«تاکی باید گریست و تو صدای گریه‌را نشنوی؟ آیاراهی برای پایان دادن به این درد و رنج نیست؟»

بورژوازی ایتالیا گردوی سختی است که باید شکسته شود. اما ما آن را خرد خواهیم کرد.

حالا که کمونیست‌ها صاحب قدرت نیستند... چرا باید شور موقعیتی را زد که وجود ندارد؟

و دانشمندانی بودند که در تاریکی گام می‌زدند و در جستجوی روشنایی بودند

آهنی نمی‌تواند دل آدمی را بشکافد، آن‌چنان که نیروی یک نقطه که درست در جای خودش قرار گرفته است می‌تواند.