بریده‌هایی از کتاب قدرت و شکوه زن

من در محاسبات نهایی، زن را قوی‌تر از مرد می‌دانم. این یکی از زیبایی‌های طبیعت و از اسرار خلقت است. مرد، هارت و هورتش زیاد است اما..

نقش زنان حساس‌ترین، ظریف‌ترین، ماندگارترین و مؤثرترین نقش‌هادر حرکت تاریخ انسان و در سیر بشریت به سوی کمال است.

عده‌ای بد و یا کج فهمیدند، یک عدهٔ مغرض هم از این کج‌فهمی استفاده کردند. کأنّه یا باید زن، مادر خوب و همسر خوبی باشد یا باید در تلاش‌ها و فعالیت‌های اجتماعی شرکت کند. قضیه این‌طوری نیست؛ هم باید مادرِ خوب و همسر خوبی باشد، هم در فعالیت اجتماعی شرکت کند. فاطمهٔ زهرا (س) مظهر چنین جمعی است؛ جمع بین شئون مختلف. زینب کبری نمونهٔ دیگر است.

نان درآوردن از یک کار توی بازار و توی اداره و توی خیابان و توی نمی‌دانم فرض کنید که هر گوشهٔ دیگر، غیر از این است که انسان یک کاری را به عنوان یک «حرکت اجتماعی»، یک کار لازم یک فریضه انجام می‌دهد، این دومی است که محترم است، این دومی است که بین زن و مرد مشترک است. آن اولی - یعنی نان در آوردن زن- جزو وظایف زن مطلقا نیست!

نان درآوردن مطلقاً جزو وظایف زن نیست! «شغل» غیر از «فعالیت اجتماعی» است که مشترک بین زن و مرد، و وظیفه است. تایپ، کارمندی و فروشندگی، «فعالیت اجتماعی» نیست!

یکی از وظایف مهم زن، عبارت از این است که فرزند را با عواطف، با تربیت صحیح، با دل دادن و رعایت و دقّت، آن چنان بار بیاورد که این موجود انسانی - چه دختر و چه پسر - وقتی که بزرگ شد، از لحاظ روحی، یک انسان سالم، بدون عقده، بدون گرفتاری، بدون احساس ذلّت و بدون بدبختی‌ها و فلاکت‌ها و بلایایی که امروز نسل‌های جوان و نوجوان غربی در اروپا و امریکا به آن گرفتارند، بار آمده باشد.

اگر شما به ملت تحویل دادید، بچه‌های بافضیلت، بچه‌هایی که از اول در دامن شما خوب بار آمده‌اند، کشور شما آباد می‌شود؛ از دست اجانب نجات خواهد پیدا کرد. و اگر در دامن شما نگذاشتند بچه‌هایتان بمانند؛ شما را کشاندند به ادارات، بچه‌هایتان را به جاهایی که بچه نگهداری می‌کنند، بچه‌ها را از خود که جدا کردید، این عقده در او پیدا خواهد شد. بچه‌ای که تحت تربیت مادر نباشد، محبت مادر را نچشد، عقده پیدا خواهد کرد. این عقده‌ها منشأ همهٔ مفاسد است. دزدی‌ها از این عقده‌ها پیدا می‌شود. آدم‌کشی‌ها از این عقده‌ها پیدا می‌شود. خیانت‌ها از این عقده‌ها پیدا می‌شود

دامن مادر بزرگترین مدرسه‌ای است که بچه در آنجا تربیت می‌شود.

بسیاری از این مفسده‌هایی که در جامعه واقع می‌شود، از این بچه‌هایی هستند که عقده دارند، از این انسان‌هایی هستند که عقده دارند. مبدأ یک عقدهٔ بزرگ، این جدا کردن بچه از مادر است.

بچه‌ای که از مادرش جدا شد پیش هر که باشد عقده پیدا می‌کند، عقده که پیدا کرد، مبدأ بسیاری از مفاسد می‌شود. بسیاری از این قتل‌هایی که واقع می‌شود روی عقده‌هایی است که پیدا می‌شود، و عقده‌ها بسیاری‌اش از این پیدا می‌شود که مادر از اولاد جدا باشد. او در یک جای دیگر، و او در یک جای دیگر، بچه کوچولو به مادر احتیاج دارد. مادر یک شغلی دارد که همان شغل انبیاست، این شغل بزرگ انبیا را در نظر مادرها کوچک کردند.

قرآن کریم انسان‌ساز است، و زن‌ها نیز انسان‌ساز. وظیفهٔ زن‌ها انسان‌سازی است. اگر زن‌های انسان‌ساز از ملت‌ها گرفته بشود، ملت‌ها شکست خواهند خورد، منحط خواهند شد. زن‌ها هستند که ملت‌ها را تقویت می‌کنند، شجاع می‌کنند.

اگر شما زن‌ها خوب شدید، هم مردها خوب می‌شوند، هم بچه‌ها. همت کنید بر روی خواسته‌های نفسانی پا بگذارید، فقط برای خدا بخواهید. اگر شما این‌جور شدید همۀمان خوب می‌شویم، هم مردهایمان هم فرزندانمان. کلیدِ [حل] مشکل زن است؛ لذا گفتند بهشت در زیر قدم زنان است، مادران است.

صلاح وفساد یک جامعه از صلاح و فساد زنان در آن جامعه سرچشمه می‌گیرد.

زن با تربیت صحیح خودش انسان درست می‌کند، و با تربیت صحیح خودش کشور را آباد می‌کند.

سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است.

مادر است که فرهنگ و معرفت و تمدن و ویژگی‌های اخلاقیِ یک قوم و جامعه را با جسم خود، با روح خود، با خُلق خود و با رفتارِ خود، دانسته و ندانسته به فرزند منتقل می‌کند. همه تحت تأثیر مادران هستند. آنکه بهشتی می‌شود، پایهٔ بهشتی شدنش از مادر است؛

اسلام به معنای واقعی زن را تکریم کرده است. اگر روی نقش مادر و حرمت مادر در درون خانواده تکیه می‌کند، یا روی نقش زن و تأثیر زن و حقوق زن و وظایف و محدودیت‌های زن در داخل خانواده تکیه می‌کند، به‌هیچ‌وجه به معنای این نیست که زن را از شرکت در مسائل اجتماعی و دخالت در مبارزات و فعالیت‌های عمومی مردم منع کند. عده‌ای بد و یا کج فهمیدند، یک عدهٔ مغرض هم از این کج‌فهمی استفاده کردند. کأنّه یا باید زن، مادر خوب و همسر خوبی باشد یا باید در تلاش‌ها و فعالیت‌های اجتماعی شرکت کند. قضیه این‌طوری نیست؛ هم باید مادرِ خوب و همسر خوبی باشد، هم در فعالیت اجتماعی شرکت کند

درست است که مرد از لحاظ هیکل قوی‌تر است، امّا خدای متعال طبیعت زن را طوری آفریده که اگر زن و مرد، طبیعی و سالم باشند و زن عاقل باشد، کسی که در دیگری بیشتر نفوذ دارد، زن است، که البته با زرنگی به خرج دادن و رندی کردن و تحکّم و زورگویی نمی‌توان به آن رسید. بلکه با ملایمت، استقبالِ خوب، خوشرویی، یک مقدار تحمل کردن البته اندکی؛ خیلی هم لازم نیست تحمّل کند، که خدای متعال در طبیعت زن، این تحمل را قرار داده است... زن باید با شوهر خود این‌طور برخورد کند.

این غیر از «فعالیت اجتماعی» است، مسالهٔ «شغل» داشتن است! یعنی به یک «ماشین‌نویسی» قانع بود، به یک کارمندی [در] یک گوشهٔ از ادارات قانع بود. بحث این نبود که می‌خواست در یک «فعالیت اجتماعی» مشارکت کند، بحث این بود که می‌خواست آن هم مثل مردها، یک شغل داشته باشد. اگر فروشندگی یک مغازه یا یک سوپرمارکت را به او می‌دادند هم خوشحال بود.

«شغل» غیر از «فعالیت اجتماعی» است که مشترک بین زن و مرد، و وظیفه است.