بریده‌هایی از کتاب قدرت و شکوه زن

بدون مرد ممکن است زن خانواده را حفظ کند، اما بدون زن، مرد نمی‌تواند خانواده را حفظ کند.

چرا اجر زن‌ها بیشتر از مردها باشد؟ چون کار مرد جلوی چشم است و تحسین مردم را دریافت می‌کند، اما خانمی که در خانه است، کسی نمی‌داند او چه کشیده و چه دارد می‌کشد.

من در محاسبات نهایی، زن را قوی‌تر از مرد می‌دانم. این یکی از زیبایی‌های طبیعت و از اسرار خلقت است. مرد، هارت و هورتش زیاد است اما..

زن، هم باید «مادر و همسر» خوبی باشد، هم در «فعالیت اجتماعی» شرکت کند. البته کارمندی، ماشین نویسی و فروشندگی یک مغازه، «فعالیت اجتماعی» نیست! فاطمهٔ زهرا (س) مظهر چنین جمعی است.

زن، سوگلیِ خانه است و مرد پادویِ خانه.

مربی انسان‌ها زن است. زن مبدأ همهٔ خیرات است.

قرآن کریم انسان‌ساز است، و زن‌ها نیز انسان‌ساز.

اگر در دامن مادر، که بالاترین محل تربیت است، بچه خوب از کار درآمد، این تا آخر به همان تربیت بچگی که شده باقی می‌ماند! مگر یک عوامل بسیار قوی‌ای او را برگرداند، زیرا علاقه‌ای که بچه به مادر دارد به هیچ کس ندارد و حرف مادر نقش می‌شود در مغزش.

زنانی که به خاطر «فعالیت‌های خارج از خانواده» از «آوردن فرزند» جلوگیری می‌کنند خلاف طبیعت اقدام کرده‌اند؛ خداوند به این راضی نیست! زنانی که برای کارهای دیگر، فرزند خود را از پرورش در آغوش مادری محروم می‌کنند، به ضرر «فرزندشان، خودشان و جامعه» اقدام کرده‌اند؛ اسلام این را اجازه نمی‌دهد!

اشرف کارها در عالم، مادر بودن و تربیت اولاد است! هیچ شغلی به شرافت مادری نیست. همه منافع کشور ما از دامن شما مادرها تأمین می‌شود. شماها هستید که می‌توانید مملکت را نجات بدهید با تربیت اولاد. این خیانت بزرگی است که به ملت ما کردند، که مادرها را منصرف کردند از بچه‌داری. در صورتی که از دامن همین مادرها مالک اشتر پیدا می‌شود.

زن یک همچو موجودی است که می‌تواند یک قدرت شیطانی را بشکند...

بدون مرد ممکن است زن خانواده را حفظ کند، اما بدون زن، مرد نمی‌تواند خانواده را حفظ کند.

اگر یک بچه خوب تربیت کنید ممکن است که سعادت یک ملت را همان یک بچه تأمین کند،

اگر شما را کشاندند به ادارات، [و] بچه‌هایتان را به جاهایی که بچه نگهداری می‌کنند [سپردید]، عقده در او پیدا می‌شود. این عقده‌ها منشأ «همه» یا «اکثر» مفاسد است! دزدی‌ها، آدم‌کشی‌ها، خیانت‌ها از این عقده‌ها پیدا می‌شود.

شغل مادر همان شغل انبیاست، این شغل بزرگ را درنظر مادرها کوچک کردند.

در صورت محترم بودن زن در محیط خانواده، بخش مهمّی از مشکلات جامعه حل خواهد شد. باید کاری بکنیم که بچّه‌ها دست مادر را حتماً ببوسند؛ اسلام دنبال این است.

قرآن کریم انسان‌ساز است، و زن‌ها نیز انسان‌ساز

زن، یکتا موجودی است که می‌تواند از دامن خود افرادی به جامعه تحویل دهد که از برکاتشان یک جامعه، بلکه جامعه‌ها به استقامت و ارزش‌های والای انسانی کشیده شوند و می‌تواند به‌عکس آن باشد

زنان نه تنها نیمی از جامعه را تشکیل می دهند، بلکه بخش مؤثرتری برای سعادت جامعه نیز هستند. امام راحل و مقام معظم رهبری، در مناسبت‌های مختلف به‌گونه‌ای جایگاه زن را تبیین و تجلیل کرده‌اند، که مدعیان طرفداری از حقوق زن در مقابل چنین تجلیلی درمانده می‌شوند. هر دو بزرگوار نقش باشکوه و قدرتمندانه رهبری در جامعه را برای زنان قائل هستند و ما را به اندیشیدن در توانایی‌ها و نعمت‌های ویژهٔ الهی که در زنان به ودیعه گذاشته شده است وامی‌دارند.

زنانی که به خاطر «فعالیت‌های خارج از خانواده» از «آوردن فرزند» جلوگیری می‌کنند خلاف طبیعت اقدام کرده‌اند؛ خداوند به این راضی نیست! زنانی که برای کارهای دیگر، فرزند خود را از پرورش در آغوش مادری محروم می‌کنند، به ضرر «فرزندشان، خودشان و جامعه» اقدام کرده‌اند؛ اسلام این را اجازه نمی‌دهد!