بریده‌هایی از کتاب سادی

«برای همیشه، جایی همین نزدیکی»

دلم می‌خواهد زندگی‌ام را روی اینترنت زندگی کنم.

قرار نیست داستان زندگی‌ام را برای همه تعریف کنم، اما به قول خودش، اگر بداند چه کار می‌خواهد بکند؟

کادی سینکلر: اگه می‌ذاشتن سرم تو زندگیم باشه واقعاً خوب می‌شد.

«متی مرده.» این را با خودم زمزمه می‌کنم و حیران مانده‌ام که چرا این جمله را برای بلند ادا کردن انتخاب کردم، چون گفتنش واقعاً درد دارد. حس کردن حقیقت این عبارت و واقعی بودنش در دنیایم... درد دارد. اما دلیل این‌که خودم هنوز زنده‌ام این است که او مرده.

یادم نمی‌آید آخرین بار کی کاری کردم که کسی این‌قدر به خودش حس خوبی داشته باشد. از فکرش کم مانده گریه‌ام بگیرد.

جدی می‌گویم. واقعاً غم‌انگیز است وقتی مردم ارزش واقعی خودشان را نمی‌دانند.

ظاهراً نمی‌توانی مردم را با درد و رنج خودت بخری. فقط دل‌شان می‌خواهد از دردهایت فاصله بگیرند.

ما از آدم‌هایی که کنارشون زندگی می‌کنیم بهتر یا بدتر نیستیم.

چند تا صورتحساب روی میز هست. چند تایی هم اخطاریهٔ اقساط معوقه. با دیدن‌شان گره‌ای به اندازهٔ گریپ‌فروت توی شکمم ایجاد می‌شود. این یکی از آن وحشت‌هایی است که وقتی یک بار حسش کنی دیگر فراموشت نمی‌شود. وحشت نفرین‌شدهٔ نیاز به پول؛ پولی که در بساط نداری.