بریده‌هایی از کتاب قدرت و شکوه زن

ابرجنایت‌کاران فهمیدند زنان هستند که می‌توانند با قیام خود، مردان را به میدان بکشند.

سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است.

اصلاً این توان در شما هست که در وجود مرد نیرو بدمید. وجود شما این قدر مهم است. مرد هم نسبت به زن همین است. حالا مرد گاهی ممکن است مثلاً اخم‌آلود وارد خانه شود. اگر زن قدری عقل و پختگی‌اش بیشتر باشد و از اخم او جا نخورد و لبخند نشان دهد و در مقابل محبت بورزد، یواش یواش با افسون محبت، می‌تواند گره اوقات‌تلخی و بداخلاقی مرد را باز کند و ببیند که او چه احتیاج داشت.

مادر، پایهٔ بهشتی شدن انسان‌ها

در صورت محترم بودن زن در محیط خانواده، بخش مهمّی از مشکلات جامعه حل خواهد شد. باید کاری بکنیم که بچّه‌ها دست مادر را حتماً ببوسند؛ اسلام دنبال این است.

بهترین روش تربیت فرزند انسان، این است که در آغوش مادر و با استفاده از مهر و محبّت او پرورش پیدا کند.

من شما [بانوان] را به رهبری قبول دارم! صلاح و فساد یک جامعه، از صلاح و فساد زنان در آن جامعه سرچشمه می‌گیرد

کارهایی که آن‌ها می‌کنند یک کارهایی است که دنبالش توقع اینکه یک مقامی داشته باشند، یا یک پستی را اشغال کنند، نیست. سربازان گمنامی هستند.

مربی انسان‌ها زن است. سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است. زن با تربیت صحیح خودش انسان درست می‌کند؛ و با تربیت صحیح خودش کشور را آباد می‌کند. مبدأ همه سعادت‌ها از دامن زن بلند می‌شود. زن مبدأ همه سعادت‌ها باید باشد

دامن مادرها دامنی است که «انسان» از آن باید درست بشود. یعنی اول مرتبهٔ تربیت، تربیت بچه است در دامن مادر؛ و برای اینکه علاقهٔ بچه به مادر بیشتر از همه علایق هست و هیچ علاقه‌ای بالاتر از علاقهٔ مادری و فرزندی نیست، بچه‌ها از مادر بهتر [مسائل] را أخذ می‌کنند.

خانواده را زن حفظ می‌کند

نقش زنان حساس‌ترین، ظریف‌ترین، ماندگارترین و مؤثرترین نقش‌هادر حرکت تاریخ انسان و در سیر بشریت به سوی کمال است. خدا زن را این‌گونه آفریده!

شغل تربیت فرزند، از همهٔ شغل‌ها بالاتر است

زن‌ها مردان شجاع را در دامن خود بزرگ می‌کنند. قرآن کریم انسان‌ساز است، و زن‌ها نیز انسان‌ساز. وظیفهٔ زن‌ها انسان‌سازی است. اگر زن‌های انسان‌ساز از ملت‌ها گرفته بشود، ملت‌ها شکست خواهند خورد، منحط خواهند شد.

زن اگر چنانچه در محیط خانواده، محترم و مکرّم شمرده بشود، بخش مهمّی از مشکلات جامعه حل خواهد شد. باید کاری بکنیم که بچّه‌ها دست مادر را حتماً ببوسند؛ اسلام دنبال این است...هیچ منافاتی ندارد این تکریمِ نسبت به مادر، با آن حالت عاطفی و خودمانی‌گری‌ای که بین فرزند و مادر وجود دارد.

زنان نه تنها نیمی از جامعه را تشکیل می دهند، بلکه بخش مؤثرتری برای سعادت جامعه نیز هستند

زن، هم باید «مادر و همسر» خوبی باشد، هم در «فعالیت اجتماعی» شرکت کند. البته کارمندی، ماشین نویسی و فروشندگی یک مغازه، «فعالیت اجتماعی» نیست! فاطمهٔ زهرا (س) مظهر چنین جمعی است.

فضیلت بانوان در درجهٔ اول از اهمیت است؛ برای اینکه فضیلت بانوان به این بچه‌هایی که در دامن نشانده‌اند سرایت می‌کند. آن مقداری که فضیلت از بانوان سرایت به اطفال و بچه‌ها می‌کند، آن مقدار در مدارس حاصل نمی‌شود. بچه‌ها آن علاقه‌ای که به مادر دارند به هیچ‌کس ندارند. آن چیزی که از دهان مادر و از زبان مادر می‌شنوند در قلبشان ثابت می‌ماند. در جاهای دیگر به این‌طور ثبوت ندارد؛ نقش نمی‌بندد. اگر مادرها مادرهای بافضیلت باشند، اولادهای بافضیلت، تحویل می‌دهند. اولاد بافضیلت کشور را درست می‌کند. درست شدن کشورها مرهون شماهاست. مرهون شما مادرهاست. خرابی و آبادی کشورها تابع شماهاست. اگر شما به ملت تحویل دادید، بچه‌های بافضیلت، بچه‌هایی که از اول در دامن شما خوب بار آمده‌اند، کشور شما آباد می‌شود؛ از دست اجانب نجات خواهد پیدا کرد. و اگر در دامن شما نگذاشتند بچه‌هایتان بمانند؛ شما را کشاندند به ادارات، بچه‌هایتان را به جاهایی که بچه نگهداری می‌کنند، بچه‌ها را از خود که جدا کردید، این عقده در او پیدا خواهد شد. بچه‌ای که تحت تربیت مادر نباشد، محبت مادر را نچشد، عقده پیدا خواهد کرد. این عقده‌ها منشأ همهٔ مفاسد است.

بچه‌ای که از مادرش جدا شد پیش هر که باشد عقده پیدا می‌کند، عقده که پیدا کرد، مبدأ بسیاری از مفاسد می‌شود.

زن یک همچو موجودی است که می‌تواند یک قدرت شیطانی را بشکند...